हेर्दाहेर्दै यो जिन्दगी खडेरीको नहर भयो

हेर्दाहेर्दै यो जिन्दगी खडेरीको नहर भयो
भुइँचालोले भासिएको एकादेशको सहर भयो ।

धेरै कुरा गरुँ भन्थेँ, धेरै सागर तरुँ भन्थेँ
मनको इच्छा आखिरमा विधुवाको रहर भयो ।

बाँड्छ भन्थे विधाताले सुखदुःख बराबरी
के भयो खै आफ्नो भागमा आँसु मात्रै ठहर भयो ।

सुनेको थेँ पिरती त सञ्जीवनी बुटी हुन्छ
कालान्तरमा त्यही आफ्नो ज्यानै लिने जहर भयो ।

-ललितपुर

1 thought on “हेर्दाहेर्दै यो जिन्दगी खडेरीको नहर भयो”