धेरै हारेँ जिन्दगीमा,अझै पनि हार्नु कति ।
बेकम्मा यो जिन्दगीलाई,लौन पर सार्नु कति ।

आँखा पनि चिम्ली सकेँ,त्याग्छु आफ्नै देह बरु
गरिबीको पिडा बोकी,गल्ली तिर चार्नु कति ।

निष्ठुरीको बात लायौं,धोएर नि पखालिन्न
मनको धुलो फोहर सम्झी,बडारेरै झार्नु कति ।

अस्थिपन्जर मात्रै रह्यो,हाड र छाला खिईएर
पत्थर बनाई आफ्नै शरीर, परदेशमा नार्नु कति ।

पश्चिमीको संस्कृतिलाई,अँगालेर हिँडी हाम्ले
आफ्नै देशको रितिथिती,भेषभुषा बार्नु कति ।.....दर्पण