मझेरी आकर्षण
लग-इन (भित्र)
विधा सूची
कागभन्दा कोइली चलाख
kbs — Thu, 12/31/2009 - 06:06
काग आफूलाई निकै चतुर र बुद्धिवान् पक्षी हुँ भन्ने घमण्ड गर्दथ्यो । आफूलाई मानिसले समेत पूजाआजा गरेकोमा ठूलै दम्भ कागको थियो ।
एउटै रूखमा गुँड लगाई बसेको कोइली चरालाई भने आफूले मीठो स्वरमा गाउन सके पनि कुनै दम्भ थिएन । कोइलीले सधैँ वसन्तयाममा मीठो स्वरले गाउनुपर्ने प्राकृतिक नियम थियो । वासन्ती पालुवामा लुकेर कोइली सधैँ कुहु-कुहु गर्दै कराउँदथ्यो । कोइलीले गाउन थालेपछि किसानहरू खेतीबाली लगाउन तम्सन्थे । कृषकहरूको सहयोगी चरा भए पनि कोइली अत्यन्त लजालु स्वभावको पक्षी थियो । ऊ कहिल्यै मानिसले देख्ने ठाउँमा बसेर कुहु-कुहु गर्दैनथ्यो ।
मीठो गाउन सक्ने कोइलीले कागको जस्तो घमण्डी र आडम्बर राखेन । कोइलीलाई घमण्डले आफैँलाई क्षति हुन्छ भन्ने थियो । अनावश्यक कुरामा एउटै रूखमा बस्ने छिमेकी-छिमेकीबीच घमण्ड गर्नु मूर्खता सिवाय केही होइन भन्ने सोच्दथ्यो ।
एकदिनको कुरो हो, कोइली रूखको हाँगामा बसेर कुहु-कुहु गर्दै गाउँदै थियो । कागले जिस्काउँदै भन्यो - ए कोइली भाइ ! त्यो धोद्रे स्वरमा कति कराउँछौ ? चुप लाग । सधैँ गाउन त मीठो स्वर हुनु पर्यो नि !
कागले त्यस्तो भनेको सुनेपछि कोइलीलाई नरमाइलो लाग्यो । तथापि ऊ चुपचाप सहनेतर्फ लाग्यो । कागसँग झगडा गर्नु मनासिब लागेन ।
केही दिनपछि पुनः कागले त्यसै रूखको हाँगामा मासुको एउटा चोक्टो लिएर आयो र कोइलीलाई भन्यो -"ए धोद्रे स्वरमा गाउने कोइली भाइ, लौ हेर मैले शक्तिशाली बाघलाई छक्काएर मासु खाएँ । हेर, मासु खान त बुद्धि हुनुपर्यो नि !"
बुद्धि लगाउन आफू सिपालु भएको दम्भी काग आफ्नो स्वर नराम्रो भएकोमा निक्कै दुःखित थियो । काग स्वर नराम्रो भए पनि सधैँ कागकाग गर्दै कराई बस्थ्यो । ऊ कोइलीको स्वर सुनेर डाहले भुतुक्कै हुन्थ्यो ।
कागले दिन प्रतिदिन आफूलाई हेपेको कोइलीलाई पटक्कै मन परेको थिएन । तथापि कोइलीका दम्पती चुपचाप सहेर बसेका थिए । काग भने दिनदिनै कोइली जोडीलाई खिसीटिउरी गर्ने, हेप्ने र आफूभन्दा चलाख कुनै पक्षी छैन भन्ने धाक लगाउन छाड्दैनथ्यो ।
समय यसरी नै बित्यो । अति नै भएपछि कोइली जोडीलाई कागदेखि अचाक्ली रिस उठ्यो । कोइली जोडीले कागको घमण्डलाई कसरी तल झार्ने भन्ने सोच्नथाले ।
वासन्तीयाम भएको हुनाले पोथी कोइलीले अण्डा कोरल्ने दिन नजिकिँदै थियो । काग भने केही दिन अगाडि त्यसै रूखको हाँगामा गुँड लगाई अण्डा कोरली ओथारो बसेका थिए ।
