• भलाकुसारी
  • मझेरी छनौट
  • ट्विटरमा
  • फेसबुकमा
  • रचना प्रकाशन गर्दा
  • प्रतिकृया
  • हाम्रो बारेमा
  • हिज्जे संशोधन
Home › छलफलको विषय › स्रष्टासँग कुराकानी

मझेरी आकर्षण

  • पछिल्ला रचनाहरू
  • नयाँ लेख/रचना पढ्नुहोस्
  • लेखक/विधा/स्रोत सूची
  • साहित्यिक सूचना/समाचार
  • कथा
  • कविता
  • गजल
  • गीत

फेसबुक एकाउन्टबाट लग-इन

लग-इन (भित्र)

  • Create new account
  • Request new password

विधा सूची

  • कथा
  • आधुनिक कथा
  • सामाजिक कथा
  • लघु कथा
  • मनोविश्लेषणात्मक कथा
  • पौराणिक कथा
  • बाल कथा
  • लोक कथा
  • अनूदित कथा
  • विज्ञान कथा
  • हास्य कथा
  • सूत्रकथा
  • पत्रात्मक कथा
  • अन्य बिधा (कथा)
  • कविता
  • गद्य कविता
  • छन्द कविता
  • पद्य कविता
  • राष्ट्रिय कविता
  • बाल कविता
  • गीति कविता
  • पौराणिक कविता
  • हास्यव्यङ्ग्य कविता
  • भक्ति कविता
  • अनूदित कविता
  • अन्य विधा ( कविता)
  • गीत
  • लोकगीत
  • आधुनिक गीत
  • पुराना गीत
  • बाल गीत
  • चलचित्रका गीत
  • स्वदेश गीत
  • पप गीत
  • गजल (गीत)
  • अनूदित गीत
  • निबन्ध
  • हास्यव्यङ्ग्य
  • वर्णनात्मक निबन्ध
  • वैयक्तिक निबन्ध
  • लघु निबन्ध
  • विचारात्मक निबन्ध
  • पत्रात्मक निबन्ध
  • संस्मरण
  • नियात्रा
  • भावनात्मक निबन्ध
  • अनुभूति/मनोन्यास
  • अन्य विधा (निबन्ध)
  • विश्लेषण/समालोचना
  • सामाजिक समीक्षा
  • भाषा/साहित्य समीक्षा
  • ऐतिहासिक समीक्षा
  • सांस्कृतिक समीक्षा
  • संगीत/कला समीक्षा
  • व्यक्तित्व समीक्षा
  • पुस्तक/कृति समीक्षा
  • साहित्यिक खोजपत्र
  • भौगोलिक समीक्षा
  • शैक्षिक समीक्षा
  • राजनीतिक विश्लेषण
  • आध्यात्मिक विश्लेशण
  • सूचना प्रविधि
  • वैज्ञानिक समीक्षा
  • अन्य विश्लेषण
  • सूचना/समाचार/बहस
  • सूचना/विज्ञप्ति
  • कला/साहित्य समाचार
  • साहित्यिक छलफल
  • साहित्यिक रिपोर्ट
  • नाटक/एकाङ्की
  • नाटक
  • बाल एकाङ्की
  • संवाद
  • अन्य विधा
  • गजल
  • मुक्तक
  • हाइकु
  • सेन्र्यू
  • ताङ्का
  • सेदोका
  • सनेट
  • अन्य
  • विविध भाषाका रचना
  • संस्कृत भाषा
  • मैथिली भाषा
  • भोजपुरी भाषा
  • नेवारी भाषा
  • तामाङ् भाषा
  • लिम्बू भाषा
  • बान्तावा भाषा
  • थारू भाषा
  • अवधी भाषा
  • कुलुङ भाषा
  • शेर्पा भाषा
  • धिमाल भाषा
  • राना भाषा

मझेरी भलाकुसारी, अंक २२ (पेशल आचार्य)

editor — Sun, 08/27/2017 - 20:45

  • स्रष्टासँग कुराकानी
  • मझेरी सञ्चालक

(कलमशिल्पी पेशल आचार्य सामयिक चेतलाई विविध भाव र पृथकाभिमुख शैलीमा कविता, गीत, मुक्तक, निबन्ध, संस्मरण र कथाका माध्यमबाट प्रस्तुत गर्ने साहित्यकार हुन् । २०२३ सालमा बिराटनगरमा जन्मेका यिनी पेसाले प्राध्यापक हुन् । करिब साढे तीन दसकभन्दा बढी समय साहित्य साधनामा बिताएका आचार्य २०३६ सालको ‘सडक कविता क्रान्ति’बाट साहित्यमा प्रवेश गरेका हुन् । अहिलेसम्म बाल साहित्यमा विविध विधाका ५ र प्रौढ साहित्यका २ गरी ७ कृतिका सष्टा आचार्यका अप्रकाशित पाण्डुलिपिहरू करिब डेढ दर्जन रहेका छन् । वर्तमान समयमा लेखकीय क्रियाशिलता देखाई लेखन, सम्पादन र आफूभन्दा पछिल्ला छिमलका नवोदित लेखकलाई प्रकाशन आभा दिलाउने उत्प्रेरक भूमिकामा समेत रमाउने आचार्य चर्चा, विवाद र पुरस्कारका बहुरूपी पहेलीभन्दा टाढा रहन रूचाउँदछन् ।

यिनै बहुमुखी साहित्यकार पेशल आचार्यसँग ‘मझेरी डटकम’ले गरेको रसपरक अन्तर्वार्ता । –सम्पादक)

तपार्इँलाई मन पर्ने पुस्तकहरू कुनकुन हुन् ?

निकैलामो फेहरिस्त हुन्छ –यो प्रश्नको उत्तर । मुनामदन, रुपमति, श्वेतभैरवी, धुम्ने मेचमाथि अन्धो मान्छे, एब्स्ट्रयाक्ट एक चिन्तन प्याज र आमाको सपना । यी ६ वटा कृतिचाहिँ कालजयी लाग्छन् । प्रभाव छाडेका अन्य कृतिहरू त गनी साध्य र भनी साध्य छैनन् । ती सबैको नाम अहिले नतोकौं ।

लेख्नुपर्ने बाध्यता कतिबेला महसुस हुन्छ ?

सिकारू अवस्थामा निरन्तर लेख्थेँ । अहिले चाहिँ घटनाले छुन्छ । घोरिएर हेर्छु । समाजलाई केही नयाँ दिन सकिन्छ भने लेख्छु । नत्र छाडी दिन्छु । मैले छाडेको विषय अरू कसैले लेखेको छ कि भनेर निरीक्षणचाहिँ निकै लामो समयसम्म गरिरहन्छु । त्यसैले म लेख्नेभन्दा पढ्ने काम ज्यादा गर्छु ।

आफ्नो साहित्यिक यात्रालाई आफैंले कसरी हेर्नुभएको छ ?

पैसा नभइकन बजारमा गएर सामान किन्न खोज्ने ग्राहकजस्तो । जुनबेला प्रकाशन गर्ने आँट थियो, त्यो बेला लेखिएकै थिएन । अहिले लेखिएको छ प्रकाशनको सावगास छैन । विसङ्गत जीवन बाँचेको रहेछु, मैले ।

त्यसैले विना पूर्वतयारी म लेखनमा आएँछु । मैले जे लेखेँ त्यो अन्तर्मनका आदेशमा लेखेको छु । मभित्रको लेखकले यो लेख भन्छ, लेख्छु । त्यो नलेख भन्छ लेख्दिनँ । यसै गरी लेखनका करिब साढे तीन दशक बितेछन् । नढाँटी भन्ने हो भने अब लेखनका लागि शैली बनाइसकेँ । त्यसैले लेखेकाभन्दा नलेखेका विषयहरू धेरै छन् जस्तो लाग्न थालेको छ । उमेरका हिसाबले पनि अब हतार छ, लेख्न । महाकाव्य र पूर्णाङ्की नाटकमा कलम चलाएको छैन । नत्र सबैजसो विधाउपविधा लेखेको रहेछु । प्रकाशनमा जुन मेलो मिल्छ त्यो अघि आएको छ । लेखेको सबै छापिनै पर्छन् भन्ने पनि छैनन् । कति कृति छापिन्छन् त्यो भन्न सक्तिनँ । फुटकरचाहिँ धेरै छापिएका छन् । अब हरहिसाब राख्न छाडेँ ।

साहित्यमा विशेष केही गर्न बाँकी छ जस्तो लागेको छ ?

