• भलाकुसारी
  • मझेरी छनौट
  • ट्विटरमा
  • फेसबुकमा
  • रचना प्रकाशन गर्दा
  • प्रतिकृया
  • हाम्रो बारेमा
  • हिज्जे संशोधन
Home

मझेरी आकर्षण

  • पछिल्ला रचनाहरू
  • नयाँ लेख/रचना पढ्नुहोस्
  • लेखक/विधा/स्रोत सूची
  • साहित्यिक सूचना/समाचार
  • कथा
  • कविता
  • गजल
  • गीत

फेसबुक एकाउन्टबाट लग-इन

लग-इन (भित्र)

  • Create new account
  • Request new password

विधा सूची

  • कथा
  • आधुनिक कथा
  • सामाजिक कथा
  • लघु कथा
  • मनोविश्लेषणात्मक कथा
  • पौराणिक कथा
  • बाल कथा
  • लोक कथा
  • अनूदित कथा
  • विज्ञान कथा
  • हास्य कथा
  • सूत्रकथा
  • पत्रात्मक कथा
  • अन्य बिधा (कथा)
  • कविता
  • गद्य कविता
  • छन्द कविता
  • पद्य कविता
  • राष्ट्रिय कविता
  • बाल कविता
  • गीति कविता
  • पौराणिक कविता
  • हास्यव्यङ्ग्य कविता
  • भक्ति कविता
  • अनूदित कविता
  • अन्य विधा ( कविता)
  • गीत
  • लोकगीत
  • आधुनिक गीत
  • पुराना गीत
  • बाल गीत
  • चलचित्रका गीत
  • स्वदेश गीत
  • पप गीत
  • गजल (गीत)
  • अनूदित गीत
  • निबन्ध
  • हास्यव्यङ्ग्य
  • वर्णनात्मक निबन्ध
  • वैयक्तिक निबन्ध
  • लघु निबन्ध
  • विचारात्मक निबन्ध
  • पत्रात्मक निबन्ध
  • संस्मरण
  • नियात्रा
  • भावनात्मक निबन्ध
  • अनुभूति/मनोन्यास
  • अन्य विधा (निबन्ध)
  • विश्लेषण/समालोचना
  • सामाजिक समीक्षा
  • भाषा/साहित्य समीक्षा
  • ऐतिहासिक समीक्षा
  • सांस्कृतिक समीक्षा
  • संगीत/कला समीक्षा
  • व्यक्तित्व समीक्षा
  • पुस्तक/कृति समीक्षा
  • साहित्यिक खोजपत्र
  • भौगोलिक समीक्षा
  • शैक्षिक समीक्षा
  • राजनीतिक विश्लेषण
  • आध्यात्मिक विश्लेशण
  • सूचना प्रविधि
  • वैज्ञानिक समीक्षा
  • अन्य विश्लेषण
  • सूचना/समाचार/बहस
  • सूचना/विज्ञप्ति
  • कला/साहित्य समाचार
  • साहित्यिक छलफल
  • साहित्यिक रिपोर्ट
  • नाटक/एकाङ्की
  • नाटक
  • बाल एकाङ्की
  • संवाद
  • अन्य विधा
  • गजल
  • मुक्तक
  • हाइकु
  • सेन्र्यू
  • ताङ्का
  • सेदोका
  • सनेट
  • अन्य
  • विविध भाषाका रचना
  • संस्कृत भाषा
  • मैथिली भाषा
  • भोजपुरी भाषा
  • नेवारी भाषा
  • तामाङ् भाषा
  • लिम्बू भाषा
  • बान्तावा भाषा
  • थारू भाषा
  • अवधी भाषा
  • कुलुङ भाषा
  • शेर्पा भाषा
  • धिमाल भाषा
  • राना भाषा

भेजिटेरीएन माछाको कथा

dacharya — Fri, 10/24/2008 - 09:03

  • संस्मरण
  • दिलीप आचार्य
  • http://dacharya.blogspot.com/

कुरा करिव ७-८ बर्ष अगाडीको हो, त्यतिबेला यौटा प्रोजेक्टको सिलसिलामा म्याग्दिको कुनै यौटा गाँउमा थिएँ।

