आशमय बन्यो त्यो तिम्रो माया हृदय जलाई
अधुरो प्रेम चोटको कथा सुनाउ कसलाई
सुकेको ओठ आँसुमय गह लुकाउ कसरी
पोल्द छाती बग्दछ आँसु याद आउदा बेसरी
बुन्नेको सपना उजाडिदै गयो एकलो भो संसार
हे दैवा हाम्रो प्रेमले तिमीलाई के गरयो बिगार ?
प्रेम हाम्रो आधा बाटो नपुग्दै टुंग्याएयौ
बिछोडको रापले हामी दुईलाई जिउदै जलायौ
तस्बिर नियाल्छु उनको छाया तस्बिरले बोल्दैन
के भयो उनलाई खै्र कुन्नि केही नि सोधदैन
भेटदा हास्ने त्यो तिनको मुस्कान किन पो टाढियो
मायाको संसार किन पो एकाएक फेरियो
दैव तिमीले नै अब बाचन सिकाऊ
प्रेमको खेलमा प्रेमीबाट नै भतकाउन नलागाऊ
बाचा कसम केही पनि प्रेमको होइन निशानी
हृदयको हासो नै हुन प्रेमको बिहानी