Skip to content

आस्थाका गुराँस

मैले हिमाल सङ्ग भने तिमि तराई तिर झर
उस्ले मेरो बुद्धि देखेर मलाई भन्यो
समथर भुमि उठाएर हिमालमा धान रोप
म बगेकैछु अनबरत तराई सम्म
तिमि जमिन सिंचेर सितलत्ता देउ
म तराई म हिमाल म पहाड् हु
तिम्रो भागबण्डा तिम्रो स्वार्थ
जे छ समेट्न नसकेर परदेश धाउनुपर्ने
म जहाँ छु अटल छु नजिस्काउ
तिम्रो जात पात छ धर्म छ तर म प्राकृत छु
म पहाड् देखी तराई सम्म तिम्रा निरर्थक
बक्म्फुसे कुतर्कको साक्षी बसेर
आफ्नै आगनमा बेसहारा बनाउनेतर्फ उन्मुख
भो अति भयो बन्दगर आफ्नैहरु लाई आफ्नो बनाउ
अनिहेर हिमाल मुस्काउदै पहाड् तराई अंगाल्दै
अबिछिन्न अखण्ड स्वाधीनआस्थाका गुराँस तिम्रा
आंगन भरी लटरम्म झुल्नेछ।

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *