छोरा, अहिले अलिक शीतल भएको छ देशमा
सायद मेरो पिर थाहा पाएर नै होला
यो बेला न कुबेलामा पनि
बादलले अभिशेक गरेर पानी छर्कंदैछ
मान्छे धेरै अविश्वासी भएर होला सायद
आफ्नोबाट आफैं पर पर तर्कंदैछ ।
यसको उत्तर दिन कसैले सक्या हैन
नारानहिटी, दासढुङ्गा र भण्डारखालमा
अँझसम्म पनि प्रतिध्वनि थर्कंदै छ ।

कतिन्जेल बस्छौ एक्लै एक्लै घरमै फर्क साथी
लाला बालासँग बेग्लै बेग्लै घरमै फर्क साथी

पाखुरीमा बल छँदा बिदेशमा जीवन खेर नफाल
गरौंला केही धन्दा स्वदेशमा घरमै फर्क साथी

जानीजानी गरिएको, भूलको के अर्थ
संदेशबिहीन टाँगीने, तुलको के अर्थ ?

यहाँ यस्तै अर्थबिहीन काम गरिन्छ
परागबिनाको त्यो, फूलको के अर्थ ?

गौथलीले हात हल्लाइरहको देखेर
मेरो चकचके कान्छो भाइले
डाइपर लगाइदियो ।

पवित्रगुम्बाभित्र
एक साँझ
यशू बास बस्न आएछ ।
त्रिपिटकलाई सिरानी
चिवरलाई डसना
अनि
मज्जाले सुतेछ ।

लोकमार्गसँग खुरचुहिया टाँसिएको छ । त्यसका वरपर आँपका रूखहरू लहरै ठडिएका छन् । यातायातका साधनहरू आफ्नै धुन र वेगमा ओहोरदोहोर गर्दा छन् ।

आँपका हाँगामा एक जोडी ढुकुर प्रेमालाप गर्दै छन् । मुन्तिर फेदमा राजेश गहभरि आँसु बनाएर सिन्काले माटो खोस्रँदो छ । घरिघरी आफ्नै पुर्पुरो ठोक्दै गर्छ ।

गम्भीरबहादुर थापाले कहिलेकाहीँ गुन्गुनाउने गीतको गेडाले भन्छ

‘घर त लेले हो ।
मयल धुने साबुन
साबुन धुने पानी
यो मनचाहिँ केले धुने हो ।’

यो गीतको विषयमा जिज्ञासा राख्ता उहिल्यै नै एकदिन ललितपुरको कछाडतिर घुम्न जाँदा असारे रोपाईंको बेला त्यहाँका ग्रामीण महिलाहरुले गाइरहेको गीत सुन्नुभएको थियो अरे । काठमाडौँको काँठतिर उवेला गाइएको यस लोकगीतले हामी मान्छेसामु एउटा प्रश्न गरेको छ –तिमी मनलाई कसरी धुन्छौ ? तिम्रो मनको फोहोर कसरी बगाउँछौ ? कि मनमा फोहोरमैलाको डङ्गुर थुपारेर बस्छौ ? अनि थापाले यो गीतलाई जोड दिएर गाउनुको कारण हामी मनमा फोहोर पाल्ने मान्छेलाई मन सफा गर्नपर्छ भनेर भनेका रहेछन् ।

थकित मुहारमा
थोरै रङ हालेर पान गर्न तयार गरिएको
फिक्का चियाको चियापत्ती जस्तो
फिक्का मुस्कान छायो
पूरा दिन तनावको भारी बोकेको
ऊ कर्मचारीले अब भने बल्ल विश्राम पायो
कारण एउटै थियो

चुँदिएका हुन्की झुन्डिएका मन अँध्यारो पोखिरहेछन्
उज्यालोका छिर्काहरू बदनदेखि टाढा भैरहेछन्
असरल्ल सोचहरू खोज्छन धृढताहरू
प्यासो मन बचन कर्मका खोजिरहेछन् लेखाहरू
टुस्साउनन किन पालुवा मन कम्जोर भएछन
दिने कस्ले त्यो ढाढस दिने चुप बोल्दैनन्

जिन्दगी पनि छेपाराको चाल हुदैछ
यो तकदिर किन ? बेहाल-वेहाल हुदैछ

खै कसै गरी सुल्झाउन सकिन मैले
अल्झिएर, जस्तै माकुराको जाल हुदैछ

सन्तान

पार्टीका कार्यकर्ताजस्तै हुन्
सन्तानहरू पनि
साना हुन्जेल –मर्छन् भन्ने डर !
हुर्केपछि –मार्छन् भन्ने डर !!

ऋतु वर्षा लाग्यो अब
चरा चुरुङ्गीले भाषा फेरो
ऋतु वर्षा हुन गयो ताहा
कोइली न्याउली कराउन थाल्यो यहाँ

सूर्य उदाउँछ विहानीमा
चन्द्र सूर्य उदाउछन् हेर अब ताहा
ज्योति जगाउँछ यहीं गगनमा
रमाइलो हुन्छ मुनष्यको जीवनमा

हिंड बाबु हिंड नानी
पूर्वतिर जाऊँ ।
किराँतका गाउँ गाउँ
रमाउँदै जाऊँ ।।
याक्खा , राई , सुनुवार
अनि लिम्बू गाउँ ।
किरातेश्वर महादेव
सन्ततिका गाउँ ।।

तिमी सोँच्दैछौ होला
यो किन हाँस्छ ।
हो म मुस्कुराउँछु
तिम्रो मुस्कान ।
तर मैले तिम्रो ओठबाट
चोरेको होइन
यो ।

सामाजिक सञ्जालमा नि, चुनावी प्रचार के गर्नु र बाबै
लेखेर चुनावी नाराहरु, सोसल साईट नि के भर्नु र बाबै
जितेर आफ्नोपराई हेर्छन, नेता त सिंहदरवार छिरेपछि
के देश बनाउलान ए हजुर, यी नेताको भर के पर्नु र बाबै

मुक्तक एक
माायमा दाग हुन्न खोट देखिन्न
भाउ मूल्य छैन तराजुमा जोखिन्न ।
अदृश्य दूइ आत्माको मिलन हो
कसैले रोकेर छेकेर पनि छेकिन्न ।।