चोटै चोटको संसारमा मुटु दुखाएर
केवल मृत्युको पर्खाइमा मेरा
आँखाले खोजेको मुक्ति खै कहाँ छ ?
म सोध्छु कहीँबाट उत्तर आउदैन !
म फेरि कल्पना गर्न बिवश छु
यो संसारबाट आत्मले मुक्ति दिएपछि
म फेरि ज्युउने संसार र यो संकृण सोचाईले
ग्रसित संसारको फरक कति होला ?
एक्कासि सासको गतिले बेग हान्छ
मुटुले बस्ने ठाउँनै अन्तै बाटो मोड्न खोज्छ
अब त ढुंक्क हुन्छु यो रोगी संसार छाड्ने भए ।
तर खै! आजसम्म पनि प्रयास जारी छ ।
बरु म भन्दा त यहि रोगी संसार नै अघि लाग्ने भो,
यसको त कोही छैन बचाउने आफन्त।
पाए लुछाचुडी र गलामा भिरेको साँचो अनि,
पटुकिमा बाँधेको पोको फुकाउन तयार छन् ।
तर मलाई त वरिपरिबाट सेतो कोट लगाएका र
हातमा अक्सिजन बोकी बसेका महान मानव
सासको पहरेदार बनेका छन,
असफल भयो मेरो मृत्यु,
मृत्युपछिको संसार दे सपना
सफल भयो केवल यो रोगी संसारको ।

भरतपुर- १३, गजलकुन्ज, चितवन