मैले सकेको लेखिरहेको छु । जसले यो प्रश्नको उत्तरमा ‘यो गर्छु त्यो गर्छु’ भन्छ त्यो वास्तवमा ‘इलुइजन’ मात्र हो । हामी लेखकहरू हामीलाई लेख्न मन लागेका कुरा सम्पूर्णमा लेख्न सकिरहेका हुँदैनौं । त्यसैले, मबाट यो हुन्छ, त्यो हुन्छ भन्ने पक्षमा यतिखेर म छैन । मैले धेरै मभन्दा पुराना र नयाँका कदकाँठी चिनिसकेको छु । धेरैजसो लेखकहरू डबल स्टेण्डर जीवन बाँच्छन् । त्यसैले म सामान्य लवजमा भन्छु –‘मबाट नेपाली साहित्यले उम्दो केही पाएको छजस्तो लाग्दैन र पछि पनि केही कालजयी पाउँछ जस्तो लाग्दैन ।’ हामीले आफूलाई ब्रह्ममा लागेको लेख्ने हो । किन हल्ला गर्नु ? किन दौडनु ? हल्ला गरेर र दौडेर पाइन्छ नै के ?

लेखनका कुन क्षेत्रमा चाहिँ कमजोर भए भन्ने लाग्छ ?

मलाई आफू अलि दह्रोसँग लेख्न सक्तिनँ भन्ने विधा महाकाव्य र पूर्णाङ्की नाटक हो । तर मैले ४ वटा एकाङ्की नाटक भने लेखेको रहेछु । पचासको दसकमा तीनवटा र भर्खरै एउटा । जो मिर्मिरेमा प्रकाशित पनि भयो । महाकाव्यको लेखन म कल्पना पनि गर्न सक्तिनँ । जसले लेखिरहेका छन् हो तिनीहरूलाई भने नमन गर्दछु । मानिसको जीवन यति भागदौडमा बाँडिएको छ कि तिनीहरू समय निकालेर महाकाव्य पढ्छन् जस्तो मलाई लाग्दैन । फेरि अहिलेको समय भनेको महाकाव्यको अनुकूल होइन ।

अब बाँकी रह्यो नाटकको कुरा । म केही दसकदेखि नाटक पढिरहेको छु तर लेख्न सकिरहेको छैन । भविष्यमा के हुन्छ त्यो अहिले नै बताउन चाँडो होला । साथै मैले औँलामा गन्न सकिने गरी लेखेको उपविधा गजल पनि हो । यी तीन विधा र उपविधा पढ्नचाहिँ पाएजति भलिभाँती पढ्छु ।

तपार्इँ धेरै लेख्नुहुन्छ, लेखन तपाईंको बाध्यता हो कि व्यवसाय ?

दुवै होइनन् । केवल रहर हो । म लेखेर आफूले सामान्य सामाजिक दायित्व पूरा गरेको ठान्छु । अहिले हामीले बाँचेको समयलाई कलात्मक रूपले लेखिदिएर जुनसुकै विधाको नाम दिए पनि त्यो भविष्यका पुस्ताले पढेर त्यसबाट केही शिक्षा लिएछन् भने हाम्रो लेखनी सफल भएको ठान्ने छु । अहिले नियमित रूपमा अनलाइनमा लेख लेख्नुचाहिँ अलिकति बाध्यता र अलिकति साथीभाइको आग्रह टार्न नसकेर हो । लेख्दालेख्दै हात बस्यो । समसामयिक घटना र परिघटनाले छुन्छन् । नलेखुन्जेल मन भारी हुन्छ । लेखेपछि हलौं । त्यसैले लेखिरहेको हुन्छु । म जति लेख्छु त्योभन्दा बढ्ता पढ्छु । मलाई लेख्दा एकसरो मज्जा आउँछ भने पढ्दा दोहोरो मज्जा लाग्छ ।

तपाईंको पहिलो कृति कसरी प्रकाशित भएको थियो ?

मेरो पहिलो कृति ‘कमिलाको ताँती’ (बालकविता सङ्ग्रह) हो । यो २०६० सालमा प्रकाशित भयो । अहिले २०७४ साउनसम्म मेरा बाल साहित्यका ५ र अन्य २ गरी जम्मा ७ वटा कृतिहरू प्रकाशित भएका छन् ।

आजकल केमा व्यस्त हुनुहुन्छ ?