सानो ठाँउ, सिमित व्यक्तिहरुसंग मात्रै सम्पर्क भएपनि आफ्नै सर्कलका साथिभाई भएकाले रमाईलै थियो । एकदिन शनिवार कुरै कुरामा एकजना साथिले माछा खाने कुरा उठाए । सानो ठाँउ भएकोले दाल, चामल त नजिकै र भनेकै बेलामा पाईदैन थियो, माछा कता बाट ल्याउने?। तर एकजना स्थानीय साथिले एक घण्टाको बाटो हिडेंमा यौटा खोलामा पुगिने र त्यहा सजिलै माछा मार्न सकिने जानकारी दिए ।

तुरुन्तै ५-७ जना अरु साथिहरुको पनि समर्थन मिली हाल्यो र बिहानको करिव ११ बजे तिर माछा मारेर ल्याउने र राति 'माछा पार्टी' गर्ने योजना सर्बसम्मतिमा पारित भयो ।

माछा मार्ने र खाने योजना पारित भैसक्दा पनि माछा कसरि मार्ने भन्ने चाहि कसैले सोचेका थिएनन् । बल्छि, त्यो ठाँउमा किन्न पाईदैन थियो, जाल कसैसंग थिएन र माछालाई भालाले घोपेर अफ्रीकन तरिकाले समात्ने कला पनि कसैलाई आउँदैन थियो ।

त्यसो त एकजना जनकपुरका साथीले आफुलाई धोति मात्रै दिए पनि त्यसलाई जाल जस्तै प्रयोग गरेर माछा फसाईसिने बताउँदै थीए, तर उनको त्यो असामान्य खुबी प्रति कसैको पनि विश्‍वास जागेन। त्यसै बिचमा ट्रकको व्याट्री लगेर फलामे डण्डिमा जोडेर करेन्ट लगाएर माछा मार्ने, बाँसको जाली बनाएर चारैतिरबाट मान्छे हेलीएर माछा फसाउने देखी लिएर डोकोलाई जालको रुपमा प्रयोग गरेर माछा समात्ने सम्मका 'धाँसू' आईडियाहरु निक्ले।

यसरी माछा कसरी मार्ने भन्ने वारेमा साध्य, असाध्य तरिका बनाउँदा बनाउँदै दिनको साढे बाह्र बजी सकेको थीयो, तर कसैको उपाए पनि व्यवहारीक नदेखीएकोले पारित हुन सकेको थिएन। उता सानो ठाँउमा निक्कै बेर हल्ला खल्ला भैरहँदा, वरपरका अरु साथिहरु पनि जम्मा भई माछा खानेको संख्या भने ५-७ जना बाट बढेर १०-११ जना जत्ती भैसकेका थीए ।

दिउसो करिव १ बज्न लाग्दा समेत माछा खाने पक्का भए पनि माछा मार्ने चाहि कसरि भनेर कुनै निर्क्योल निक्लेको थीएन । कुरै कुरामा नजिकै चलिरहेको आर्को सिभिल प्रोजेक्टका ठेकदारसंग पहिलेको कुनै प्रोजेक्टबाट बचाएर राखेको केहि 'औषधि' बाँकि रहेको कुरा चल्यो। तुरुन्तै केहि साथिहरु तिनलाई खोज्न गए र भेटिए पनि।

सरकारी कामकोलागी लिएको 'औषधि' जहा-पायो त्यहि प्रयोग गरेमा समस्या हुन सक्ने भएकाले उनि पहिला त मानेका थिएनन्, तर पछि एकजना स्थानिय निकाएका हाकिमलाई पनि 'माछा पर्टि' मा सहभागि गराएर त्यो समस्या पनि समाधान गरियो ।

