छुँदै चन्द्र टेकौं उताबाट तारा ।
उडौं लाग्नु फेरी उ व्रह्माण्ड सारा ।
पुगौं स्वर्ग कैले र पाताल झर्नै ।
हुनै रैछ ईच्छा म मर्दै नमर्ने ।।
म सारा त सन्सारको मोज पाऊँ ।
मिठा हुन्छ जे जे परीकार खाऊँ।।
मिलोस् पूर्ण सन्तुष्टि पीडा नपाऊँ ।
धरामा हुने चीज आफ्नै बनाऊँ ।।
बनुन् दासदासी अरु व्यक्ति जानून् ।
नटेरुँ कुनै ती कडा शव्द कानून् ।।
सुरा पान ली सुन्दरीको फकाऊँ ।
नयाँ स्वाद चाख्दै सबै दिन् विताऊँ ।।
नलागोस् म देखी ठुलो हुन्छ कोही ।
सकूँ भाँच्न दारा समाएर गोही ।।
उ हात्ती र गैंडा डराउन् म देखी ।
म मुक्का बजारौं कि भालू लखेटी ।।
कुनै पीर चिन्ता कहिल्यै नआओस् ।
म सुत्दा त निन्द्रा उ टाढा नजाओस् ।।
कुनै घात मेरो सोच्दै नसोचोस् ।
र पाऊ छिचोलेर काँडा नघोचोस् ।।
यहाँ गर्छ ईच्छा नजानेर मान्छे ।
लुकी काल आई समातेर तान्छे ।।
विते काल लाखौं कहाँ पूृर्ण ईच्छा ।
मरीजान्छ खै जिन्दगीको सदिच्छा ।।
छन्दः भुजंगप्रयात
गणः य य य य १२२ १२२ १२२ १२२