आँगनमा टन्नै भरिभराउ मान्छे । चोटा, कोठा, बार्दली सबै पाहुनाहरुले भरिएका । पञ्चे वाजाको झ्याँई झ्याँई । कोही नाचिरहेका, कोही गीतमा ताल मिलाइरहेका, कोही खाइरहेका । चिनिमायालाई फुर्सदै छैन । पाहुना, आउने जाने इष्टमित्र स्वागत सत्कार आदि ईत्यादि ।

आज हरिकृष्ण अर्थात चिनिमायाको लोग्नेको विवाह तर चिनिमायाको होइन । चिनिमायाको त छ साल पहिले नै बिहे भएको । वावुआमाले मनले खाएको त्यही हरिकृष्णसँग ।

भाइ कैले पूरा गर्लास् गन्न तेरै बाँकी रह्यो
आफ्नो भन्न कैलै पाउलास् भन्न मेरै बाँकी भयो ।।

छोरा छोरी नातिसम्म मेरा केही छैनन् बाँकी
तेरो भने उपध्याहा यौटा धन्न बाँकी रह्यो ।।

त्यसले तँलाई सुख शान्ति केही पनि दिने छैन
भनौं भन्थे तेरा कानमा यसै भन्न बाँकी रह्यो ।।

उफ्रिएर सुष्माले स्पाइक् गरिछन्
लिफ्टर भा´की बबिना मक्ख परिछन्

विपक्षीलाई जैले नि पेल्न सिपालु
राधा बहिनी भलिबल खेल्न सिपालु
करिनाले सजिलै जाली कटाउँछिन्
जताबाट आयो बल त्यतै पठाउँछिन्

पिँढी बढारेर मेरी आमाले
घुरेनमा
मात्र कसिङ्गर फाल्नुहुन्थ्यो
हिउँदमा बारीले मुला मौलाउँथ्यो
मल बोकेका दिन
ननुहाए अपवित्र हुने कुरा थाहा छ
म गुम्छु आज
प्याच्च थुकिएको घुरेनझैँ

मिठा वचन होइन मलाई रुखो बोली दिए हुन्छ
मलम-पट्टी होइन मलाई गोली दिए हुन्छ

तिमीबाट कुनै आस राख्नु मेरो मनको चाह थियो
आजै केही चाहिदैन मलाई भोलि दिए हुन्छ

एक्लै यात्रा गर्न रुचाउने भएता पनि यस पटकको यात्रामा प्रिय मित्र सुदर्शन ढकाल पनि जाने इच्छा देखाउदा म झन रोमान्चित भएको थिए । हुन त यात्राको विषयमा कुरा चलिरहदा थप दुई साथी पनि इच्छुक देखाएको हुँदा हामी चार जना जाने निश्चित भएर विभिन्न ट्राभल एजेन्सी धाउन थाल्यौ । जाने ठाउँ र दिनको निश्चित गरेर चारै जनाको पासपोर्ट जम्मा गरी टिकेटको पक्का गर्ने दिन दुई जना साथीहरुको आआफ्नै कारणले गर्दा जान नमिल्ने कुरा त्यो पनि ट्राभल एजेन्सी को बाहिर ठोकामा पुगेपछि व्यक्त गरे ।

एउटै गल्ती जोडेर, अनेक अर्थ नलाऊ प्रिय
फूल छोडी काँडा गोडेर, अनेक अर्थ नलाऊ प्रिय

खाको कसम लाको प्रेम जीवनभरको हुन्छ
आधा बाटोमै छोडेर, अनेक अर्थ नलाऊ प्रिय

श्रीशिक्षकज्यू ! आज अचाक्ली मन दुखेको छ । सारा सपनाहरू तुहेर जालान् भनी डरले मुटु काप्न थालेको छ । अबको सहरा केवल तपाईं नै हुनुहुन्छ भनी लेख्न बसेको छु । यो विश्वास र भरोसा मैले कसैबाट सिकेको हैन, अभिभावककै हैसियतले अनुभूत गरेको हुँ । आशा छ, मैले तपाईंमाथि राखेका अपेक्षा पूरा गर्न कुनै कसर बाँकिरहने छैन ।

बलेंसीमा खसेको जूनको उज्यालो
आँगनको डिलमा फुलेको फुल
मझेरीमा मधुरो प्रकाश छरेर बलेको दियो
प्रेमिकाको मनहरू पोखिएर
भरिएका पुराना चिट्ठीका चाङहरू
चाहेर पनि

जिन्दगीको के भर छर के भर छ र
बाँचुन्जेल केही राम्रो काम गर
हे माया मारेर माया मारेर
जान्छौँ एक दिन संसार छाडेर ।

जित्न चहाँदा मैले, तैले हराइस् समय
बस्न चहाँदा त्यो मुटुमा, बास सराइस् समय
सबथोक तैले नै देखाउँछ भन्थे सबैले
उल्टो मेरो नै बेहाल तैले गराइस् समय

यो मनले आँटेको त्यो मुटु फाटेपछि
भगवानको के दोस् माया साटेपछि
मायामा विश्वास हुनै छाड्यो आज
विश्वास नै तोडी सधैं भरी ढाँटेपछि

१
जेठ उन्नाइस
आरुबोटे पागल
भन दीपेन्द्र ?

सपनाको भट्टीनजिकै पुगेपछि प्रायः सबै तन्नेरी र वृद्धहरूको आँखा पनि टक्क अडिन्थ्यो । चाहे सद्भावनाले होस या प्यासले । नअडियोस् पनि किन सपना अति सुन्दर मानौँ परीजस्तै थिई । गोरो बाटुलो बान्की परेको अनुहार थियो । रगत चुहिएलाजस्तै थिए दुवै गालाका पाटाहरू, आँखाहरू त्यस्तै ठुलाठूला सुन्दर थिए । अनारको दानाहरूझैँ मिलेका दाँतहरू थिए । पुष्ट छाती, हलक्कै बढेको शरीर उसको आकृति हेरेपछि धित मार्न सबैलाई हम्मेहम्मे नै पर्थ्यो ।

सुन्दा पनि खितखित हाँसेको थिए म। नहाँसु पनि कसरी ? रमेशलाई रामेशु भनेको सुन्दा। रुपेशलाई रुपेशु भनेको सुन्दा। उमेशलाई उमेशु भनेको सुन्दा। सन्देशलाई सन्देशु भनेको सुन्दा। त्यही बखत मैले एक लखकाटेको थिएँ, "यिनीहरुले सबै नामको पछाडि तलकुरे झुन्ड्याउँदा रहेछन्।"