बा,
एक दिन होइन
दर्ुइ दिन होइन
तीन दिन होइन
सधैँभरि
घरिघरि
निहुँ खोज्नुहुन्छ
खाने बेलामा पनि सधैँ
अरूलाई होस् कि नहोस्
आफूलाई घिउ खोज्नुहुन्छ !

अरूले खाए पनि के नखाए पनि के
बालाई मीठो-मीठो ख्वाउनै पर्छ
अरूले लाए पनि के नलाए पनि के
बाले राम्रो-राम्रो लाउनै पर्छ
अरूलाई ठूलो रोग लागे पनि के नलागे पनि के
बालाई अलिकति हाच्छिउँ मात्र आयो कि
नर्सिङ होम कुदाउनै पर्छ

कोही मरिरहेछौँ खान नपाई
मतलब छैन बालाई
कोही आपसमा लड्न-भिड्न उद्यत छौँ
मारिरहेछौँ एकअर्कालाई
त्यो पनि मतलब छैन बालाई
बालाई त आफ्नो सुकिलो बस्त्रमा
अत्तर र्छर्किन पाए पुग्यो
बालाई त-
आफूले वरको सिन्को पर नसारे पनि
अरूले केही नगरेको भन्दै
र्झर्किन पाए पुग्यो !

हामी बालाई आफ्नो स्वार्थ
त्याग्न भन्दैछौँ
हाम्रो घरझगडाको आगो,
कहिले निभ्ने हो -
साह्रै खिन्नताका साथ
दिन गन्दछौँ !

ए बा !
भन्दै हुनुहुन्थ्यो गंगास्नान गर्न जाने
ठीकै छ जानुस्
तर गंगास्नान गर्दा
आफू भित्रका सबै फोहोरमैला पनि
पखालेर आउनुहोला
ए बा !
फर्किँदा गंगाजल ल्याउनुपर्दैन हामीलाई
हाम्रो घरमा खसेको
विपत्तिको हल ल्याउनुहोला !

(१३ पुस २०६१)