यसरी करिव २ बज्न लाग्दा स्थितिलाई सामान्य बनाउन आर्को तिन-चार जना पनि टोलीमा थपेर माछा खानेको संख्या जम्मा १५ जना जत्ती बनेपछि त्यस मध्यका केहि पैसा उठाएर बाँकि 'सर्जाम' जुटाउन हिंडे भने हामि ५-७ जना चाहि खोलातर्फ लाग्न ठाडो उकालोमा लाग्यौं । करिव आधा घण्टाको उकालो र फेरी त्यत्तीकै ओरालो लागे पछी हामि खोलामा पुग्यौं । साथमा लगेका एकजना ति पुराना सिभिल ठेकेदारका कामदार जिरेल थर भएका व्यक्ति थिए, जो 'औषधि' बनाउन र पडकाउन 'जान्ने' मा गनिन्थे।

खोलाको छेउमा पुगे पछि तिनले निक्कै बेर वरिपरि हेरे। "के गर्नु सर, जम्मा चार वटा मात्रै औषधि छ, …" भन्दै तिनले निकै बेर खोलाको अध्ययन गरे। खोँच परेको ठाँउमा ठुलो ठुलो ढुङ्गा मुनि राखेर 'औषधि' पडकाए मात्रै धेरै माछा मर्ने भएकाले राम्ररी हेरेर मात्रै औषधि' प्रयोग गर्नु पर्ने कुरा उनले बताए । बाँकि रहेका हामि ५-६ जनालाई सो बिषयमा कुनै 'आईडिया' नभएकाले हामिलाई उनले जे गर्छन त्यसलाई तमासे भएर हेर्ने बाहेक अरु केहि काम भएन ।

तिनले डाँडा मुनिको खोलाको निक्कै बेर जाँच पडताल गरेपछि यौटा चारैतर्फ ढुङ्गै ढुङ्गा भएको खोँचलाई छाने:" ल सर! यहाँ पडकायो भने चाहि एक डोको माछा पर्छ …" । उ आफ्नो तयारिमा जुट्यो , आफुले ल्याएको 'औषधि' लाई जतनकासाथ केहि ढुङ्गामा बेरेर उसले खोलाको चार छेउमा ढुङ्गामुनि मिलाएर राख्यो र हामिलाई बगेको पानि तर्फ केहि पर बस्न भन्यो। औषधि' पड्कने बित्तीकै पानिमाथी माछा तैरिने भएकोले हामि सबैलाई अलि पर बसेर 'पोजिसन' लिन उसले भनेको थियो र हामि मध्य अरु सबैजना यसरी पहिलो पटक माछा मार्न लागेकोले पूर्ण जोसका साथ नजिकै केहि प्लाष्टिकका झोला राखेर माछा पक्रन तयार भएर बस्यौं ।

उसले तारहरु मीलाए सबै कुरा मिलेको संकेत गर्‍यो र गिन्ति शुरु गर्‍यो : "१… २…” , “…३…" संगै पानिमुनि पड्का पडकिएको जस्तै आवाज आयो र खोलाको 'औषधि' राखेका ठाँउमा खोलाको पानी पनि केहि माथिसम्म फोहरा जस्तै गरी उठे। हामिहरु सबै जना माछा बगेर जान नदिन झोला सहित अलि परै ‘आहाल’ बसेका थियौं … त्यो आवाजसंगै अझ सतर्क भयौं ।… तर खै त … पानिमाथि यौटा पनि माछा तैरिएन त! । "हैन हे! जिरेल! माछा त देखिएनन नि हो" मैले उसलाई बताएँ । बगेर आउँदै होला सर, एक्कै छिन पर्खनुस … " उसले परै बाट चिच्यायो । हामि मुनितिर निक्कै बेर पर्खियौं तर माछाको त के कुरा भ्यागुताको समेत दर्शन भएन ।

चारै वटा 'औषधि' एकै चोटि पडकाई सकेको, माछा मार्ने अरु कुनै बिकल्प पनि नरहेको र पुस महिनाको ठण्डिमा साँझको चिसो हावा बग्न थालेकोले हामि लुरु लुरु आफ्नो स्थानतर्फ फर्कीयौं ।