कोइली जोडीले युक्ति निकाले -हेर, कसले गुँड लगाई अण्डा कोरली ओथारो बस्ने ? बरु त्यो कागलाई झुक्याएर उसको गँुडमा अण्डा कोरली देऊ । बच्चा कोरल्ने काम कागलाई दिउ"m, उनीहरूले सल्लाह गरे ।
आफ्नो श्रीमान्को जुक्ति पोथी कोइलीलाई मनपर्यो । खुब बाठो हुँ भन्ने कागको सेखी झार्न कोइलीदम्पतीले यो उपाय निकाले ।
कोइली जोडील कागदम्पतीले कुन बेला अण्डा छोड्छन भन्ने चियो गर्न थाले । केही समयपछि त्यस रूख नजिकै एउटा बडेमानको साँढे मृत अवस्थामा पल्टिरहेको थियो । त्यहाँ धेरै काग काग-काग गर्दै चोक्टा लुछ्न घुमिरहेका थिए ।
मासु खाने लोभले कागदम्पती गुँडमा ओथारो बसेको अण्डा त्यसै छाडेर सिनु लुछ्न काग-काग गर्दै दौडिए ।
सधैँ आलो-पालो गर्दै ओथारो बसेका कागका जोडी अण्डा छोडेर गएपछि कोइली जोडीलाई 'के खोज्छस् कानो आँखो' भनेझैँ भयो ।
त्यही मौकामा कोइलीको जोडी कागको गुँडमा पुगे । पहिले दुवैले कागको अण्डा खाइदिए । अण्डा कोरल्न आतुर पोथी कोइलीले कागको गुँडमा अण्डा कोरली दिई ।
कोइली जोडी पुरानै ठाउँमा गएर कुहु-कुहु गर्न थाले । मासुको लोभमा गुँडमा अण्डा छाडेर गएका काग जोडी पुनः गुँडमा आएर ओथारो बसे । कागका जोडी पालो गरी गरी ओथारो बस्न थालेपछि कोइली जोडी पनि ढुक्क भए । निक्कै चलाख हुँ भन्दै घमण्ड गर्ने काग जोडीले कोइलीको चलाखीको सुइँकोसम्म पाएनन् । केही समयपछि कागदम्पतीले बच्चा कोरले । यो सम्पूर्ण कुरा कोइलीदम्पतीले नियालिरहेका थिए ।
एकदिनको कुरो हो । कागदम्पती बच्चालाई चारो खोज्न जङ्गल गएको मौका छोपी कोइली जोडीले आफ्नो बच्चाको न्वारन समेत गरिदिए । काग नभएको मौकामा कोइलीदम्पती कागको गुँडमा हुर्कँर्दै गएका आफ्ना बच्चालाई चारो समेत खुवाउने गर्थे ।
समय यसरी नै बित्यो । कोइलीका बच्चा कागको गुँडमा हुर्किएर पखेटा लाग्ने भए । पखेटा लाग्ने भएपछि कागलाई झुक्याएर कोइलीले आफ्ना बच्चा लिएर अन्तै गए ।
कागदम्पती गुँडमा आउँदा आफ्ना बच्चा नभेटेपछि निकै बिलौना गर्न थाले । कागदम्पती बच्चा खोज्न धेरै ठाउँ पुगे तर पनि बच्चा भेटेनन् । उनीहरू बेलुकी गुँडमा फर्किएर बिलौना गरिरहन्थे ।
छिमेकीलाई दुःख पर्दा सहयोग गर्नुपर्छ भन्ने लागेर त्यही रूखको पातमा गुँड बनाई बस्ने पाते फिस्टोले सम्पूर्ण कुरा कागलाई बताइदियो । काग जोडी कोइलीको यसप्रकारको चलाखीबाट छाँगोबाट खसेझैँ भए । कागदम्पती आफ्नो घमण्डबाट पछुताउन थाले ।
त्यसैबेलादेखि घटनाको प्रत्यक्षदर्शी पाते फिस्टोले उखानै चलाइदियो - "कागभन्दा कोइली चलाख ।" र "काग बाठा भए गू खान्छ ।" यस घटनाले कागदम्पतीको घमण्ड चकनाचुर भयो । घमण्ड गरे दुःख पाइन्छ भन्ने कुरा कागदम्पतीले यस घटनाबाट थाहा पाए ।
