मेरो मुटुमा ठोकिएर, चिसिएर गएको
यो बतासले
तिम्रो मुटुलाई छुनै सकेन
तिमी मुट्ठीमा विष लिएर हाँस्दै–नाच्दै
यत्रतत्र सर्वत्र छर्दै–छर्दै हिडिरहेका छौ
म हत्केलामा अमृत लिएर
तिमीले छरेको विषलाई निस्तेज पार्दै–पार्दै हिंडिरहेको छु ।
तिमी नीतिको नाममा लडेका छौ
रीतिथितिका नाममा लडेका छौ
धर्म, संस्कार र संस्कृतिका नाममा लडेका छौ
म सिङ्गो देशको लागि लडेको छु
स्वच्छ वातावरण र परिवेशको लागि लडेको छु ।

यति त बुझ मेरो भाइ
यी आमा, तिम्री पनि हुन् मेरी पनि
यो माटो, तिम्रो पनि हो मेरो पनि
तिमी पनि यही माटोमा विलिन हुन्छौ, म पनि
आखिर, हाम्रो गन्तव्य त एउटै हो
तिमी हिड्ने बाटो फरक छ
माथि छ, फराकिलो छ
हो मलाई थाहा छ,
तिम्रो गोडामा जुत्ता पनि छ
ढुङ्गालाई फुटबल नबनाई सुस्तरी हिड न हई !
म पनि तल भिरालोमा सानो गोरेटोमा, खाली खुट्टा हिडिरहेको छु
झरिपो हाल्छु कि कोशीमा, मनमा पीर छ
तिम्रो फुटबल खसिपो हाल्छ कि, यो तक्दिरमा, माथि अक्करको भीर छ ।
तिमीसँग त करोड छ
मसँग त यी नै दुई पैताला अड्ने रोड छ
तिमीलाई त चौरासी व्यञ्जन फालाफाल छ
मलाई त यही रित्तो पित्तलको चुने भाँडो, सिलबरको कुच्चिएको थाल र
चन्द्रमा चियाउने एउटा पाल छ
तिमीसँग त अथाहा धन छ, मसँग एउटा पवित्र मन छ
तिमीसँग दया छ, मसँग चोखोमाया छ
तिम्रो गोजीमा नोट र आङमा कालो कोट छ
मेरो गोजीमा मट्ङ्ग्रा र आङमा चोटै चोट छ
तिमीलाई त थाहा होला नि हई !
कात्रोमा त गोजी हुन्न रे नि !
तिम्रो पन नेपाली, मेरो तन मन नेपाली ।

मुखमा रामराम बगलीमा छुरा
जानेको छौ तिमीले धेरै चिप्ला कुरा
पढेका छौ पाठशालामा, लडेका छौ बधशालामा
आफू त, कालो अक्षर भैँसी बराबर
आफ्नै बाटो हिड्छु सरासर
भित्र जस्तो बाहिर त्यस्तै
छन्द, अलङ्कार, रस केही छैन
निरस–निरस छु ।
तिमी र म
बनोट उस्तै, सिद्धान्त एउटै
परिभाषा बेग्लै ।

सविन लम्साल
षडानन्द–६
दिङ्ला, भोजपुर