कविता वनी फूलले मुस्कुराए
मलाई भिजाएर निथ्रुक्क पारे
पिएँ मस्तले जाम हो वा नशाको?
थिए ब्रम्ह झै ज्ञान लालित्यताको ।। १।।

बटुल्दा किरण पोखिएका उषाका
सुनौलो मणि भित्र रम्दै रविका
म नाचे त्यहीँ प्रेमले गुनगुनाई
सितारा ध्वनि रत्न शौन्दर्यहारी ।।२।।

हराएँ म ता भावका छाल भित्र
डुवें मस्त सन्जालका तालभित्र
नशा यी नशा भित्र वग्दैरहें कि?
ती झर्ना उज्याला नदीमा मिलें कि?।।३।।

मुटु केन्द्र वा छेउ चारै कुनाका
निचोरी सबै माधुरी भाव वेत्ता
थुने मुस्कुराइ म जेलै परें की?
नअट्टाइ दिल् भित्र मुग्धै वने कि?।।४।।

तिनैमा नुहाएर तनमन झुलेका
रसादिहरू ब्रह्मज्ञानै भिजेका
सुरापानको चेतना वा नशाको
अनौठो मीठो स्वप्न हो कि दिवाको?।।५।।

कि ता श्वर्गको त्रिप्ति हो यो अनौठो?
नशानन्दको श्रेष्ठता वर्षिएको
खचाखच भरी विम्बका पोखरीमा
म पानी वनेछु हराए त्यसैमा ।।६।।