हिउँदमा पानी परेको किन
तिम्रो यादमा मन जलेको किन
जत्ततत्तै तिमी बलेको देख्दा
सपनाको सन्सार सजेको किन।।

आज रोज डे रे
तिमीलाई फकाउन गर्नुपर्ने अनगिन्ती
डेहरू आउदैछन रे,
तिम्रो खुसीको लागि परदेशी मुलुकबाट
रोज ल्याएर दिनुपर्ने भो रे,
थाहा छैन प्रिय त्यो रोज चोखो छ या जुठो,
म चाहन्छु पूर्ण चोखो होस

पत्थर जस्तो त्यो मन, पगाल्ने शक्ति देऊ
नत्र याद आइरहने मुहान टाल्ने शक्ति देऊ
मायाको खानी नै छ मसँग, मेरो भगवान
पिरतीको अखण्ड दियो, बाल्ने शक्ति देऊ

निकै दिन भयो
आँखाहरूमा कुनै गीत छैन
मुटुका पाखाहरूमा कुनै शीत छैन
कथाहरू र व्यथाहरूको जुवा छ- जीवन
हार छैन, तर अचम्म, कुनै जित छैन,

हमरे स सजितै दुनिया ककरो
मन होइय केउ रहैत हमरो

हमर उठब होइतै ओकर भोर
लोकैत सभटा हमर खसैत नोर
चुभे नहि काँट कहीं ओछबति फूल
तापलाय हमरा करैत धुपक घुर

महाभारतको छैटौँ भीष्म पर्वमा भागवत् गीताको चर्चा गरिएको छ । युद्ध मैदानमा खडा भएका अर्जुन आफ्ना मान्यजन र प्रियजनको बध गर्नुपर्ने अवस्था देखेर युद्ध विमुख हुन्छन् । उनी यस्तो युद्धलाई व्यापारको संज्ञा दिन्छन् । र, युद्धबाट विजेता बने पनि आफन्तको लासमाथि टेकेर आर्जेको साम्राज्यले कहिल्यै सुख–चयन नदिने कुरा गर्छन् । अन्ततः कृष्णले महाभारत युद्धलाई धर्मयुद्धका रूपमा व्याख्या गर्छन् । गुरु र शिष्य संवादका रूपमा लेखिएको हिन्दू धार्मिक ग्रन्थ विशेषलाई गीता भनिन्छ । जस्तै– शिव गीता, राम गीता, भागवत् गीता आदि । यसमा जीवनको साङ्गोपाङ्गो पक्षको शाश्वत बोध गराएर कृष्णले अर्जुनको चक्षु खोलिदिएका छन् ।

संसारका धेरै शाश्वत चिजमध्ये प्रेम शाश्वत हो । यसले मानिसलाई जीवन जिउने ऊर्जा दिन्छ । यो यस्तो आयाम हो जसबाट मानिसको जीवन आदि र अन्त्य दुवै हुन सक्छ । मानिसले सही र असल मानेमा प्रेम गर्न जानेको छ भने उसले लिन होइन दिन चाहन्छ । प्रेमका बारेमा भनिएको पनि छ –‘साँचो प्रेमले त्याग दिन्छ बदलामा केही चाहँदैन ।’ इतिहासमा हामीले कैयौँ प्रेमीप्रेमिकाका बारे कालजयी कृतिमा कथा र गाथाहरू भलिभाँती पढेका छौं ।

एउटै छाप त हुन्नन्है , रेखा सातै मिले पनि ।
निर्दोष हुन्छ मान्छे त , लागे पन्च खतै पनि।

आठ नै मिल्छ रेखा त , हो भने सत्य छापमा ।
कतै मिल्दैन विश्वमा, त्यो भन्दा कम बिन्दुमा ।

दिन्छ राय कुनैले त , चार-पाँच बुँदा छनि ।
जात मिल्छ एकै हो नि, सत्य लोप त्यहीँ छनि ।

यो मेरो भौतिक शरीर रचना, मिल्काई दिऊँ कतै
आडम्वरी यो मायाबाट छुटन, जीवन सेलाऊँ त्यतै
कसैको चित्त बुझाउन नसके, धर्ती बोझ के गर्नु
सभ्य समाजमा हुर्कन नपाए, त्याँ के संघर्ष गर्नु ?

लाटीमाया !
मलाई यत्ति थाहा छ
कि
म तिमीलाई माया गर्दछु

यो हिउँदोको हावामा जाडो
टाँसिए झैं
म तिम्रो मायामा टाँसिइरहेछु

जिमि पासा जि नापं मदु आ
जित मेपिं न सुहें म्वा
जुइथें च्वन्गुला ख:
छु जुया वाये मागु जि
जिमि पासा जि नापं मदु आ ।

एक हातमा स्मार्ट फोन अर्कोमा सिगार !
यूवा जमात मस्त मस्त हेर्दै मनलाग्दो फिगर !!

प्रियहरू नि प्रियजन खोज्दै मस्त गफी बस्छन् अरे !
समान हुन खोज्दा खोज्दै रिंग बाहिरै पुग्छन् अरे !!

तिम्रो हत्या भनेर आज कुनै पार्टीले स्वीकारेको छैन । तर तिम्रो दुर्घटना भएको स्थानमा पनि जाने मौका पाएँ । तर त्यहाँ सानो खोला थियो । कुनै ठक्कर खाने स्थान थिएन । कुनै अग्लो भू बनौट थिएन ।सम्म परेको भागमा गाडी पल्टिए पनि कसैलाई पनि केही होला र ? कि त तिमीलाई सुँघाएर मारेको हुनुपर्छ कि त तिमीलाई अन्तै मारेर ल्याएर डाइभरले खोलामा डुबाउन ल्याएको हुनुपर्छ । समाचार यस्तो छ कि भुसको थुप्रोमा ठक्कर लागेर तिम्रो दुर्घटना ! अहिले त डाइभरको पनि हत्या भइसकेको छ । यसलाई पनि दुर्घटना नै भनिनेछ पछि ।

मेरो देशमा !
कुखुराको सुली, छोरीको फुली र बर्दीको फुली बेचिन्छ यहाँ
केटाकेटी, अबलाको कुरा छोडौ हजुर ! घरकै मुली बेचिन्छ यहाँ

गाईहरुको चक्काजाम छ यहाँ, रोडमा बच्चाहरू किचिन्छ यहाँ
मेरो देशको नबोल्ने सीमाहरू दिनदहाडै मिचिन्छ यहाँ !

एउटा आयोजकले विशेष रुपमा अखण्ड काव्यपाठका लागि विशेष प्रबन्ध गरेको थियो । गीत गाउँनेहरुलाई आफ्नै शैलीबाट बाजा बजाइदिने र काव्यपाठमा नृत्यको आवश्यकता परिगयो भने नृत्यमा सामेल हुने गरी केही रेडिमेड नर्तक नर्तकीहरू पनि आयोजकले तयारी अवस्थामा तैनाथ पारेको थियो । यस कार्यक्रमको मूल स्वरुप काव्यपाठ भए पनि बीचमा गजल गीत आदिको पाठ गरेर, हास परिहास, टुक्कावाचन लगायतबाट भए पनि यसको निरन्तरतालाई खण्डित हुन दिनुहुन्न भन्ने आयोजकको आग्रह थियो ।