Skip to content


लुकाइ हिँड्थ्यौ कि कतै अन्तर कुन्तरमा सलाई
पराई भयौ नि मेरो कोमल मन जलाई

फूल टिप्नु पाप होला भनी बस्थे हेरेर
झरी जाला कि माया भनी राखेको नहल्लाई

शिरमाथि शिरेटो बल्ल शिशिर काटेथंे
छाडी गयौ नि वसन्त मुना नै नपलाई

बाह्रै मास आगो ताप्ने तिम्रो बानी के थाहा त ?
ठोसी ठोसी बाल्यौ मलाई भ्रम जालमा खेलाई

यो युग नै यस्तो हो कि तिमी भयौ त्यस्तो ?
बाङ्गा रूख जोगाएछौ सोझा रूख ढलाई

जुन देखे जुनै राम्रो आज घामले तान्यो कि त ?
जीवनसाथी भनेर रक्षानमा मिल्कायौ मलाई

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *