जमाना बद्लिएछ नि!
प्रकृतिले पालुवा फेरे सरि
अपेक्षित युगले कहिले हो कहिले आफैलाई नङ्ग्याइसकेछ
शिशिरमा नाँगिएको कंकाल रूखहरू जस्तो
आफैलाई सर्वांगै नाङ्गो पारेर
नग्नताको प्रदर्शन ठाउँ ठाउँबाट
नयाँ नयाँ स्वरुप फेरर प्रदर्शित छन
के तपाईलाई थाहा छ?

किचिएर बाचेको छु
थिचिएर बाचेको छु

भित्र भित्र अब सीमा,
मिचिएर बाचेको छु

चिरेर हेर छाती यो मेरो नेपाल रहेको
जहाँमा हेर हेरन जता नेपाल धड्केको

दक्षिण तिर तराई भूमि उत्तर हिउँको
काली र मेची पश्चिम पूर्व हेर न बगेको
छिमेकी देश उत्तर चीन दक्षिण भारत
मिलेर बसी मित्रता गाँसी सौहाद्र्र बनेको

१
पर्खेर बस्दा
झमक्क रात पर्‍यो
तिमी आएनौँ

२
शीतले भिज्छ
आशाको फूलहरू
हरेक रात

गजल विधालाई सुनौलो र सुन्दर रुपमा व्यक्त गर्न पोक्त गजलकार जे.एन दाहाल भर्खरै एउटा नँया कृति "सन्ध्या" (गजल काव्य) लिएर नेपाली साहित्य जगतमा उपस्थित भएका छन्। गजल विधामाथि आफ्नो कलात्मक सिल्प देखाउँदै उनले कृति प्रकाशनमा ल्याएका छन्। यस अघि पनि सामूहिक रुवाई संग्रह "त्रिकोण" प्रकाशित गरिसकेका दाहाल युवा वर्गका एक उदाहरणीय सर्जक हुन्।

केही वर्ष अघिसम्म पनि उनी टेलिभिजन, मोबायल, नेट आदिबाट छोरीछोरीलाई टाढै राख्नु पर्ने मान्यतामा थिए । तर आवश्यकताले उनलाई पनि च्यापेर ल्यायो । अनि छोराछोरी र आफूले समेत घरमा मोबालय, टेलिभजन आदिको जोहो गर्नै पर्यो । अचेल ता उनी कतै कसैलाई उपदेश दिनु पर्दा वा भाषण गर्दा टेलिभिजनबाट र मोबायलबाट पुग्ने फाइदा, यी वस्तुबाट हुने मनोरञ्जन र ज्ञानवद्र्धन आदिको कुरा पनि गर्न पछि पर्दैनन् । उनी पनि चाहाड पर्वहरूमा मोबायलबाट आफ्ना साथीहरू, संस्थाहरू र इष्टमित्रहरूलाई छोटा सन्देश (एसएमएस) पठाउँछन् ।

हर्ष भर्दै पीडित ओठमा, मुस्कान ल्याऊ नयाँ वर्ष,
हत्या र हिंसा विरुद्धमा, आवाज उठाउ नयाँ वर्ष,

बिग्रिसक्यो हाम्रो मुलुक, हाना हान र ताना तानले,
सुमार्गको परिचय के हो? सिकाउन आऊ नयाँ वर्ष,

रगतले सिचिएको हाम्रो, माटो हाम्रो रुखिएछ,
धर्ती आमालाई बचाउने, उपाए बताऊ नयाँ वर्ष,

तिमी छयौ, म छु र
हाम्रा धेरै सपनाहरू छन्
धेरै सम्भावना र आशाहरू,
हाम्रा अगाडि
वेदनाको घाउ सन्चो पार्ने
कर्तव्यका मलम छैनन्
हृदय पगाल्ने आत्मीयता र
भावुकताका ओखती छैनन्
सेतै फुलेका कपाललाई
ममताको स्पर्शले बाटेका डोरी छैनन्