- 4455 reads

सामाजिक सञ्जालमा
नयाँ प्रतिकृयाहरू
- भावुक बनायाे
2 days 19 hours ago - सानो आग्रह गरे है सर
3 days 13 hours ago - कत्रो दुर दर्शिता
1 week 22 hours ago - सुनमा सुगन्ध हुने थियो कि
1 week 1 day ago - appreciate
5 weeks 21 hours ago - आभार
5 weeks 1 day ago - बहुत खुब कहिल्छि ।
5 weeks 4 days ago - आभार प्रकट गरे
5 weeks 6 days ago - शब्द र भाव राम्ररी मिलाउनु
5 weeks 6 days ago - यति मीठो संस्मरणको लागि हृदय देखि नै धन्यवाद
6 weeks 10 hours ago
लोकप्रिय रचनाहरू
Today's:
- तिम्रो शुभ विवाहको उपलक्ष्यमा
- खहरेको भेल-रहेछ
- पछिल्ला रचनाहरू
- जन्मदिनको शुभकामना
- जन्मदिनको शुभकामना तिमीलाई
- सरस्वती वन्दना
- तिमी शितल दिने छायाँ
- मझेरीमा लेख रचना प्रकाशन गर्दा..
- छोरीको जन्मदिनको शुभकामना
- म पानी हुँ
- माया गर्ने भन्दा, धोका दिने मायालु प्यारो हुन्छ
- मझेरी हिज्जे-संशोधन : शुद्ध नेपाली लेखौँ
- विद्यार्थी हुँ म
- प्रेमिलहरूको प्रेम दिवस
- कुकुर
- शान्तिनारायण श्रेष्ठका कवितामा समाजशास्त्रीय चिन्तन एक अबलोकन
- काली
- यसै गरी मिलोस तिम्रो माया
- प्रिय मेरी मायालु तिम्रो यादमा
- समयकाे धुन
- नेपाली भाषाको शब्द-ढुकुटी
- देशभक्त हुँ म
- महलकी रानी
- नेपाल मेरो घर
- सहकारी नारा (कविता)
- शुभ दिन बिहानीको
- गजल
- आग्रह
- हाम्रो बारेमा
- गजल ( बिर्सिएको छैन आमा )
Last viewed:
- तीन मुक्तक (राष्ट्रप्रेम, राहु पस्यो, मौसम)
- सुन्दरीजल जाऔँ
- जिन्दगीभर सधैभरि
- ‘लकडाउन’ बन्दको मानसिकता !
- वर्तमानको मानचित्र
- परम्परा
- गजल (परदेशीको दशैँ)
- "दुइ मुक्तक"
- तिम्रो यादमा रातैभरि
- क्रुर शासक विरुद्ध जिउँदा जनताको लडाइँ
- ध्यान
- करुणा, अहिंसा र प्राणी अधिकार
- खुट्टा तान्दै गर
- किन बढ्दैछ ढुकढुकी मुटुको
- यो आँखाको झरी पनि
- कस्तो मान्छे
- हुन त तिमीलाई
- प्रेमको दरखास्त
- स्वास्थ्य सन्देश
- सम्माननीय प्रधानमन्त्री प्रचण्डजीलाई खुल्ला-पत्र
- बोल्न पनि
- नयाँ बिरुवा उम्रिन सक्छ
- मझेरीमा लेख रचना प्रकाशन गर्दा..
- किन मन हुन्छ चञ्चल
- मान्छे मान्छे बिच नमिठो यो राग
- हार्दिक श्रद्धान्जली धरहरा तिमीलाई
- फूल
- प्यास सायद मेट्यौ होला
- सक्दिन सक्दिन अब जिउन
- 'चितवनका कवि र कविता' कृतिको लोकार्पण तथा संरक्षण कविता आन्दोलनको ५७ औं शृंखला सम्पन्न
ati sandesh mulak thanks n
Sabin Rana — Wed, 02/24/2010 - 23:17ati sandesh mulak thanks n hope to read more...............in the future.
Post new comment