झुक्किएर दोबाटोमा आँखा जुधे फेरि पनि
नरिसाउ है अतितको दुखाईको भुल हो भनी

सँगै थियौ फेरि किन क्षितिजपरि जस्तो भयौ
जब गयौ हात समाई मुस्कुराउदै पराई बनी

यस्तै रैछ भाग्य हाम्रो किनार भयौ दुई खोलिको,
तिम्लाई त्यागि हास्दै बाँच्न कसरी सक्छु र मनी

देखाएर बाचेको छु सबै सामु खुशी जस्तै,
मनभित्र बसेको छु अन्त्यस्टिको दिन गनी

कयौ पटक मरेको छु धड्कन जिउदो भएर नि,
बिन्ती गर्छु अब आउँदा जानु मेरो चिहान खनी