हैमा हार्ङ्लान सारी तैला पाङ्बा ङाला टु’जे
हैमा हार्ङ्लान ख्लारी न्हेला पाङ्बा ङाला सु’जे
नाख्रु म्हुसी टु तसी तैलाई म्हिला सारी
हैमा बिलाई अज्याबा बचन हामा ङाला नारि
यार्गो एला नाम्सा पाङ्बा छोर्बा तुजु म्हु’जे
साँच्चिन यार्गे हार्ङ्ला ख्लारी पाङ्बा ङाला सु’जे
ङालान सेम्मी हानाङ मुसे म्हिला ख्लारी टिबा
र्हाङ्लन ङोन्साङ सेम्जे म्राङ्बा फोथान कोला सिबा
थे कोला त डन्सी ख्रासी चु लुही तजी बु’जे
तिला सजाय पिन्जी ङादा लाजे हो कि लु’जे ?
हैमा हार्ङ्लान सारी तैला पाङ्बा ङाला टु’जे
हैमा हार्ङ्लान ख्लारी न्हेला पाङ्बा ङाला सु’जे
-राजेश रुम्बा लामा “अतृप्त”
नेपालीमा उल्था गर्दा:
कहिले खस्न पाउल आफ्नै माटोमा मेरो पसिनाले भन्छ
कहिले टेकना पाउल आफ्नै ठाउमा मेरो पैतालाले भन्छ
हड्डी गली पसिना बनी खसे पनि परै भूमिमा
जहिले पनि नराम्रो बचन आउँदा मेरो नाख्मा
जाउ तिम्रो गाउँ घर आकासले भने झैँ मनले थाहा पाउछु
साँच्चै जाउ आफ्नै ठाउमा मेरो पैतालाले भन्छ
मेरो पनि मन कहाँ छर परै देशमा बस्न
आफ्नै आघि मनले देख्छ भोकोले बच्चा मरेको
त्योही बच्चालाई सम्झी रुंदा यो ज्यान भायो सास मात्रै
केको सजाय दिन्छु मलाई दैबले हो कि देवीले