पठन । लेखन । अध्यापन । अनुज लेखकलाई प्रकाशन सहयोग । केही सम्पादन । खासगरी भन्ने हो भने मैले कविताका विषयलाई निबन्धमा व्यक्त्याउन सक्ने आफूलाई पाएपछि तब आत्मपरक निबन्धतर्फ बढी लहसिएको छु । अहिले निबन्धहरू नै धेरै लेख्दै छु । ती कोसेली, नेपाल, मधुपर्क, अक्षर, मिर्मिरे, दोभान, तन्नेरी, समष्टि, शाल्मलि र केही अनलाइनहरूमा क्रमशः आइरहेकै छन् ।

जीवनको त्यस्तो कुनै पल छ जुन तपाईंलाई सम्झिरहन मन लागोस् ।

बाल्यकालका फाँकीहरू धेरै छन् । जो बताउँदा लामो फेहरिस्त हुन्छ । डायरी लेखिनँ नत्र उपन्यास बन्ने रैछन् । कथा र संस्मरणमा प्रयोग गर्दैछु । एकजना गाउँका हजुरबा हुनुहुन्थ्यो । वहाँ निरक्षर तर ४५ वर्षदेखि निरन्तर बीबीसी रेडियो सुन्नु हुँदो रहेछ । वहाँको प्रेरणाले मैले निरन्तर ३५ वर्ष बीबीसी हिन्दी र नेपाली सेवाका प्रशारण सुन्ने प्रयत्न गरेँ । राजनीतिक र अन्य घटनाहरू स्वस्थ विश्लेषण गर्ने सीप मलाई त्यही बीबीसी रेडियोले दिलायो । त्यसो हुँदा ती गाउँका निरक्षर हजुरबालाई अहिले सम्झिरहन्छु । पोहोर साल वहाँ बित्नु भो । नरमाइलो लाग्यो । कहिलेकाहीँ एक्लै बस्दा पनि वहाँले भनेका अर्तीहरू याद आइरहन्छन् ।

साहित्यकारहरू लेखेजस्तो कुरा व्यवहारमा उतार्छन् त ?

अरूको जिम्मा मैले लिने कुरा भएनँ । म लिन्नँ । मचाहिँ सरल लेख्नु पर्छ र त्यो फराकिलो वेभमा फैलन्छ जस्तो लाग्छ । मैले धेरै नलेखेकाले अहिल्यै भन्नु चाँडो हुन जान्छ । सकभर म व्यवहारलाई पनि हेर्छु र लेखनलाई जोड्छु । कतिको सफल भएँ वा चिप्लिएँ त्यो विज्ञ पाठकले पर्गेल्ने कुरा हो ।

लेखेर के पाए जस्तो लाग्छ, यहाँलाई ?

लेखेर पाउने आस राखेको नहुनाले हतास छैन –म । जति लेखेको छु त्यसबापत धेरै पाएको छु । एक प्रकारको सामाजिक चिनारी लेखनले दिलाएको छ । अहिले आफूद्वारा लेख्न सिकाएका र पढाएका शिष्यहरू हजारौंको संख्यामा देशदेशावर गएका हुनाले मैले लेखेको पढेर र विश्लेषण गरेर अनेक खाले सुझाव दिन्छन् । माया गर्छन् । त्यसैमा म खुसी हुन्छु । धेरै पाउँछु भनेर लेखनमा आएको भए निराश होइन्थ्यो होला तर त्यो नभएकाले जति मलाई लेखेर मिलेको छ त्यसैमा सन्तोस मानेको छु । लेख्दै जाऊँ । आगे भविष्यको गर्भमा परिणाम छाडेको छु ।

लेखन क्षेत्रमा कसरी लाग्नुभयो ?

२०३६ सालको ‘सडक कविता क्रान्ति’बाट प्रभावित भइयो । पढियो । लेखियो । त्यस बेलामा पढेका कृतिले असाध्यै मन हुँडले । शुरूशुरूमा रहरले लागियो । नाम आउने/छापिने लोभले । पछिपछि त नसा भयो । नलेखी नसकिने व्यशन । मैले लेखनमा जुठो नै बार्नु पर्ने गुरु कोही पनि छैनन् । लेखन चेतनालाई बल पुर्याएको चाहिँ ‘सडक कविता क्रान्ति’ र तिनताक पढिएका कृतिहरूले हो । त्यस बेलामा कसकसको पढियो त्यो अहिले सम्झी साध्य छैन । शुुरूमा मैले नेपाली र हिन्दी बराबरी पढेँ । पछिचाहिँ नेपाली साहित्यमा लीन भएर पढ्नलेख्न थालेपछि हिन्दी कम भयो । अहिले छानेर मात्र पढिन्छ । समय कम छ । लेखनको चाप बढी छ । धेरैतिरबाट धेरैथरीका रचना मागिन्छन् । त्यसैले समयलाई हेर्नु पर्ने हुन्छ । नेपाली र विश्व साहित्यमा चर्चित र विवादास्पद कृतिचाहिँ पढिरहेकै हुन्छु ।

लेख्ने समय कसरी मिलाउनुहुन्छ ?

