साहित्यिक क्षेत्रमा सरोज उजाडले चिनिने व्यक्तिको वास्तविक नाम टंकप्रसाद काफ्ले हो । माता धर्मदेवी काफ्ले र पिता टीकाराम काफ्लेका सुपुत्र सरोजको जन्म साविक पिठौली गा.वि.स वार्ड नं २मा भएको थियो । पेशागत रूपमा उहाँ एक अध्यापक हुनुहुन्छ अध्यापनमा मात्र सीमिति नभएर उहाँ एक बहुमुखी प्रतिभाका धनी हुनुहुन्छ ।स्नातकोत्तर (नेपाली) शिक्षा हाँसिल गरेका सरोज उजाड एउटा होनहार युवा साहित्यकार पनि हुनुहुन्छ । काँचुली हवाई पत्रिका पाल्पामा विसं २०५४मा मुक्तक लिएर उदाएका सरोजको कविता, गजल, कथा, उपन्यास, हाइकु, मुक्तक र गीतमा पनि आफूलाई चिनाउन सफल देखिन्छन् ।

उफ! कस्तो यो सम्मोहन?

यसमा मेरो के दोष? जल्छु भन्ने जान्दा जान्दै पनि होम्मिन आउँछौ !

एहि धरती पर एकेटा चान
भाइ सन नहि केउ आन

सभ्य, शुन्दर, चंचल, विवेकी
भावक गुणी, कर्मठ आ सेवी
छै राखी भाइ के बन्हबै हाथ
तरबै तिलकोर आ लगेबै पान

छाडेर आफूलाई आफ्नो दिल गयो
तिमी गएदेखि मलाई के भयो-भयो

बित्ने गर्छन रातहरू तारा गनी-गनी
फुल्न छोड्यो रहरको फूलहरू पनि
न बाँकी भोक रह्यो न त निद रहयो
तिमी गएदेखि मलाई के भयो भयो

पुगेन हिजो छातीको नाप
हुनसकिनँ लाहुरे
लुखुरे थिएँ,
वनारस गएँ, धोती लगाएँ
अनि वेद र गीता समाएँ ।

‘सिंगापुर अर्थात् लायन सिटीमा यहाँहरूलाई हार्दिक स्वागत छ ।’ आली सोलोन हाते माइकको गुञ्जनसँगै मुस्कुराइन् ।

विश्वका सत्ताइस मुलुकका मान्छेहरू बोकेको बस चाइना टाउनको छेउछाउबाट गुज्रिरहँदा उनले सबैलाई लठ्याएन्– मरिना वे, गार्डेन वे र सिंगापुर रिभर जाँदैछौँ हामी ।

सन् उन्नाईस सय उन्साठीसम्म ब्रिटिस साम्राज्य भोगेको सिंगापुरले त्रिसठ्ठीबाट गरेकोरहेछ स्वशासन । पैँसठ्ठीमा स्वाधिनता भित्र्याएको सिंगापुरका पहिलो प्रधानमन्त्री रहेछन् लि क्वान यू ।

खुट्टा उचालेर चढ्छ धुरी धुरी
हेर, हेर, हेर हाम्रो घरक‍ो सुरी !

ठ्याक्कै बाघका जस्ता लगाएर लुगा
सातो लिन खोज्छ ठड्याएर जुँगा
जिउ मर्काएर गर्छ चुरीफुरी
हेर, हेर, हेर हाम्रो घरक‍ो सुरी !

गहभरि आँसु लिदै उनले बाटो रोकेको दिन
याद छ मलाई परदेश पस्न झोला बोकेको दिन

बिदाइका हात हल्लाउँदै उनीबाट छुटेपछि
पर पुगि आँसु धारा भुइँमा पोखेको दिन

साहित्यकार तथा उपन्यासकार कृष्ण धरावासीले लेखेको चर्चित उपन्यास राधा अमेरिकाको पुस्तकालयमा उपलब्ध हुन् थालेको छ । उनले लेखेको राधा उपन्यास को अंग्रेजीमा अनुवाद गरिएको राधा अमेरिकाको मेरिल्याण्ड राज्यको एक पुस्तकालयले राख्न प्रारम्भ गरेको छ ।

हजुरबाले ठूलो काठको पिरामा
फुरुरु परेको धुलो माटो फिजाउन लाएको था’छ
सीमालीको छेस्कोले ढ्याब्रे अक्षरमा
अ, आ र क, कासम्म,
एक, दुई र दुनिअङ्क पनि
हजुरआमाले प्रत्येक बिहानीमा
पाञ्चायन पुज्दा भन्ने मन्त्र
रामायण, स्वस्थानी पढ्न लाएको था’छ

कविडाँडा साहित्य समाज, चितवनको आयोजनामा हरिभक्त कटुवालको ३८औं स्मृति दिवसको अवसरमा अनि हरिभक्त फर्किएनन् नामक वृत्तचित्र प्रदर्शन र उनका रचना पाठ सम्पन्न गरियो ।

भरतपुरमा अवस्थित होटल ग्लोवलमा आयोजित कार्यक्रममा स्रष्टाहरू सरिता तिवारी, सुरेन्द्र अस्तफल, बालकृष्ण थपलिया, सरला जोशी, चेतराज रेग्मी, रामकृष्ण अनायास र विजय विजयले उनका कविता पाठ गर्नुभएको थियो ।

आवजबिहीनहरुको आवज बनेर
तिमी आउछु भन्थ्यौ खै तिमी आएनौ ।
दृष्टिबिहीनहरुको सुन्दर ज्योति बनेर
तिमी आउछु भन्थ्यौ खै तिमी आएनौ ।

तिमी आउने आशै आशमा
मेरो दिन, हप्ता, महिना अनि ।
वर्षौ वर्ष बितियो तर
खै तिमी आएनौ ।

सत्ताइस अगस्तैमा, रविबार ज पर्दछ
भूमण्डल पछाडी नै, जाने साइत जुर्दछ

दुई बजे दिवामा नै, परिवारजनैसित
पुगियो गौचरै स्थित वायुयान थलै तिर

सवैसँग विदाबादी, नमस्कार गरीवरी
पन्चमी पाउ सारेरै, पसियो द्वार भित्र नै

तिमीलाई हेरेर
कहिल्यै नथाकेका आँखाहरू छन् मसँग
सायद यसैलाई भन्छन् -अन्धो प्रेम !
तिमीलाई दिएर
कहिल्यै नरित्तिएको मायाको मुहान मुटु छ मसँग
सायद यसैलाई भन्छन् -एकोहोरो माया !!
तिमीलाई सम्झेर
कहिल्यै नसकिने सम्झना बोक्ने कलेजि छ मसँग
सायद यसैलाई भन्छन् -अबिरल सम्झना !!

सेवा नै धर्म हो जागिरमा पुग्नै पर्ने दश बजेपछि
नोकरीमा नातागोता सबै भुल्नै पर्ने दश बजेपछि

म फलानो यो ऊ भन्दै परिचय छाड्दै टाढा टाढा
द्रुत सेवा मुस्कानले, प्रवाह गर्नै पर्ने दश बजेपछि