गुलाबको सुवासले गर्दा फेरि सम्झे तिमीलाई
त्यही फूलको काँडाले घोच्दा पनि सम्झे तिमीलाई

तिम्रो आँशु मेरो मुटुको गहिराईबाट बग्छ
बहेको तिम्रो आँशुले गर्दा फेरि सम्झे तिमीलाई

सुख दु:ख त जीवनमा आउने घाम छाया न हो
त्यही घाम ताप्न लाग्दा फेरि सम्झे तिमीलाई

अनुहार लाल लाल, कस्तो लजालु स्वभाव तिम्रो
त्यही लाजा बुझ्न खोज्दा फेरि सम्झे तिमीलाई

पशुपति कर्माचार्य