सुख
आजीवन नै सुख खोज्दै हिनियो,
सुखको ठाउँमा दु:ख नै पाइयो।
मन्दिर मन्दिर निकैनै डुलियो,
देखिएन सुख मन्दिर बसेको।
आखिर थाकेर भूमिमा लडियो,
निद्रामा स्वप्न केके पो देखियो।
आफ्नै शरीर नै पाँच पो रहेछ,
अन्नबाट बनेको स्थूल रहेछ।
स्थूल भित्र प्राण रहेछ बसेको,
प्राण भित्र नै मन लुकी बसेको।
आफ्नै मनमा नै आनन्द बसेको,
आँफू भित्रै सुख रहेछ लुकेको।