Skip to content

मेरो कुनै देश छैन रे !


मेरो देश मेरो देश भन्दै उफ्रिन्थेँ हिजो
मैले मेरो देश भन्न नपाउने रे ! अब
बिना पहिचानको मान्छे रे ! म
त्यसैले
मेरो कुनै पहिचान छैन रे !
मेरो कुनै देश छैन रे !

मैले मेरो देश भन्न नपाउने रे ! अब
किन ?
था छैन ।
नाजवाफ छु म ।
कोही बल–जफत फैज लिएर आयो मारुँला झैँ गर्दै भाक्क–भुक्क पारो
अनि भन्दियो
तँ यो देशको हैनस,
त्यसैले अब
तैँले मेरो देश मेरो देश भन्न पाउँदैनस
किनकि ?
तँ यो देशको हैनस ।
हाय ! अपसोच !
मैले मेरो देश भन्न नपाउने रे ! अब
बिना पहिचानको मान्छे रे ! म
त्यसैले
मेरो कुनै पहिचान छैन रे !
मेरो कुनै देश छैन रे !

पुस्कल पौडेल (–––प्रतिक)

3 thoughts on “मेरो कुनै देश छैन रे !”

  1. कल्पनामै लेख्दा लेख्दै आँखा रसाउन थाले
    यो कबिता अझै लामो बन्न सक्थ्यो तर कल्पनामै लेख्दा लेख्दै आँखा रसाउन थाले, गह भक्कानिएर आयो अनि अधुरो मै पुरा गरेँ ।

  2. मेरो कुनै देश छैन रे !
    मार्मिक छ ! अँझ लेख्नुहोस् । पुरै अंश राख्न पाए झनै राम्रो हुन्थ्यो !

    तर कृपया एउटै रचना दुई पटक पोस्ट नगरिदिनुहोला !

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *