१
नर्कटहरु
कहाँ मात्र खोज्ने हो ?!
गठ्ठेमंगल ।

कानि कानि हम लिखैत चिठी छी
चलि आउ प्रीतम मधुश्रावणीमे

नहि पुजबै पावनि ज आहा नहि एबै
छोडिक पावनि प्रीतम बैँस जेबै
पंचमीमे एलखिन बालम सभहक
कोना मस्त सुतल बौरहबा हमर

विश्वभरका साहित्यकारहरू एकजुट होऔं, नेपाली साहित्यलाई समृद्ध बनाऔं’ भन्ने मूल नाराका साथ स्थापना भएको विश्व नेपाली साहित्य महासंघको नेपाल शाखा कल्पना पौडेल ‘जिज्ञासु’ को अध्यक्षतामा पुर्नगठन भएको छ ।

द्यौता भन्दै खुसी पार्न धूप वत्ति बालेको छु
पाठपूजा धेरै गरेँ ध्यान समेत थालेको छु।

निदरीमा मीठा मीठा सपनीका हुल देख्थें
त्यै हुलको टालो टिपी फाटेको मन टालेंको छु।

कहिले दशैं कहिले तिहार त कहिले तीज साँच्चिकै नेपालीहरूको चाडपर्व पनि धेरै हामी नेपाली भाग्यमानी नै हो जुन देशमा चाडपर्वको रौनक धेरै नै रहेको छ । विसंगति र बिकृति विरुद्ध तीखो प्रहार गर्दै तीजको अवसरमा तीज गीत लिएर कवि, गीतकार, एवं साहित्यकार सुरेन्द्र महर्जन "अमर" को रचना रहेको "छमछ्मी नाच्ने कमर भाँच्ने" तीज गीत सार्वजनिक भएको छ ।

दिनभरि लाइन बसी
पाएको हरियो कागज
बोकी आएको विदेशमा म
पसिनासँग पैसा साट्न म
पैसासँग पसिना साट्न म
बिहानको निद्रा खुल्छ मेरो
क्वार-क्वारे अर्लामको आवाजबाट

एक दिन म कथा भन्नेछु
तिमी बच्चले झैँ सुन्नेछौ
मैले भनेको हैन
मेरो कथा कसैले साभार गरेको ।

बच्चालाई जस्तो कथा सुन्दा आनन्द आउँनेछ
तिमीले पनि उत्तिकै चाख दिएर सुन्ने छौ
कथाको कुनै एक पात्रको चरित्रले
तिमीले आफ्नो आँखाबाट आँशु झरेको
कथाको समाप्ति पछिमात्र थाहा पाउनेछौ ।

छानो खरको होस् बाँसको बार होस्
जिन्दगी छोटो होस तर शानदार होस्

मौसम झैँ हर बखत नफेरिदियोस् मन
जे छु ठिक छु भावना सदाबहार होस्

हरेक दिन जसो रेडियो, टि.भि. पत्रपत्रिकाहरुमा बलात्कार, हत्याजस्ता दुःखद् समाचारहरू बाम्बार आइरहन्छन् । त्यसमा पनि ५, ६ वर्ष देखिका कलिला बालिकाहरू बलात्कृत हुनुका साथै बलात्कार पछि हत्या समेत भएको समाचार सुन्दा आङ नै सिरिङ्ग हुन्छ । यस्तो अमानवीय, हृदयबिदारक,विभत्स घटनाहरूले समाजलाई नराम्रो बाटोतिर डोराइरहेको भान हुन्छ । समाजमा यस किसिमका बाल यौन हिंसा, हत्या जस्ता जघन्य अपराधहरू बढ्नाले समाज नै त्रसित र आतंकित भइरहेको छ ।

म मात्रै होइन
महरुको समूह हामी जनता
ढाडमा आँखा र गिदिमा गोबर ठोसिएका अनौठा परजीवी
सत्य देखेर पनि पत्याउदैनौं
असत्य बुझेर पनि त्याग्दैनौं
देखी मन्द बिष पिउछौं
बुझी बुझी बिषालु खाद्य हसुर्छौं

अंध्यारो कोठाको सानो कुनामा बसेको
मनभरिका व्यथा आफैलाई पोखेर
दुरदुर सम्म न कोही सुन्ने देखिए
दुरदुर सम्म न कुनै होहल्ला नै सुनियो
सुन्ने पनि आफै, सुनाउने पनि आफै
न सुन्नेले विरोध गर्ने डर
न सुनाउनेको छ चर्को स्वर
बस् यसैलाई मनोवाद बनाउँदै
आफ्नै मनको पानामा कोर्दै बसेको
म एक्लै बस्दा ।

मन्द मन्द चिसो वायु, मुख चुम्बन गर्दछ ।
खैरो सिरक ओडेर, खै कता रवि लुक्दछ।

माथिबाट गरी बर्षा, हाँस्छ बादलु बेस्गरी,
हरिया फरिया लाई, धरणी अझ सुन्दरी ।

क्षणैमा रवि चम्केर, धरालाई तता उँदै,
बटुवा हिन्नु पर्ने नै, ज्याकेट हातमा लिँदै ।

कस्तो छ तिमीलाई ?

ठी कै छ ।

भात खायौ ?

के मलाई भाते ठानेको ? कोही कसैको पनि खास हुनु हुन्न ? त्यसैले म भातको दास बनिन र बन्न पनि चाहन्न ।

केही चित्त नबुझेका कुराहरु होलान् नि ?

धनराजले भोटे कुकुर पालेको थियो । सधैँ कुकुरलाई बाँध्थ्यो । कुकुर फुत्केर वरपर चहार्न चाहन्थ्यो । एक पटक त्यसले साङ्लो खुस्काएर बन्धनमुक्त हुन पायो ।

त्यो बाहिर आयो र चारैतिर दगुर्न थाल्यो । झुन्ड्याएका लुगापाटा र बारीका स–साना बोटबिरूवा चिथोर्न थाल्यो । सारा दृष्य धनराजले देख्यो । र, कुकुरलाई बोलाउँदै पक्रन दौडियो । कुकुर भाग्दै गयो ।