म धेरैजसो रातमा लेख्छु । नियमित ३ घन्टाजस्तो लेख्छु । जीवनमा लेख्ने, पढ्ने र पढाउने यी तीनथरी कामभन्दा अर्को चौथोथरी काम जान्नै सकिएन् । त्यसैले पढ्ने कामचाहिँ दिउँसो र फुर्सद्मा या बिदाका दिन गर्छु । रातमा केही न केही लेखिरहेको हुन्छु । अहिले हप्तामा ३ वटा लेख लेख्नै पर्ने बाध्यता छ । त्यसैले नलेखिरहन सक्तिनँ । सम्पादकको डेटलाइन छुटाइदिनु पनि त भएन ।

कविता मात्र हातले लेख्छु । बाँकी विधाहरू म ल्यापटपमा टाइप गर्छु । आफूले सक्ने विषय छ भने आफैँ नत्र केही हितैसी साथीसँग सम्पादन समेत गराउँछु । पढिएका कृतिहरू टिपोट गर्छु । तिनले भविष्यमा केही काम दिन्छन् । बुक रिभ्यु गर्न समेत काम लाग्छन् । बिर्सने समस्यालाई औषधी हुने रहेछन् –टिपेका टिपोटहरू ।

साहित्यकारहरूको दायित्व कस्तो हुनुपर्दछ ?

लेखक सत्ताको स्थायी प्रतिपक्ष हो । ऊ सत्ता विरोधी हो । उसले समाजका विविध घटनालाई वाच् गर्ने हो । बोली नभएका, विविध हिसाबले ठगिएका, पछि पारिएका र निमुखाका पक्षमा कलम चलाउने हो –एउटा जिम्मेवार लेखकले । मलाई त्यो औधी मन पर्छ । मनमा खट्किएको लेख्न आजसम्म कसैले रोकेको छैन । सायद् भोलि पनि कसैले रोक्छन् जस्तो लाग्दैन । एकपटक २०५२ सालतिर ‘आजको समाचारपत्र’ दैनिकमा लेख लेख्दा अदालतको मानहानी हुने विषय परेछ तर चलाख सम्पादक भएकाले उचित सम्पादन गरी मलाई र पत्रिकालाई बचाउने काम भएछ । पछि पारिश्रमिक लिन जाँदा त्यो थाहा पाएपछि एकपटक त डर लाग्यो । अरूबेला केही त्यस्तो गाह्रोसाँघुरो लेखेकै भरमा भएको याद् छैन । पञ्चायतमा चाहिँ लेख्न डराउनु पर्दथ्यो । अब त्यस्तो युग छैन । गल्ती गर्नेलाई मज्जाले दनक दिन पाइन्छ । हाँस्यव्यङ्ग्यमा घुमाउरो पाराले र लेखमा सोझै पनि भन्ने गरिएको छ । एउटा साहित्यकारको सामाजिक दायित्व सकारात्मक लेख्ने खालकै हुनु पर्छ । समाजमा भड्काउ हुने र विग्रह गराउने खालको लेख्नु हुन्नँ । सचेत भएर लेखन स्वतन्त्रताको उपभोग गर्ने हो । जो हामी पञ्चायतदेखि नै गरिरहेका छौं ।

स्रष्टाहरूको प्रोत्साहनका लागि राज्यले कस्तो भूमिका खेल्नु पर्दछ ?

