“माफ गर्नुहोला सर, स्कुलमा तपाईको गतिबिधिका कारण तपाईलाई स्कुलबाट निकाल्न हामी बाध्य भयौं,” अफिस पस्नै लाग्ने बेला स्कुलका प्रधानाध्यापकले उसलाई ढोका मै रोकी बिदाइ पत्र पो थमाई दियो ।

उ केही नबोली फनक्क फर्केर स्कुलको प्राङगनबाटलुरुलुरु बाहिरिदै थियो ।

नव वर्ष हाम्रो स्वागत छ तिमीलाई ।
यो वर्ष भरी देऊ शान्ति हामीलाई ।।

नरसाउन् कही बुद्धका ती आँखाहरू
नमरुन् कतै कसैका नि आशाहरू
नपाउन् दुःख वेदना कतै कसैले
नपरोस् है पुछ्न सिन्दुर कसैले

धेरै मन आशंकामा फाटी रा'को देख्छु
थोरै मात्र हाँसो खुसी साटी रा'को देख्छु

छुटे पनि जुटे पनि बाँच्ने आसासँगै
सपनाको डोरी सधैँ बाटी रा'को देख्छु

१) बाड्दा बाड्दा
कहिल्यै नसकिने
मनचिन्ते भाँडो ! (माया)

२) हेरा हेर भयो
मनले मन देख्यो
कसक्क अंगालोमा
आपसमा कसियो ! (प्रेम)

आउछु घरै बिदेश छोडी बसाउला नेपालैमा
खाउला बरु ढिढोकै रोटी बसाउला नेपालैमा

हातमा कोदाली काँधमा हलो र जुवा राखी
आफ्नै सुरको टुट्को जोति बसाउला नेपालैमा

वसन्तको जस्तो बहार छाओस यही छ मेरो कामना
आयो फेरि नयाँ वर्ष २०७१ सालको शुभकामना

३६५ दिनको खाली पान्ना भर्नु तिमीले चाहना
फलोस फुलोस तिम्रो जीवन यही छ मेरो कामना

नयाँ वर्षले तिमीमा खुशीयाली आइदिओस
सोच जति सबै कुरा विना बाधा मिली दिओस

पुराना सपनाहरू
स्थगित गरेर सबै
ढल्नुछ यो अन्तिम रात !
क्यालेण्डरले बसाई सार्ने वेला ।

सधै नयाँ भै वगिरहने
हिमाली खोलाको पानीमा
विसर्जित चैत्र मसान्त
चुँडिएका फूलका थुँगासँगै
बगेका हुन वासी सपनाहरू
नफर्कने खोलाहरूझैं ।

नयाँ वर्षहरू त
थुप्रै आए पहिले पनि
हामीलाई निरास पारिराखे
ल्याएनन् केही कहिले पनि
रित्तै आए जहिले पनि

यसपाली त त्यस्तो नहोस्
नयाँ एउटा अभिलेख रहोस्
केही मिलोस् हामीलाई पनि
केही मिलोस् देशलाई पनि

गन्तीका एकाईहरू
वर्षको अन्तिम घडीलाई
एक चक्कर लगाएर
पल्टियो एउटा इतिहासको पाना,
नियमबद्द जीवनको वृत
घुम्यो फेरि अण्डाकार भएर,
मानव बिवेकसँग प्रतिष्पर्धी समय
हिड्यो निरन्तर आफनै गतिमा

तन स्वस्थ रहाेस् नित्य मन स्वस्थ सदा रहाेस् ।
भावना स्वच्छ हाेस् स्वार्थ स्मृतिमा कहिल्यै नहाेस् ।।
नलागाेस् दुखकाे हावा कल्पना सम्ममा पनि ।
सुखकाे भरिया सच्चा नयाँ वर्ष(२०७१) सधैं बनी ।।

वर्षौपछि फर्कदैछु उही गाउँ
जुन गाउँमा मेरा सपना हराएका थिए
अनि भाँचिएका थिए मेरा कलमका निमहरू
बिचरा ! हर्के र मनमायाको अँझै
अत्तो पत्तो छैन अरे
मैले जुन दिन गाउँ छाडेको थिए
त्यही दिन उनीहरूको सम्बन्ध
गाउँलेको नजरमा दोसि ठहरिएको थियो ।

हिमाल देखि चारकोसे झाडीसम्म
अब फेरि डाँफे र मयूर नाच्छ
अढाई करोड नेपालीको
हरेक ढुकढुकीमा नेपाल बाँच्छ

अब समय बदलिसकेको छ
आशाहरूले जन्म लिइसकेको छ
मातृप्रेम प्रीतको झंकार
नेपाली हृदयमा छाइसकेको छ

(रङ्गमञ्चको पर्दा बिस्तारै खुल्दै जान्छ । मञ्चमा उदास लाग्दा हिमाल, पहाड र तराई/मधेसका तस्बिरहरू देखिन्छन् । हिरण्य, पर्वत र तमोर आआफ्नै धुनमा क्रमश: हिमाल, पहाड र तराई/मधेसका तस्बिरहरू एकटकले ओल्टाइपल्टाई हेर्दछन् । उनीहरू कहिले घोरिन्छन्, कहिले रिसले बटारिन्छन् । आमा एउटा कुनामा झोक्रिरहेकी छिन् ।

रङ्गमञ्चको छानोमा बत्ती बल्नासाथ नेपाली राष्ट्रिय गानको धुन बज्न थाल्छ । आमा केही चनाखो हुन्छिन् । उनको मुहारमा खुसी नाचिरहेको आभास हुन्छ । अरू तीनजना जर्याकजुरुक उठ्छन् र सतर्क हुन्छन् । राष्ट्रिय गान समाप्त नहुँदै उनीहरू बस्न हतारिन्छन् तर अरूलाई सतर्क मुद्रामै रहेको देखेर सचेत हुन्छन् । राष्ट्रिय गानको समाप्तिसँगै तीनैजना आआफ्ना ठाउँमा बस्छन् । तमोर जुरुक्क उठेर केही कदम अघि बढ्छ ।)

नंगा फकिर सधैँ सुखी
मणि मुकुटधारी दुःखी
रंकरज्जब सबै सुखी
स्वर्ण हवेली सधैँ दुखी

महागरीव कविर सुखी
महाधनी कुवेर दुःखी
तन्नम नेपाल छ सुखी
अलकापुरी अम्रिका दुःखी

मेरो सोधाई तिमीलाई समिपमा आयौ किन?
तिरस्कार नै गर्नुथ्यो त झुटो माया लायौ किन?

वर्षौंदेखिको सम्बन्ध यो भत्काएर जानुथ्यो त
आँखाभरिका सपनाहरू आफैसँग लानुथ्यो त
आजीवन तिम्रै हुन्छु भन्दै कसम खायौ किन?
मेरो सोधाई तिमीलाई समिपमा आयौ किन?