छ बजे तिर हामि आफ्नो स्थानमा पुग्दा अन्य केहि थप व्यक्ति समेत करिव १२-१५ जना माछा पार्टिका लागी 'रेडि' भएर बसेका थिए । माछा भर्न लगेको प्लाष्टिकका झोला समेत उतै फ्याँकेर खाली हात आएकाले हामिले कसैलाई केहि बताउनु परेन, सबैले परै बाट 'शिकार असफल' भएको सहि अनुमान लगाई सकेका थिए ।

शिकार असफल भए पनि भोक भने निक्कै लागेको थियो । माछा पार्टि नभए पनि पेट पूजा त गर्नु नै थियो … अब के गर्ने त…? " … जाँउ फेरि थकाल्नि दिदीको होटेलमा!" यौटा साथिले सुझायो । अनि हामी सबै लाग्यौ सधैं खाना खाने थकाल्नि दिदीको होटेलतर्फ ।

"अनि … सरहरु आज त यहाँ खाना नखाने भनेको हैन र?, थकाल्नि दिदीले एकै चोटि १०-१२ जनाको लर्कन आफ्नो सानो 'होटेल' मा पसेको देखेर भनिन । " हो नि …तर के गर्नु माछो परेन जालमा…" एकजना साथिले बतायो । " …बरु तपाई कहाँ नै सुकुटि माछा त होला नी!" त्यै बनाउनुस न आज …" सगैं माछा मार्न खोलासम्म पुगेका एकजना साथिले भने …"साह्रै भोक लागेको छ के!, त्यो भए छिटो पनि पाक्छ …"

"हुन्छ नि सर… माछा त माछै पकाउँछु … तर भेजिटेरिएन सुकुटि माछा …" थकाल्नि दिदी बिस्तारै पुरानो टिनको बट्टा बाट मुलाको सिन्कि झीक्न थालिन भने हामि चाहि दिनभरिको थकाई र भोकले लखतरान परेर कहिले भात पाक्ला र खाउँला भनेर पर्खन थाल्यौं।

http://dacharya.blogspot.com/2008/10/blog-post_21.html

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
You voted 4. Total votes: 207
  • 2850 reads
Tweet facebook

हिस्स बुढी हरिया दाँत भनेझैं

kumar — Sat, 10/25/2008 - 08:40

हिस्स बुढी हरिया दाँत भनेझैं भएछ। अनि माछा मार्ने चैं ५ ७ जना खाने चैं त्यति धेरै?

  • reply

के गर्नु ? हामि कहाँको सबै

dacharya — Sat, 10/25/2008 - 15:02

के गर्नु ? हामि कहाँको सबै व्यबस्था त्यस्तै त छ नी!
सरकार थमाउनलाई जसरी १५ जनाले देश चले पनि ३० जना मन्त्रि राख्‍नु पर्छ, त्यस्तै भा'थ्यो हाम्रोमा पनि । त्यसैले ५-७ जनाले माछा मारेमा खानेको संख्‍या भने १५जना भयो।

कमेण्टको लागी धन्यावाद्

दिलीप आचार्य

दिलीप आचार्य
http://dacharya.blogspot.com

  • reply

Those who r involve to fished

अतिथि — Thu, 11/06/2008 - 11:54

Those who r involve to fished the fish but there r 15 to eat. That is the Nepali slogan no more than ohters.
ajay kunwar

  • reply

hi dilip jee in read ur

अतिथि — Wed, 02/11/2009 - 00:05

hi dilip jee in read ur story, relly it based on nepali socity I donot have word to appricate ur creat.
[email protected]

  • reply

Post new comment

The content of this field is kept private and will not be shown publicly.
Input format
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Allowed HTML tags: <a> <em> <strong> <cite> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • Lines and paragraphs break automatically.
  • Web page addresses and e-mail addresses turn into links automatically.
  • Lines and paragraphs break automatically.

More information about formatting options

CAPTCHA
This question is for testing whether you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.

