महलभित्र बस्नेलाई पीर छ महलसरी
झुप्रो कुर्ने सान्नानीलाई जीवन झुप्रैभरि

बाटो होलान् लाखहजार रोज्नुपर्ने एउटा
स्वर्गलाई पछि छोडी खोज्छौ कहाँ देउता
कुमार जि इ लाइन हरु धेरै मन परे। अनी हेर्नुन मलाई केही लेख्नु मन लाग्यो।
झुप्रो भित्र जिन्दगी ,न अटेर महल खोज्यो ,
पोल्टो भरि फेरि उसले ,महल सरि पिर रोज्यो,
बिकास भन्छन कोही एस्लाई ,सान्ती छैन मन भित्र,
स्वोर्ग कता खोज्नु खोइ, छोडियो त्यो झुप्रो भित्र।

सुफी

सुफीजीको कविता दामी छ। एक टुक्रा म पनि थपिदिम् के रे!

झुप्रोमूनि स्वर्ग होला, होला महलमा नि
महलतिरै फड्को मार्न खोज्ने हाम्रो बानी
सत्यताको जग राखे सन्तुष्टिको बल छ
झुठमा उठ्ने तासको महल भित्रभित्रै गल्छ

महल आफैंमा नराम्रो होइन। तर, झुठको ईंटाले बनेको वा जूवामा हात पारेको महल भनेको आफैंलाई घाँडो हुन्छ। यदि पसिनाले बनेको सफा महल छ भने, त्यो भन्दा अडिग र स्वर्णिम केही हुँदैन।

दिनेशजी, त्यसो भन्दैमा सधैं आर्थिक मन्दी आयो भने त भोजन गर्ने बाटो गइहाल्छ नि!!!