रगतको खोलो बहेर आयो मुटु नै चिरियो
सपना राम्रो नदेख्दा त्यसै मन मेरो पिरियो
यी धर्ती माता कराउन थालिन् छातीलाई पिटेर
सम्झन थालिन् त्यो आफ्नो छोरो हातले टेकेर ।
यता र उता जति छन् सबै छहरा-पहरा
जेलिन थाले सम्पूर्ण जति देखिन्थे लहरा
शत्रुको काखमा मिचिन आफू क्यै दुःख नमानी
गएका हेर ती वीर सपूत थापेर ज्यानबाजी ।
तैपनि हामी गर्दैनौँ तिनको सम्झना किन हो
अहिले हामी स्वतन्त्र भयौँ तिनैको देन हो
स्वतन्त्र भई फूल्न र फल्न पाएका हुनाले
सराप लाग्छ सम्झना त्यसै मारेर जानाले ।
सम्पूर्ण मनका कल्पनाहरू र अन्य सपना
एकै ठाउँ भए वीरका हेर जपना-तपना
ती सबैलाई हामीले छिटै पारेर साकार
सन्तुष्ट गराऔँ ती वीरलाई हटाई हाकार ।
पाएका जति वीरत्व गति सबैलाई सन्तुष्टि
पार्नका लागि एकजुट होऔँ हुनेछ प्रगति
हामीले तिनलाई के दिन सक्छौँ वाणीका कोसेली
बिर्सेमा फेरि आउँछन् सहिद हालेर सुसेली ।
-रिडी विष्णुपञ्जर, गुल्मी