पोहोर साल घरबाट आउँदा
साथीले कोशेली ल्याएर
तिमीलाई दिएको देश
यसपाला तिमीले नि
कसैलाई दिएर जाऊ है
किनकि देशबाट विदेश जाँदा
देश कोशेली लाने हो
विदेशबाट देश जाँदा
देश कोशेली लाने हैन

खेल्नमात्र चाहिने होइन साथी
एक्कैछिनको लागि पनि होइन साथी
साथी त हो बहुमूल्य सम्पति ।

जिन्दगीमा समस्या त पर्छन् कतिकति
परिआउँदा हुन जान्छ साथी नै सम्पति
सम्बन्धलाई त्यत्तिकै तोड्नु हुँदैन
समस्यामा साथीलाई छोड्नु हुँदैन ।

तराइको दिनभरको टनटलापूर घाम जेठको महिना त्यो पनि पहाडबाट झरेको मान्छेलाई बीरगंजको त्यो गर्मी निकैनै असह्य भैरहेको थियो । के गर्नु पार्टीको महाधिवेशन त्यो पनि पार्टी अध्यक्ष बहालवाला प्रधानमन्त्री नजिकैबाट चिने जाने जस्तो गरेर फोन नै गरेर आउनु पर्छ भनेपछि कर्ण बहादुर पहाडबाट हिजो झरेका थिए गाउ वडा समितिको साधारण कार्यकर्ता थिए कर्ण बहादुर तर पनि गाउँमा खातापिता घरका भएर होला रवाफ राम्रै थियो जिउडाल पनि ठुलो लगभग ६ फूट अग्ला साच्चैनै खाइलाग्दा थिए तिनी ।

रोक्न चाहे परेलीले अश्रु भेल रोकिएन
किन बग्यो ?आँखाबाट कारणसम्म सोधिएन ।

जसको कुनै मूल्य हुन्न अनमोल हुन्छ त्यही
मोती भए खोजिने थ्यो तर आँशु खोजिएन ।

धेरै लेखेँ धेरै मेटेँ मैले आफ्ना अक्षरहरू
दुईटा अक्षर 'माया'को यो तृष्णा भने मेटिएन ।

टक्र्याई एउटा शब्द सस्तो, आऊ कि म तिमी सामु
कि छाँया त्यो तिम्रो प्रसंशाले, गाऊ कि म तिमी सामु

जुनकिरी चम्केझै अँधेरीमा, प्रसन्न मन झैँ जुनेलीमा
चुलबुल यौवनको मिठो प्रीति, लाऊ कि म तिमी सामु

सपना जस्तै छौ तिमी पनि, तिमी जस्तै हुदो हो सपना!
चोरेर रात तिम्रो निदरिमा, आऊ कि म तिमी सामु

आज चैत्र शुक्लनवमी (२०७० साल र्चैत्र २५ गते), भगवान रामचन्द्रको जन्मदिन, हिन्दूहरूको चाडको दिन, एकावहिानै मोवाइलको घण्टी बज्छ र मैले मोवाइल उठाउँछु ।

फोन साहित्यकार कृष्णा देवी शर्मा श्रोष्ठले गर्नुभएको रहेछ र आज रामबास, देवचुली गाविसको भीमसेन उच्च मा.वि.मा साहित्यिक कार्यक्रम हुने भएको रहेछ । उहाँले फोनबाट म त्यसमा सहभागी हुनको लागि, निमन्त्रणा पाएँ ।

एक मिर्मिरे बिहानी
सूर्यले हानेको पहिलो सुनौलोतिर
घरको दलिनमा पर्छ,
दलिनको फेदीमा
जीवन र मृत्युको दोसाधमा रहेका
एकजोडी नवजात पन्छी
आफ्नो प्राणको भिक मागिरहेका छन्
जिन्दगीको सुरुवातको पहिलो चरणमा
आफ्नो परिक्षण गर्दै थिए होलान्