दिनभरि सबै काम गर्नेबारे
सोचिरहन्छु
दिनभरि यी खेतगराहरुमा
गहु, तोरी आलस, खेसरी छर्ने बारे सोचिरहन्छु
दिनभरि धान परालका बिटाहरू बोक्छु भन्छु
दिनभर रातका
सबै सपनाहरू ब्युँत्याउने कुरो सोच्छु सोच्दछु र सोचिरहन्छु
अफसोच,
आकाशमा सूर्य
अनि एकैछिनमा मधुरो मधुरो हुँदै क्षितिजमा कति छिटो
पहेलिन्छ प्रकाश
कति छिटो थकित बन्छ बलवान्
कति छिटो भयभित बन्छ आकाश
कति छिटो अनुचित बन्छ ब्रह्माण्ड
कति छिटो लज्जित बन्छन दिवासवारि साधनहरू
अनि कति उदास बन्छ मालिक
मालिक पनि कति चाडो उदास बन्छ
कति छिटो सूर्य एकनाश शान्त गम्भीर
अनि एकैछिनमा जान्छ सेलाएर सातसमुद्र
पारिको परदेशमा
आफ्नी स्वास्नीसँग सुटुक्क सुत्न
नौडाँडापारिको बिरानो मुलुक
या,
सपनाहरुमा मधुमास मान्न
जान्छ ऊ दूर
सुन्दर तर
कल्पनिक जूनतारा ग्रहहरू गोधूलिहरुमा बोलाउन
दिनभरि दिलभरि घायल भएको
मजबुर राष्ट्रभक्त सिपाही कमाण्डर झै।
या, कुनै कमजोर मजदुर झै
हाफटाइमभरि मधुर घाम दिएर
कति छिटो
ढल्छ।
गल्छ
चल्छ
ऊ कति चाँडै यो पृथ्वी
यो संसारसँग बिदाइ मागेर जान्छ दूर
आफ्नै घर फर्किएर
साँझमा सूर्य दिनभरिको ज्यालादारहरू लिएर

अनि रातभरि रुन थाल्छन सडकछाप
सुकुमवासी कुकुरहरू
नाङ्गो नाङ्गो उदाङ्गो आकाशमुन्तिर
पत्थरको छियाछिया कठ्याङ्रिदो सिरेटोहरुमा
हरेक प्रभातको पहिलो प्रभाकरसँगै
चिसो शीतलहर र ठण्डी हावाहरुले हर्दम
कमाण्डर बोर्डर सीमाना अनि सिपाही नभएका
कसैका सुन्दर देशहरुमा
कुनै बिदेशी अतिक्रमणहरू झै गरेर
स्वयम आकाशका जूनताराहरू नै आएर
उपहारहरुमा
नाङ्गो आवासहरुमा
कसैको सिङ्गो संसारमा
एलर्जी
निमोनिया र दम दिएर जान्छ्न
ती आजाद सडकहरुलाई

सायद, यस्तो लाग्छ
त्यो आकाशको सूर्य पनि
हिजो आज अल्छे र काम चोर भएको छ
कति छिटो बित्छ दिन !
कति छिटो बित्छ समय

ए ! हेमन्त
निरन्तर एउटै प्रश्न रह्यो तिमीसँग मेरो,
उत्तर दिन्छौ हैन ?

कति छिटो बित्छ दिन हिजो आज
कति छिटो बित्छ समय ?
कति छिटो बित्छ दिन
कति छिटो बित्छ समय ?

किन कैले पनि त्यति छिटो बित्दैनन
कसैका कष्टकर कहालीलाग्दा कालरात्रिहरू ?

कति छिटो बित्छ दिन
कति छिटो बित्छ समय
हे हेमन्त !
किन त्यति छिटो बित्दैनन् ती रातहरू ?