Skip to content


प्रकृतिको यो जीवन
पराईको घर
पलमै हर्ने नियति
अरूको नगर्नु भर
तरल भइ बगिरहे
देवल धाम मृगसरी
मोहर बास्नाले भौतारिएर
छटपटिएर यो मन
नअटेर भित्र यो थप्तैमा
निमिषै नरहेर आँतैमा
धाइ रहेँ मूर्तिमा खोज्दै
अदृश्य ईश्वर त्यो
छ कता भन्दै
ललाटै सकेँ रगटेर मूर्तिमा
पूजा र पाठ अझ झनै पाएँ
बाहृय मान्छ लासै रहेछ
भित्रको मान्छे बासैमा रहेछ
ध्यानैले सम्झेर मैले
रहँदो पो रहेछ पवित्र दिलमा
मनैलाई रोजेर
त्यो भित्रको मान्छे
छमछम नाची हाँस्दो पो रहेछ
करुणाभरि मृदुलै दिल भरी
दिपज्योति झल्झली झल्काउँदै
प्रकृतिको यो जीवन
पराइको घर
पलमै हर्ने नियति
अरूको नगर्नु भर ।

-स्वामी ध्यान सर्वदानन्द, नैकाप

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *