प्रीत थियो गाढा तर रंग भर्न बाँकी थियो
जोड्दा मुटु खुसी थियौ दङ्ग पर्न बाँकी थियो
ढुक्ढुक् गर्दै चल्दै थियो जोडिएको हाम्रो मुटु
रक्त संचार हुदै गर्दा उमङ्ग लिन बाँकी थियो
दैव लाग्यो कतैबाट थाहा छैन के नियतिले
झट्का दिई एका-एक झसङ्ग पारिदियो
खै कसरी बाँच्ने होला फेरि मुटु छुटाएर
आफ्नै रुपको ऐना हेर्दै छ्याङ्ग हुन बाँकी थियो
ए नियति किन ठग्छौ लाज मानी भागि देउन
कसम थियो अतितमा सँगै मर्न बाँकी रह्यो l