पालुवा

धर्ती कोमल सिर्जनामय बन्यो सत्प्रेरणाको स्थली
साँचो जीवनको नयाँ पन दिने उत्साह उद्बोधिनी
राम्रो स्वच्छ सुगन्ध वायु बहने आयो सुखी मौसम
फर्के उन्नत चाहना जगतमा उस्तै नयाँ भो क्षण ।

बुच्चो वृक्ष रहेन रम्य मुजुरा फर्की बने पल्लव
सिक्रो छैन कतै बुटो र लहरा पाई नयाँ यौवन
मैला पात झरेर नूतन भए उद्यान आभा फिर्यो
हाँसोको अनुहार तुल्य वनको सद्भाव शोभा खुल्यो ।

हल्लाई कर प्यार पूर्वक दिने सङ्केतको चुम्बन
हो वा सुन्दर भाव दर्शित हुने आलोक आलिङ्गन
चारै तर्फ खुलेर नर्तन गरी उत्साह फैलाउँदै
आए झैं छ वसन्त याम किन के मैबाट बोलाइदै ।

गर्छन् भुन्भुन माहुरी कति चरा सङ्गीत भर्छन् डुली
नाच्छन् मत्त मयुर कोकिल कला छर्दोछ आफैं खुली
हो यो सुन्दर साधनामय सफा आलोक छर्ने पला
मान्छेमा अमरत्व जागृत हुने सद्भावको आँकुरा ।

सेतो रक्तिम वैजनी रङ दिने सानन्द सञ्जीवनी
पैलो भौतिक सृष्टिको मधुरिमा सौन्दर्य आल्हादिनी
छोई पावन पालुवा म यसमा अम्लान शोभा भरौँ
धोई कल्मष कल्प कल्प रहने सत्कर्म रेखा रचौँ ।

देख्दा नूतन पालुवा मन अझै ताजा बनी आउँछ
उठ्छन् उन्नत कल्पना र दिलले सङ्गीत बर्साउँछ
नाचौँ झट्पट भन्छ अन्तर यसै चल्छन् सबै इन्द्रिय
माटाको ममता रहेछ यसमै जीवन्त ज्योतिर्मय ।

केदार न्यौपाने

मधुपर्क २०६९ साउन