जो पूर्णकालीन स्वतन्त्र लेखनमा छ र उसले जागिर खाएको छैन भने त्यस्ता स्रष्टालाई ‘लेखक पेन्सन’ दिनु पर्छ । राष्ट्रिय स्तरका पुरस्कार पाउने स्रष्टालाई मासिक जीवन वृत्तिका रूपमै केही रकम नियमित रूपमा दिन सकियो भने राज्य साहित्य र साहित्यकारप्रति उत्तरदायी भएको ठहर्दछ । विदेशमा यो कुराको अभ्यास भएको पनि छ । मेरा हकमा चाहिँ पेन्सन पाउने जागिर खाएकाले त्यो लागू हुँदैन । मैले अरूका लागि माथिको कुरा बोलेको हूँ । मलाई चाहिँ कृति र योगदानका आधारमा लेखक परिचयपत्र राज्यले लेखकहरूलाई दिए हुन्छ जस्तो लागेको छ । हेरौं, भविष्यमा एकेडेमी र साझाले त्यो कामको नेतृत्व लिन्छन् कि ? अरू यस्तो होस्, त्यस्तो होस् जस्तो लागेको छैन । देशव्यापी रूपमा गाउँपालिका, नगरपालिका, उपमहानगरपालिका र महानगरपालिकाहरूमा विभिन्न स्तरका पुस्तकालयहरूको सुव्यवस्था गरेर स्तर, प्रभाव, पाठक र गुणवत्ताका आधारमा निश्चित प्रति पुस्तक किनेर राज्यले देशैभरिका त्यस्ता स्थानीय तहका पुस्तकालयमा वितरण गर्ने नौलो कार्यको थालनी गर्यो भने एउटा लेखेरै बाँच्ने उद्देश्य लिएको लेखकलाई अलिकति भए पनि आर्थिक त्राण हुने थियो । यो कुरा अहिलेका सत्तासीनहरूलाई कसले सुनाइदिने ? लौन, पत्रिकाहरूबाटै पहल गरौं ।

अन्तमा, ‘मझेरी डट्कम्’का पाठकहरूलाई के भन्नुहुन्छ ?

अनलाइन पत्रिका पढेर सहयोग गर्नुस् । अनलाइन पत्रिका भनेका स्थानीय, राष्ट्रिय र अन्तर्राष्ट्रिय स्तरका भाषिक र साँस्कृतिक गहना हुन् । हाम्रो भाषा, कला, साहित्य र संस्कृति भनेकै विश्वमा चिनाउने सफ्ट आर्टस्हरू हुन् । मेरो सामान्य भनाइ यही हो । जीवनमा मैले पनि केही समय पत्रकारिता गरेकाले त्यसको दुःख मलाई धेरथोर थाहा छ । पाठक भनेका सबैखाले पत्रिकाका भगवान् हुन् ।

पेशल आचार्यका रचनाहरू : यता
पेशल आचार्यका रचनाहरू (संक्षिप्त अंशसहित): यता
पेशल आचार्यको फेसबुक पेज : यता

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Total votes: 93
‹ मझेरी भलाकुसारी, अंक २३ (अजित क्षेत्री) मझेरी भलाकुसारी, अंक २१ (कल्पना राई) ›
  • 3006 reads
Tweet facebook

पेशलजी सिरपुछार नछाेडीकन पढें

HomSuvedi — Sat, 09/02/2017 - 17:09

पेशलजी सिरपुछार नछाेडीकन पढें । राम्राे लाग्याे । लेखक हुनुकाे यथार्थता एकैनासकाे हुने रहेछ । तपाईंलाई हेरेर याे अनुभूति भययाे ।

  • reply

अन्तर्बार्ता राम्रो लाग्यो।

gorkhe — Mon, 09/11/2017 - 02:55

अन्तर्बार्ता राम्रो लाग्यो। राम्रा रचना पढ्न पाइयोस । लेखक लाइ सुभ कामना छ ।

  • reply

पेशलजीलाई लामो समयसम्म

editor — Mon, 09/18/2017 - 00:00

पेशलजीलाई लामो समयसम्म मझेरीमा संलग्न हुनुभएकोमा, भलाकुसारीमा सामेल हुनुभएकोमा धन्यवाद ! लेखनमा अरू सफलता मिलोस्, हार्दिक शुभकामना ।

  • reply

Post new comment

The content of this field is kept private and will not be shown publicly.
Input format
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Allowed HTML tags: <a> <em> <strong> <cite> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Lines and paragraphs break automatically.
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Lines and paragraphs break automatically.

More information about formatting options

CAPTCHA
This question is for testing whether you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.

