मेरो युवावस्थामा एकपटक एउटा सन्तसँग सानो डाँडा पछाडि भएको उनको शान्त बगैँचामा भेटेर सद्गुणका प्रकृतिको बारेमा कुरा गर्दैथिएँ कि त्यसैबेला एउटा लुटेरा थकित मुद्रामा खोच्याउँदै डाँडा काटेर आइपुग्यो । बगैँचामा आउनासाथ सन्तको अगाडि घुँडा टेकेर भन्न थाल्यो, “महाराज, म आराम चाहन्छु ! मेरा अपराध मलाई भारी भयो ।”
अनि ती सन्तले उत्तर दिए, “मेरो अपराध पनि मलाई भारी भएको छ ।”
अनि त्यो लुटेराले भन्यो, “तर, म त एक चोर र लुटेरा हुँ ।”
अनि ती सन्तले उत्तर दिए, “म पनि त एक चोर र लुटेरा हुँ ।”
अनि त्यो लुटेराले भन्यो, “तर, म त एक हत्यारा हुँ र ती सबैको रगतको चित्कार मेरो कानमा गुञ्जीरहेछ ।”
अनि ती सन्तले उत्तर दिए, “म पनि त एक हत्यारा हुँ र मेरा कानमा पनि धेरै मानिसहरूको रगतको चित्कार गुञ्जन्छ ।”
अनि त्यो लुटेराले भन्यो, “मैले त अनगिन्ती अपराधहरू गरेको छु ।”
अनि ती सन्तले उत्तर दिए, “मैले पनि असङ्ख्य अपराधहरू गरेको छु ।”
त्यसपछि त्यो लुटेरा उठ्यो र एकतमासले सन्तलाई हेरिरह्यो । उसको आँखामा आश्चर्यको भाव प्रष्ट देख्न सकिन्थ्यो । त्यसपछि उसले हामीलाई छोड्यो र छिटो छिटो गर्दै तलतिर झऱ्यो ।
त्यसपछि मैले सन्ततर्फ फर्केर सोधेँ, “आफूले कहिल्यै नगरेको अपराधको दोषी आफूलाई किन बनाउनुभयो ? देख्नुभएन, उसले हजुरलाई विश्वास नगरिकन फर्क्यो ?”
अनि ती सन्तले उत्तर दिए, “हो अहिले उसले मलाई विश्वास गर्दैन तर उसले आनन्दको अनुभुति गरेको छ ।”
त्यसैबेला त्यो लुटेराले गाएको गीत टाढा कतै सुनियो, र उक्त गीतको प्रतिध्वनीले पुरै उपत्यकालाई आनन्दित बनायो ।
२०६९ आश्वीन २४
क्यालिफोर्निया
खलील जिब्रानको कथाः The Saint
अनुवाद कर्ताः एकदेव अधिकारी