सपनाको भट्टीनजिकै पुगेपछि प्रायः सबै तन्नेरी र वृद्धहरूको आँखा पनि टक्क अडिन्थ्यो । चाहे सद्भावनाले होस या प्यासले । नअडियोस् पनि किन सपना अति सुन्दर मानौँ परीजस्तै थिई । गोरो बाटुलो बान्की परेको अनुहार थियो । रगत चुहिएलाजस्तै थिए दुवै गालाका पाटाहरू, आँखाहरू त्यस्तै ठुलाठूला सुन्दर थिए । अनारको दानाहरूझैँ मिलेका दाँतहरू थिए । पुष्ट छाती, हलक्कै बढेको शरीर उसको आकृति हेरेपछि धित मार्न सबैलाई हम्मेहम्मे नै पर्थ्यो ।

सुन्दा पनि खितखित हाँसेको थिए म। नहाँसु पनि कसरी ? रमेशलाई रामेशु भनेको सुन्दा। रुपेशलाई रुपेशु भनेको सुन्दा। उमेशलाई उमेशु भनेको सुन्दा। सन्देशलाई सन्देशु भनेको सुन्दा। त्यही बखत मैले एक लखकाटेको थिएँ, "यिनीहरुले सबै नामको पछाडि तलकुरे झुन्ड्याउँदा रहेछन्।"

मलाई जस्तै तिम्लाई नि, बाँच्नु खल्लो ला’को छ कि ?
तिम्रोतिर टोलाई राख्ने, नौलो रोग आ’को छ कि ?

मेला –उत्सव चाड-पर्व, लाग्न छोड्यो रमाइलो
तिम्रो पनि मेरो जस्तै,मन उडी रा’को छ कि ?

केही कुरा हराएझैं, मनको भित्री ढुकुटीको
नभेटिने आशंकाले मनै खिन्न भा’को छ कि ?

साथी तिमी त मार्फा हिडेछौ
स्वादिष्ट स्याउ खाने भएछौ
अकस्मात यो कसरी ?
जाने भयौ मार्फा बजारमा

हिजै त हो नि
हामीसँगै थियौं
खाना पिनासँगै गरेथ्यौं

नर्मधेस्वर शब्दलाई नेपाली बृहत् शब्दकोषले नर्मदा नदीमा पाइने शिवलिङ्गलाई नर्मधेस्वर भनी परिभाषित गरेको छ । यसरी नै कालीगण्डकीमहाकाव्यको शुभाशंस शीर्षक (पृष्ठ घ)मा डा. स्वामी रामानन्द गिरी लेख्नुहुन्छ –‘संसार भारमा दुईवटा मात्र त्यस्ता नदीहरू छन्, एउटी भगवान शिवलाई नर्मधेस्वर शिलाको रूपमा धारणा गर्ने नर्मदा र अर्की भगवान विष्णुलाई शालग्राम शिलाको रूपमा धारणा गर्ने गण्डकी ।

नून बोकी जुम्ला हुम्ला पुर्याउनेलाई सलाम
सीमा बाँध्न जनताहरू सुर्याउनेलाई सलाम

मरेपछि पुज्ने चलन रोक्न आजैदेखि
ज्यूँदा शहीदका गीत फुर्याउनेलाई सलाम

परैबाट आँखा जुधाउँदा रहेछन्
नजानी नजानी बाेलाउँदा रहेछन् ।।

नजीकै बसेमा असल् हुन्छ भन्थे
उनी दूर बस्तै सताउँदा रहेछन् ।।

शभ मेची शुभ महाकाली
शुभ शुभ रहे देश नेपाल
कुशल मंगल रहे नेपाली
जय जय रहे अपन नेपाल

हिमाल स झरैत झरना मे
मधेश पहाड भिजल रहे
मधेशक उपजल गहनामे
हिमाल पहाड सजल रहे

हाम्रा प्यारा स्यान्दाजै
नाम यिनको गोपी
साह्रै राम्रा देखिए
पैह्रिएर टोपी

अरू टोपी भन्दा त
ढाका सक्कली
टोपी लाउँदा मामा र
काका सक्कली

मुक्तक १
न्याउली चरीसँग रुँदा, संगीतको धुन भन्छ्यौ
यादै यादमा तड्पाएर, पार्ने हौ कि रुन भन्छ्यौ
सायद कर्म यस्तै छ कि, बाँचुन्जेल जिन्दगीमा,
सधैंभरि देखिरहने, आकाशको जून भन्छ्यौ

घुर्मैलो साँझ, प्रभातको ठिक उल्टो, साँकल हुन लागेको थियो । लाग्छ उलथपुलथ हुन नसकेर सृष्टि खरानी हुन खोजी प्रलय हुन लागे जस्तो । हुरी वतास छताछुल्ल बहिरहेको अनि बीचमा वादलैजस्तो आकारमा खुर्पेजून पनि । लाग्छ संघर्ष गर्न विर्सिएजस्तो बादलहरू खजमज छ्यालव्याल भएर अस्तव्यस्त । अधिष्ठाता, परमात्मा, परमेश्वर कर्म गर्दागर्दा थाकेर हाँफेर व्रह्माण्डीय कार्य पुरा गर्न नसकी अधकल्चो भएजस्तो । तेजिला ताराहरू झिपझिप ससाना थोपाहरू जस्तो ।

भजन गायनमा कवि, गीतकार, साहित्यकार एवं गायक सुरेन्द्र महर्जन"अमर" को रचनामा "ईश्वरकै छ साथ" भजनको भिडियो सार्वजनिक भएको छ ।

बस बिसौनी मा बसिरहेकी त्यो नवविवाहिता माथि मेरा आँखाहरू अनायासै अडिए । मेरो छेऊको बेञ्जको कुनामा समेटिएर, संकुचित भएर, सर्माउँदै बसिरहेकी थिई । अनुहार राम्रोसँग देखिएको त थिएन, तर घुम्टोको छेऊबाट चियाइरहेको अनुहारको जति परिमाणमा देखिन्थ्यो, त्यही नै उसको सुन्दरताको अनुमान लगाउन पर्याप्त थियो । दुबै खुट्टामा पोतिएको बुट्टेदार रङ्ग, खुट्टाको औँलामा चाँदीको बिछिया अनि मोटो-मोटो चाँदीको पाउजु उसको सुन्दरता माथि अझ प्रभाव थप्दै थियो ।

महा–सागरको अपार छाल छुन
जहाज अड्डाउने निलो तट हुन
टाढा रहिरह्यो प्रिय सेतो नून
वीर पुर्खाको साहसिलो गर्जन
विशाल नेपालको अभियान
समयको बेगसँगै बढ्दै जाँदा
मौकामा चौका हान्न चुक्यो मेरो देश !

बग्दा भेल यहाँ कुनै विपतको उद्धारमा लाग्दछन्
जल्दा त्यो झुपडी विपन्न जनको स्याहारमा जाग्दछन्
खाँचो पर्छ कतै भने रगतको सञ्चारमा रेड्क्रस
जुट्दैछन् सब दु:खमा पनि सँधै उद्धारमा रेड्क्रस
!!१!!