यी बुद्धिमानीहरुको समाजमा
म कसैलाई मन परिन
अनि कसैको मनमा वास वस्न पनि सकिनँ
किनकि म फटाहा छु ।

देखेको कुरा लेख्छु
सुनेको कुरा बोल्छु
अन्यायलाई तोड्छु
सत्यको पक्षमा लड्छु
सिधा बाटोबाट मात्र अगाडि बढ्छु
त्यसैले त म फटाहा छु
हो, म साँच्चै फटाहा छु ।

चुरोट गाँजा केही तान्दिन, ड्रक्स पनि खाँदिनँ,
हेर न सिरिन्ज पनि हाँन्दिनँ
अनि झुटो बोल्न त जान्दै जान्दिनँ
सोझासाझा र निमुखालाई दबाउनु भन्छन्
म मान्दै मान्दिनँ
राम बन्न नखोज खुरुक्क रावण बन भन्छन्
म त्यो पनि मान्दिनँ
त्यो सेतो परेवाको पखेटा काटिहाल,
यो गिद्धको इलाका हो भन्छन्
म झन् मान्दै मान्दिनँ
हत्या, हिंसा, अन्याय, अत्याचार, भ्रष्टाचार र बलात्कार गर्न उक्साउँछन्
म त्यो पनि मान्दिनँ
सबैलाई समान ठान्छु
कसैलाई तिरस्कार गर्दिनँ
त्यसैले त म फटाहा छु,
हो, म त साँच्चै फटाहा छु ।

तिमी त साह्रै असल छ्यौ
ज्ञानी छ्यौ, बुद्धिमान छ्यौ,
बुझक्कड पनि छ्यौ नि हई !
तिमीले त,
बाबुले जे सिकाए त्यही सिक्यौ
आमाले जे भनिन् त्यही मान्यौ
दाजुले जे खेलाए त्यही खेल्यौ
दिदीले जे लगाइन त्यही लगायौ
यो समाजको नियममा चल्यौ
संस्कारको पगरी गुत्यौ
शिव, बुद्ध र जिससलाई काखमा लिएर सुत्यौ
त्यसैले तिमी असल छ्यौ, साह्रै असल छ्यौ ।

तर
म त हेर न
बदमास छु, भङ्जा छु, बेकम्मा छु
साह्रै फटाहा पो छु त !
मेरा बाबु द्वन्द्वकालमै वेपत्ता भए
आमाले केही सिकाउन भ्याउँदै भ्याइनन्
दाजु मुग्लान पसिहाले
दिदी शहीद भइन्
त्यसछि त,
म यो समाजको नियममा चल्नै सकिनँ
यी ठूलाठालुले भनेको सुन्दै सुनिनँ
संस्कारको पगरी गुत्तै गुतिनँ
शिव, बुद्ध र जिससलाई काखमा राखेर सुत्तै सुतिनँ
त्यसैले त म फटाहा छु,
हो नि, म त साँच्चै फटाहा छु ।

हेर न !
अब त म आवारा पनि भइसके
जे नबोल भन्छन् त्यहीँ बोल्छु
जे नलेख भन्छन् त्यहीँ लेख्छु
जे नखा भन्छन् त्यहीँ खान्छु
जहाँ नजा भन्छन् त्यहीँ जान्छु
यी बुद्धिमानीहरूको नियममा म त चल्नै सकिनँ
निमोठेर विचार, समय र परिस्थिति अनुकूल ढल्नै सकिनँ
म के गरुँ ?
तिमी नै भन न !
शहीद भएकी प्यारी दिदीलाई भुल्नै सकिनँ
चिम्लेर आँखा, थुनेर मुख, भाँचेर कलम कतै डुल्नै सकिनँ
त्यसैले त म फटाहा छु ।

भात खाँदा धोती फेरिनँ
त्यसैले, तिम्रो बाबुलाई मन परिनँ
जनै लाइनँ, मन्दिर पनि धाइनँ
त्यसैले, तिम्री आमालाई मन परिनँ
थ्री स्टारमा सोमरस अचाइनँ
त्यसैले, तिम्रो दाजुलाई मन परिनँ
पजेरोमा पस्न सकिनँ, महलमा वस्न सकिनँ
त्यसैले, तिम्री दिदीलाई मन परिनँ
हो,
म तिम्रा बाबु, आमा, दाजु, दिदी
कसैलाई मन परिनँ ।

गीता पढेँ, वेद पढेँ,
वाइबल पढेँ, कुरान पढेँ,
त्रिपिटक पढेँ, मुन्धुम पढेँ
तर कुनै धर्मको क्याप्सुल खाइनँ
सपनाको खेती गर्दै गरिनँ
आदर्शका नारा लाउँदै लाइनँ
सत्ता र भत्ताको खेल खेल्दै खेलिनँ
न कसैको धोती भिरेँ न कसैको टोपी !
केही भिर्दै भिरिनँ
सियो नछिर्ने प्वालबाट सबै छिरे
म हात्ती छिर्ने प्वालबाट पनि छिर्दै छिरिनँ
भित्रबाहिरै पारदर्सी सिसा जस्तो म
सर्वाङ्ग नाङ्गिएँ
प्रेममा त छल, वल, कपट सबै पच्छ रे !
त्यो पनि सकिनँ
त्यसैले तिमलिई पनि मन परिनँ ।
किनकि म त फटाहा छु,
हो, हो, हो
म त साह्रै फटाहा छु,
साँच्चै फटाहा छु
असाध्यै फटाहा छु,
त्यसैले मन परिनँ
कसैलाई मन मरिनँ
किनकि,
म फटाहा छु ।

सबिन लम्साल