सामाजिक सञ्जालमा

Follow @Majheri

मझेरी छनौट

  • पुन्य कार्की
  • सुधा मिश्र
  • धर्मराज कोइराला
  • शिवराज कलौनी
  • राजेश अधिकारी

नयाँ प्रतिकृयाहरू

  • appreciate
    2 days 3 hours ago
  • आभार
    2 days 22 hours ago
  • बहुत खुब कहिल्छि ।
    5 days 21 hours ago
  • आभार प्रकट गरे
    1 week 20 hours ago
  • शब्द र भाव राम्ररी मिलाउनु
    1 week 23 hours ago
  • यति मीठो संस्मरणको लागि हृदय देखि नै धन्यवाद
    1 week 1 day ago
  • सारै राम्रो पुस्तक, बधाई छ
    1 week 1 day ago
  • किताब राम्रो रहेछ । बधाई छ
    1 week 1 day ago
  • एकदम सान्दर्भिक
    1 week 1 day ago
  • आज पनि उत्तिकै शान्दर्भिक छ्न
    1 week 2 days ago

लोकप्रिय रचनाहरू

Today's:

  • खहरेको भेल-रहेछ
  • पछिल्ला रचनाहरू
  • तिम्रो शुभ विवाहको उपलक्ष्यमा
  • जन्मदिनको शुभकामना
  • जन्मदिनको शुभकामना तिमीलाई
  • मझेरीमा लेख रचना प्रकाशन गर्दा..
  • छोरीको जन्मदिनको शुभकामना
  • विद्यार्थी हुँ म
  • मिथिलाक किसान
  • मझेरी हिज्जे-संशोधन : शुद्ध नेपाली लेखौँ
  • फेसबुकका शुभेच्छा र जीवनका वास्तविकता
  • माया गर्ने भन्दा, धोका दिने मायालु प्यारो हुन्छ
  • शुभ दिन बिहानीको
  • कोरोना भाइरस
  • गजल ( बिर्सिएको छैन आमा )
  • हाम्रो बारेमा
  • देशभक्त हुँ म
  • शान्तिनारायण श्रेष्ठका कवितामा समाजशास्त्रीय चिन्तन एक अबलोकन
  • यसै गरी मिलोस तिम्रो माया
  • महलकी रानी
  • म पानी हुँ
  • प्रेम पाप होइन
  • भेषराज रिजालको पछिल्लो नियात्रा सङ्ग्रह बिसौनी वल्तिर
  • पुराना कुरा
  • रुपकी रानी रुपा (मनोवाद यौन कथा)
  • अहिलेको दशै
  • सात मुक्तक (अहो! यो संसार अचम्मको छ)
  • मैले कविता लेख्नै बिर्सेँ
  • शुरुशुरुमा
  • जुनेली रात

Last viewed:

  • तिम्रो हर प्रश्नको जवाफ
  • माया भन्ने के रैछ ?
  • कैलालीकाे अातङ्क
  • ...यक हुने रे
  • चन्दाको सिद्धान्त (खण्ड-काव्य)
  • हावा चल्यो पात हल्यो माया वरवर
  • सधैं आउँछे मलाई भेट्न राति राति
  • झुठ्ठो जाली स्वार्थी माया
  • भन्दिन म तिमीलाई
  • हामी दुईको बिचमा (सवाल-जवाफ)
  • सुन्छु तिमी जाँदै छौ रे, धेरै-धेरै पर
  • चाहना (मुक्तक)
  • आमाको महिमा
  • शहिदले देखाएको बाटो
  • कैद भएको बेला
  • तालु खुइल्यो बुढेसकालले....
  • बालाजि
  • भाइटीका गजल
  • एक्लो जीवन
  • ठाडो गीत (घासे गीत)
  • राडी, घ्याम्पो र ठेकी
  • पहिलो माया
  • आमाको ममता ! ( झ्याउरे कविता )
  • यत्तिकैमा मरेँ भने
  • मेरो यात्रा
  • रोज् रोज् दर्शन पाउँछू
  • पागल पनि हुन्छ माया र प्रेम
  • आवाज मोबाइलको
  • पद्यहरु
  • भयवाद, बसिबियाँलो र तीज
  • भलाकुसारी
  • मझेरी छनौट
  • ट्विटरमा
  • फेसबुकमा
  • रचना प्रकाशन गर्दा
  • प्रतिकृया
  • हाम्रो बारेमा
  • हिज्जे संशोधन

© २००८-२०२० सर्वाधिकार मझेरी डट कममा सुरक्षित