शभ मेची शुभ महाकाली
शुभ शुभ रहे देश नेपाल
कुशल मंगल रहे नेपाली
जय जय रहे अपन नेपाल

हिमाल स झरैत झरना मे
मधेश पहाड भिजल रहे
मधेशक उपजल गहनामे
हिमाल पहाड सजल रहे

हाम्रा प्यारा स्यान्दाजै
नाम यिनको गोपी
साह्रै राम्रा देखिए
पैह्रिएर टोपी

अरू टोपी भन्दा त
ढाका सक्कली
टोपी लाउँदा मामा र
काका सक्कली

मुक्तक १
न्याउली चरीसँग रुँदा, संगीतको धुन भन्छ्यौ
यादै यादमा तड्पाएर, पार्ने हौ कि रुन भन्छ्यौ
सायद कर्म यस्तै छ कि, बाँचुन्जेल जिन्दगीमा,
सधैंभरि देखिरहने, आकाशको जून भन्छ्यौ

घुर्मैलो साँझ, प्रभातको ठिक उल्टो, साँकल हुन लागेको थियो । लाग्छ उलथपुलथ हुन नसकेर सृष्टि खरानी हुन खोजी प्रलय हुन लागे जस्तो । हुरी वतास छताछुल्ल बहिरहेको अनि बीचमा वादलैजस्तो आकारमा खुर्पेजून पनि । लाग्छ संघर्ष गर्न विर्सिएजस्तो बादलहरू खजमज छ्यालव्याल भएर अस्तव्यस्त । अधिष्ठाता, परमात्मा, परमेश्वर कर्म गर्दागर्दा थाकेर हाँफेर व्रह्माण्डीय कार्य पुरा गर्न नसकी अधकल्चो भएजस्तो । तेजिला ताराहरू झिपझिप ससाना थोपाहरू जस्तो ।

भजन गायनमा कवि, गीतकार, साहित्यकार एवं गायक सुरेन्द्र महर्जन"अमर" को रचनामा "ईश्वरकै छ साथ" भजनको भिडियो सार्वजनिक भएको छ ।

बस बिसौनी मा बसिरहेकी त्यो नवविवाहिता माथि मेरा आँखाहरू अनायासै अडिए । मेरो छेऊको बेञ्जको कुनामा समेटिएर, संकुचित भएर, सर्माउँदै बसिरहेकी थिई । अनुहार राम्रोसँग देखिएको त थिएन, तर घुम्टोको छेऊबाट चियाइरहेको अनुहारको जति परिमाणमा देखिन्थ्यो, त्यही नै उसको सुन्दरताको अनुमान लगाउन पर्याप्त थियो । दुबै खुट्टामा पोतिएको बुट्टेदार रङ्ग, खुट्टाको औँलामा चाँदीको बिछिया अनि मोटो-मोटो चाँदीको पाउजु उसको सुन्दरता माथि अझ प्रभाव थप्दै थियो ।

महा–सागरको अपार छाल छुन
जहाज अड्डाउने निलो तट हुन
टाढा रहिरह्यो प्रिय सेतो नून
वीर पुर्खाको साहसिलो गर्जन
विशाल नेपालको अभियान
समयको बेगसँगै बढ्दै जाँदा
मौकामा चौका हान्न चुक्यो मेरो देश !

बग्दा भेल यहाँ कुनै विपतको उद्धारमा लाग्दछन्
जल्दा त्यो झुपडी विपन्न जनको स्याहारमा जाग्दछन्
खाँचो पर्छ कतै भने रगतको सञ्चारमा रेड्क्रस
जुट्दैछन् सब दु:खमा पनि सँधै उद्धारमा रेड्क्रस
!!१!!

गाउँमा शक्तिशाली भुकम्प आएको छ।
एकाएक घाम हराएको छ।
अँध्यारो कालो आकाशमा,
असंख्य त्रसित कौवामैनाहरु
काइकुइ गर्दै उडेका छ्न्।
जमिन मा हलचल मच्चीएको छ।
जीवहरु तितरबितर भएका छन्।

फालाफाल छन्
उडेका छन्
अंधाधुन्द छन्
यहाँ सम्भावनाहरु
हामीले ती मध्ये
जति समात्न सक्यौं
जति भजाउन सक्यौं

जिन्दगी यात्रा हो,
कहिले रहरमा हिँडिन्छ
कहिले कहरमा दौडिन्छ
सबैसबैलाई अरुको यात्रा
रोमाञ्चक लागिदिन्छ ।
यात्रा गर्नेलाई रोमाञ्चक
नलाग्न पनि सक्छ ।
साल-नालदेखि यात्रा सुरु भयो
ब्रह्मनालसम्म कसले साथ दिन्छ र !!

जब म देख्छु
आज पनि जताततै
गाउँहरुमा, बस्तीहरुमा
ढल्न लागेका
कतै टेको लगाइएका
खुइलिएका
लतृएका
बुढो रुखझै
आस्थाका मनहरू
मलाई लाग्छ तिम्रो समाजवाद
अँझै टाढाको कुरा हो ।

‘खाइ सिबा कालए आँखाबा । ह्राङला दिङला बाँकी खलाई आरे । ङा पाजिजा तिदा सोचिमुजि तला ।’ कागा होपला वाति पेरोग्याम क्युइ बसि दिमरि न्हाबान आम्बा ब्लेला मामसे ह्राङसे ह्राङदान केजि । चैतला खडेरीसे लमा पिङ बिबा खनाङए आरे । ताङ स्याल्बा क्युइ स्याप्बासे गुरेनरि स्योदोलो थेन पोलो जाजागार बुचिमुला । थेए रे दाङसे थुबासे उति बुबारि खाम्बा आरे । पोलो ल्हाप्ते चबारि पिङगाइ बुस्याडिकादे ओदेवान स्याउ स्याउ तचिमुला । बाङ आरेना ज्याना लसि गे लाखाम्बासे खुयु ल्हुइसे म्राङरिमार सुबा मकाइ राउरिउ तसि रोमुला । साङा ओस्बान ।

कहिले घाम मन पर्छ, कहिले पानी मन पर्छ
पानीभन्दा नि, पानी बोक्ने सान्नानी मन पर्छ

के थाहा तिमीलाई, कत्ति लोभी छन् यी आँखा
हृष्टपुष्ट त्यो यौवन अनि जवानी मन पर्छ

अब नेपालमा भाषिक आन्दोलनको नवीन प्रवृत्तिको खाँचो महसुस भएको छ । तथाकथित सभ्य भनिएको समाज र शिक्षा आर्जन गरी भविष्यको सपना तुन्नेको खोक्रो रवाफ बोक्दा नेपाली भाषा र मातृभाषाको प्रयोग गर्न चाहँदैन । आवश्यकतै ठान्दैन । भाषा विद्रुप, कुरूप बन्दा, आधा मिश्रणलाई देख्दा नेपाली भाषा पढ्ने र पढाउने तथा सरोकार राख्नेको जिम्मेवारी भनिदिन्छन् । गोरखापत्रलाई एकछिन सम्झेजस्तो गर्छ, भाषा आयोगलाई आरोप लगाउँछ, प्रज्ञा प्रतिष्ठानको दायित्वमा पुर्याएर आफू पन्सिन्छ । अँझ भाषा आयोगतिर त चोर औँलो नै तेर्स्याउँछ ।