आज पनि स्कुल जान ढिलो भैसक्यो । गाग्री भरेर घरमा जाने पालो नै आएको छैन । दुई घन्टा कुरेपछि मात्र बल्लतल्ल पालो आयो आधा घन्टा लाग्ने बाटोमा पन्ध्र मिनेटमै घर पुगे । छिटोभन्दा छिटो खाएर झोला बोकेर स्कुल गए । यो समस्या मेरो मात्र हैन त्यस गाउँमा बस्ने हरेक स्कुल पढ्न जाने विद्यार्थीरुको छ । योभन्दा १० र १२वर्ष अघि जस्तो थियो समस्या आज पनि उहीँ छ । समय बदलियो तर समस्या बदलिएको छैन ।

एक पिरिएड कलास सकिनै लागेछ । आज पनि ढिलो गरेको हुनाले सरले मुर्गा बनाए रै छोडनु भयो । मज्जाले बनियो किन डराउनु गल्ती त आफ्नै छ हैन । गल्ती गरेपछि झुक्न डराउनु हुन्न भन्ने मेरो मान्यता ।

पवन जल आकाश थल र तेज महान ,
निर्मित तन सवको एक दिन अनजान।

रवि शशि घुमी धेरै मार्ग पूरा गरी सके,
उनैले सबको काया क्षण क्षण गनी सके!

‘नेताज्यू हजुरलाई कस्तो छ अहिले ? छिटो निको हुनुहोला है हजुर । स्वास्थ लाभको कामना ।’ उच्च नेता विरामी भएर थलिएपछि अस्पतालमा भेट्न आउनेहरुको भीड बाक्लिरहेको थियो ।

स्वय म दल एव म अन्य दलका नेता, कार्यकता, आफन्त, शुभचिन्तक, राजनीतिक विश्लेषक, विभिन्न संघसंगठनका प्रतिनिधि, पत्रकार, विदेशी कुटनीतिज्ञलगायतका महानुभावहरू अस्पतामा भेट्न आउथे र सबैले स्वास्थ लाभको कामना दिएर जान्छे ।

बाक्लो हुस्सु कुहिरो उड्दै आयो फुस् फुस्
जाडो पनि कति हो, उस्, उस्, उस् !

“सहरबाट गलबन्दी ल्याइदिएनन् मामाले
यौटा स्वीटर किन्नलाई’नि कन्जुस गरिन् आमाले”
केटाकेटी आपसमा, कुरा गर्छन् खासखुस्
जाडो पनि कति हो, उस्, उस्, उस् !

चारू दिश सूनसान अछि । गाडीयोसभक आवाज बन्द भऽ गेल अछि । राति नि:शब्द भ ऽ रहल अछि ।

लेखक लिखबामे मस्त अछि । बिजली नइँ अछि । पंखा घुमि नइँ रहल अछि । इन्भटरक इजाृतमे ओ शब्द चुबा रहल अछि । पसेनासँ ओ नहा गेल अछि । लिखबाक धुनमे पसेनो पोछबाक ओकरा फुर्सति नइँ अछि ।लिखिरहल कापिओ भिजिरहल अछि । ओहि कोठलीमे हवा पैसनाइ पर रोक अछि ।

स्वदेशभित्र लाख छन् यहाँ वनौषधीहरु
स्वदेशभित्र लाख छन् यहाँ महौषधीहरु
पलाँस छन् गुराँस छन् र आँप चाँप आरु छन्
इलामको उचाइमा प्रसिद्ध देवदारु छन् ।।१।।

यहाँ छ शुद्ध जिन्दगी भनेर यो जनाउँछु
निवास शान्तिको कुटी यतै कतै बनाउँछु
अजस्र सिर्जनाहरु बगाउँदै बगाउँदै
दशैं तिहारको खुसी यतै कतै मनाउँछु ।।२।।

नाम मे क्या लिखा है ? एकथरीले भन्छन् –यो कुरा । तर नाममै छ सबैथोक । नामका लागि मानिसले के गर्दैन ? कर्म, कुकर्म, सुकर्म सबैथोक गर्छ । फरक छ –नामको मेसो र मेहेरो । सुनाम या कुनाम ।