सामाजिक सञ्जालमा

Follow @Majheri

मझेरी छनौट

  • पुन्य कार्की
  • सुधा मिश्र
  • धर्मराज कोइराला
  • शिवराज कलौनी
  • राजेश अधिकारी

नयाँ प्रतिकृयाहरू

  • भावुक बनायाे
    4 hours 59 min ago
  • सानो आग्रह गरे है सर
    23 hours 41 min ago
  • कत्रो दुर दर्शिता
    5 days 8 hours ago
  • सुनमा सुगन्ध हुने थियो कि
    5 days 23 hours ago
  • appreciate
    4 weeks 5 days ago
  • आभार
    4 weeks 6 days ago
  • बहुत खुब कहिल्छि ।
    5 weeks 2 days ago
  • आभार प्रकट गरे
    5 weeks 4 days ago
  • शब्द र भाव राम्ररी मिलाउनु
    5 weeks 4 days ago
  • यति मीठो संस्मरणको लागि हृदय देखि नै धन्यवाद
    5 weeks 4 days ago

लोकप्रिय रचनाहरू

Today's:

  • तिम्रो शुभ विवाहको उपलक्ष्यमा
  • खहरेको भेल-रहेछ
  • पछिल्ला रचनाहरू
  • जन्मदिनको शुभकामना
  • जन्मदिनको शुभकामना तिमीलाई
  • सरस्वती वन्दना
  • तिमी शितल दिने छायाँ
  • मझेरीमा लेख रचना प्रकाशन गर्दा..
  • छोरीको जन्मदिनको शुभकामना
  • म पानी हुँ
  • माया गर्ने भन्दा, धोका दिने मायालु प्यारो हुन्छ
  • मझेरी हिज्जे-संशोधन : शुद्ध नेपाली लेखौँ
  • प्रेमिलहरूको प्रेम दिवस
  • विद्यार्थी हुँ म
  • कुकुर
  • यसै गरी मिलोस तिम्रो माया
  • शान्तिनारायण श्रेष्ठका कवितामा समाजशास्त्रीय चिन्तन एक अबलोकन
  • प्रिय मेरी मायालु तिम्रो यादमा
  • काली
  • समयकाे धुन
  • देशभक्त हुँ म
  • नेपाली भाषाको शब्द-ढुकुटी
  • महलकी रानी
  • नेपाल मेरो घर
  • सहकारी नारा (कविता)
  • शुभ दिन बिहानीको
  • गजल
  • आग्रह
  • हाम्रो बारेमा
  • फेसबुकका शुभेच्छा र जीवनका वास्तविकता

Last viewed:

  • भेजिटेरीएन माछाको कथा
  • फिलिम
  • मायाको हल्ला होइन, मात्र खैला बैला थियो
  • मेरो मायाको हिसाब स्वर्गमा दिनु छ
  • मैलै दुःख पाउँदा आखिर हजार जुनी बाँच्छ्यौ भने
  • किन दुखी बाबु भनी, कस्ले मलाई सोध्ला ?
  • भोकले मर्नु हुदैन कोही ।
  • अलिकति, सलाम, डर छ (तीन मुक्तक)
  • श्रीमतिकाे सम्मानमा कविता
  • गजल
  • शान्ति
  • यस्तै रहेछ यहाँको चलन
  • होली
  • प्रतीक्षा
  • जिन्दगीको नाउ
  • मझेरीमा लेख रचना प्रकाशन गर्दा..
  • पराईको सिन्दुर
  • ममा आगो बल्द खेरी
  • घरझगडा गरेर माइत आएकी छोरीसँग
  • उदासी
  • सबले छुच्ची भन्छन् तिमीलाई
  • रिठ्ठे झाँक्री
  • मतिरै आइरहेछन
  • तिमीले भनेका सारा देव छोएर
  • छोडीजाने प्रियसीको यादमा
  • याद त्यो प्रेमकै
  • तालु खुइल्यो बुढेसकालले....
  • मैले गरेको चाहिँ चाकरी हुन्छ
  • संघीयताको आगो देशमा बलेपछि
  • कति पुज्छौ जुन सानी
  • भलाकुसारी
  • मझेरी छनौट
  • ट्विटरमा
  • फेसबुकमा
  • रचना प्रकाशन गर्दा
  • प्रतिकृया
  • हाम्रो बारेमा
  • हिज्जे संशोधन

© २००८-२०२० सर्वाधिकार मझेरी डट कममा सुरक्षित