दुलियाजान कला–साहित्य मञ्च, असम, भारतद्वारा ३१ मार्च र १ अप्रेल २०१८मा आयोजित अन्तर्राष्ट्रिय नेपाली साहित्य समारोहमा खिम बहादुर बुढाथोकीसँग साक्षात्कार हुने सौभाग्य मिल्यो । यसै अवसरमा भिम बहादुर बुढाथोकी (खिम–कौशिक)बाट यो कृति उपहार स्वरूप हात लाग्यो । खिम–कौशिकको जन्म २००३ कार्तिक १० गते राजा बस्ती मोगोकमा पिता शुद्धिमान बुढाथोकी र माता चन्द्रकला बुढाथोकीका पुत्ररत्नकको रूपमा भएको थियो ।

हरेक चार वर्षमा
आउँछ हावासितै
र फैलिन्छ संसारभरि
यत्रतत्र, सर्वत्र
एउटा महामारी ज्वरो !

हिमालैमा कुण्डै छ जल भरिएको त बनमा,
शिवालाई त्याहीँ शिव सरल मायालु धुनमा।

सिकाऊँदै छन् आसन पनि बसेरै मन दिई,
सुनेरै माछोले पनि सुरु गरेको मन दिई ।

२०१८ को रूसमा एक जात्रा चलिरहेछ
जसमा ३२ वटा देश आफ्ना ३२ वटा दात देखाउदै नाचिरहेछन्
८४ हजार दर्शक प्रत्येक्ष दर्शी छन् १०८ लाख अपत्यक्षदर्शी
४ वर्षमा हुने यो जात्रामा अनेक देखिन्छ ।

जब सुरू हुन्छ यो जात्रा ९० मिनेटसम्म चल्ने
त्यसपछि शुरू हुन्छ असली जात्रा हाम्रा फेसबुकका वालहरूमा
शुरूहुन्छ हावा नदिने पङ्खाहरूको बहाव
फुर्न थाल्छन टुइटेका टुइट

मम्मी हाम्रो बाबा कहिले घर आउने ? आउँदा के ल्याइदिनुहुन्छ मलाई ? एकपटक फोन गर्नून बाबालाई म पनि कुरा गर्छु । हजुरले किन सधैं भोलि-भोलि मात्र कुरा गरौंला भन्नुहुन्छ । तपाईंलाई बाबाको माया लाग्दैन हो मम्मी ? मलाई त मेरो बाबाको धेरै माया लाग्छ । मेरो बाबा आउँदा मलाई भन्नू नि म त बाबालाई लिन शहर जाने हो । अनि नयाँ नाना पनि किन्ने हो ।

उफ ! छ वर्षकी मेरी छोरीका यी प्रश्नहरुको नजबाफ उत्तर म कसरी दिऊँ । सुन्दै मन निमोठिएर आउँछ । मुटुका भल्भहरू एका एक स्वुच अफ हुन थाल्छन् । हातमा समातेको पानीको अम्खोरा एक्कासि हातबाटै उछिट्टिएर पर पुग्छ ।

गौरीघाट तबान स्योङनोन स्योङ नारानटार दोबा ग्यामरि पिङ माइक्रो बिमा स्यान चलब अताबासे सतान नाङ नाङ तमुबा । मित्रपार्कग्याम ग्युरु फाप्पान लमा गिक्खे खेप्पासे माइक्रो रोकप लजि । यारि बोरा थेन डा थोबा थे खेप्पा क्रेबातेन गाडी प्लिङजि ।

यसपालि म घर जाँदा
गाउँघर नै फरक भएछ ।

बाटोको अगल बगल बिरानो भएछ
मुख्य बाटो बनमाराले ढाकेछ
छेउछाउबाट चोरबाटो थपिएछ
पूर्व–बाटोमा काँढा लागेछ
पश्चिम–बाटो पूरै भत्किएछ
उत्तर–बाटो बेखबर हराएछ
दक्षिण–बाटो कतै दूर भागेछ
चौबाटोको वरपिपल ढालिएछ

पहिले पाप पछि भगवान क्या गजब छ
पहिले सम्मान पछि बदनाम क्या गजब छ

गर्नेले गर्छ नगर्नेले हेर्छ यो समाजमा
गर्नेलाई होइन नगर्नेलाई सम्मान क्या गजब छ

गत जुन १६,२०१८ शनिबारको दिन न्युयोर्कको ज्याक्सन हाईट्स बेलिजिनो सभा कक्षामा अन्तर्राष्ट्रिय साहित्य समाज न्युयोर्क च्याप्टरद्वारा आयोजित कलाकार तथा साहित्यकार नदिया लिबाँगको कविता संग्रह “नदिया लहर“ लोकार्पण कार्यक्रम भव्य सफलताको साथ सु-सम्पन्न भयो ।

तिम्रो जस्तै मेरो पनि छातीभरि व्यथा छ
नभन्नु निष्ठुरी मलाई मेरो आफ्नै कथा छ

सात समुद्र नौ डाँडाले छेक्न सक्दैन ती
मुस्कान भरिएको अनुहार जता - तता छ

“नयाँ उम्मेदवारहरू यमराजकहाँ हाजिर होऊ ।”

आकाशवाणी हुनेबित्तिकै हामी छिटोछिटो यमराजको बैठक कोठामा पुग्यौँ ।

यमराज सिंहासनमा विराजमान थिए । सिंहासनको हेन्डिलमा दाहिने हातको कुहुनो टेकाएर जुँगा बटार्दै थिए । उनको दायाँ र बायाँ दुवैतर्फ कलकलाउँदा ठिटीहरू उभिएर चमर हल्लाउँदै थिए । ‘जाडो महिनामा पनि हाम्रा राजालाई हावा दिनुपर्छ ?’ म आश्चर्यमा डुब्दाडुब्दै त्यस कोठामा बढ्दै गएको न्यानोले सम्हालिएँ । त्यस कोठामा पसेदेखि मन आनन्दित हुँदै गइरहेको थियो !

उक्लदै नऊक्लेको
उकालोको के कुरा गर्छौ ?
एक खँगी
कुखुराको भाले-पोथी बोकेर
सयौ पटक
फालेलुङ्को ठुलो घ्याङ र सानो घ्याङ
उकालो उक्लने
मनबिरे र तनबिरे काकाहरुलाई सोध
साचो जिन्दगीको उकालो के हो ? भनेर ।

उसलाई मैले देखेको छैनँ, स्पर्श गरेको पनि छैनँ र अँगालो मारेको पनि छैनँ तर अचम्मसँग बिहानीको सूर्यजस्तै प्रेमले मलाई आकुलव्याकुल बनाएको छ । मैले स्पर्श नगरेको मान्छेलाई म कसरी प्रेम गर्न सक्छु ? भन्ने प्रश्न वर्तमान विचलित बनाएको हो कि भन्ने नलागेको हैन । तर सधैँ र साँच्चै नै अँगालो नमारेको मानछेलाई मुटु नै दुख्ने गरी प्रेम गर्न सकिन्छ भन्नेचाहिँ लागेको थिएन । ‘यो संसारकी एक मात्र साथी ’ मलाई, उसले इमेल पठाएको छ ।

निद्राबाट छुटी
फुकाएर मुठी
उठी नानी उठी
नानी उठी उठी !

`खान्छु बुबु माम
गर्छु आफै हाम्म
कटौरीमा थोरै
ल्याउनू मेरी आमा´

बेकार सङ्का गर्छ्न् पति, बिदेशमा बसेर
बुझ्दैनन्! सम्झाउँछु कति, बिदेशमा बसेर

जे छ खाउँला सँगैसँगै रमाउँला भन्दा नि
उतै खर्च गर्छ्न भए जति, बिदेशमा बसेर