अहर्निष तर्तरी पसिना चुहाएर बाटो खन्नेको नाम सुनाम । अचाडु तर्कको भीरैभीरबाट ओर्लेर बाटो भत्काउनेको नाम कुनाम । बाटो हिँड्नेको नाम संसारमा कसैले अहिलेसम्म लिएको था’ छैन । लिने छैनन् । भनिन्छ, जो बीचमा छ उही मारमा पर्छ ।

दुख्दछ प्रवसन, जलन छ भरिलो
आँसु छ भलभल, नयन छ रसिलो

स्वार्थ र मतलब प्रचुर छ जनमा
देख्दिन रतिपनि विमल र सुकिलो

मोबाइलको भाइबरमा फेरि उनको सन्देश आएन, उफ ! म केही आत्तुर हुन्छु उनको सन्देशको प्रतिक्षामा । यसो यताउति टोलाउँछु उनको यादमा । फेरि मोबाइलतिर मेरो ध्यान जान्छ । मोबाइलतिर गएको ध्यान एक्कासि आमाको आवाजमा रोकिन्छ, "छोरा खाना खान आऊ ?"

प्रत्योत्तरमा भनें, "हुन्छ, आमा म आएँ ।"

साँच्चिकै मान्छेको जिन्दगी भन्नू नै आँसु र हाँसो हो कहिले रुनुपर्ने कहिले हाँसो छाउने मान्छेको जिन्दगीमा सधैंभरि एक समान कहिल्यै नहुने यस्तै रहेछ । जसरी रातपछि सूर्य मुस्कुराउँछ अनि जब सन्ध्या सुरु हुन्छ चन्द्र र ताराहरू मुस्कुराउँदै चम्किलो बन्छ र आकाश गंगामा चन्द्र र ताराहरू नै शक्तिशाली बन्छन् । यो संसारको भनौं या आकाश गंगाको खेल मान्छेको जिन्दगीमा बाँचून्जेल सधैं देख्न सकिन्छ । आकाश गंगाको अलग्गै, जति पनि जीव छन् संसारमा सबको अलगअलग र मान्छेको अलग्गै व्यथा र कथा हुन्छ यस्तै कथा, व्यथा समेटिएको गीतको म्युजिक भिडियो सार्वजनिक भएको छ ।

सुत न बाबु सुत न
छिन छिनमा न उठ न
सुत न बाबु सुत न

टोलाई टोलाई आँखाले बत्तीमा न हेर - २
अगुगुगुगागा भन्दै बरु हाँसेर बोल - २
सुत न बाबु सुत न

कठै! मेरो देशको न्यायलयमा भ्रष्टचार हुन्छ ।
अँह बोल्नु हुन्न बोल्यो भने ऊ गिरफ्तार हुन्छ ।

धेरै मिठा देखेका थ्यौं गणतन्त्र पछिका सपना
शिक्षा स्वास्थ्य न्यायमा समान अधिकार हुन्छ ।

व्यवस्थापिका कार्यपालिका न्यायपालिका हेर?
सबै बिक्रिमा छन् पैसामा यसको व्यापार हुन्छ ।

तिम्ले स्टप भन्दैमा मेरो जुवान कहाँ रोकिन्छ र !
तिमीले थर्काउँदैमा गोर्खाली मुटु कहाँ हल्लिन्छ र !

तिम्रो अनगिन्ती अपराध लुकाउन मलाई भोग्यौ तिमीले
सच्चा नेपाली हुँ नेपाल आमाको शिर कहाँ ढल्छ र !

तिम्रै मात्र सपना देखेको होइन भन्न सक्दिन
घृणा सहन सकुँला मायामा झुटो बोल्न सक्दिन

कुनै रात तिमी जून बनेर आएझैँ लाग्छ
मलाई छोएझैँ लाग्छ, मसँगै निदाएझैँ लाग्छ
मैले कहिल्यै बिटुलो सोचिन भन्न सक्दिन
घृणा सहन सकुँला मायामा झुटो बोल्न सक्दिन

चैत बैशाखको वहारसँगै
सूर्य आउला भनी
छ महिनादेखि प्रतिक्षारत
हिउँले कक्रक्क जमेका
उत्तर फर्केका
देउरालीका सेपिला खोल्सा छिचोल्दै
मैले हिँडेका चिसा बाटाहरू
उस्तै होलान् कि विकट अँझै
कुरा खेलिरहन्छ मनभरि ！