त्यो देशको नभे केभो
यो देशको छदैत छ।
त्यहाँको हक माग्ने त
सन्तानको छदै त छ ।

सम्माननीय भूतैका
जल बिन्दु सरी भए ।
विद्वान ज्ञानि विश्वका
धुर्व तारा सरी रहे ।

चन्द्र ग्रहण
धर्तीमा प्रतिविम्ब
मेरो मलामी

टुंनाको धुन
मायालुको आवाज
रानी बनमा

पर्खिएरै बसेको छु कुनै दिन आउली
पर्खिंदाको व्यथा उसले पनि थाहा पाउली

कोही साथी सँगी आज कता हो हरायो
उसको याद मेरो मन भरि भरि आयो
कुनै दिन आई उसले मेरो गीत गाउली
पर्खिंदाको व्यथा उसले पनि थाहा पाउली ।।

मेरो दुखमा खुसी हुने
के जिन्दगीको कुरा गरुँ
इर्षा द्वेश डाह बोल्छ
के बाणी म मधुर बोलुँ
जग के हो के रीत भो
शान्ति खोजौं अब कन्हाँ
स्वार्थ प्यारो सबको
निस्वार्थी म खोजौँ कहाँ

एक दिन मत्र्यलोकमा मासको पाँचौं सोमवार र कृष्णका जन्माष्टमी उही दिन २०७४ साउन ३०मा परेछन्, मानिसहरुको कोलाहल कान्तिपुरी नगरीमा देखेर यी दुवै इष्टदेव भलाकुसारी गर्न थाले ।

हे देवका पनि देव, भोलेबाबा तिमीलाई त आज महिनाको पाँचौं सोमबार भएर मान्नेहरुको लावालस्कर बाहिर चक्रपथसम्म पुग्यो नि ?

नकतिनी क्याम्पस ब्वने सिधम्हः उकिं वयाके जोस दु– छुं याये धयागु ।

अफिसनं लुल । अफिसय ज्यायायेगु धंग धासा व हे पुलांगु सुयां उत्साह मदु– सेवा यायेगु धैगु ।

थःम्हंला याई, याकचां याना मगाः अफिसया ज्या खः । अलय् लःया धाःलय् थःनं खुरुखुरु जुई । थःम्हं ब्वनागु, सःगु छुं ज्या ख्यलय् दैमखु ।

मुक्तक १

यता मेरो मलामीको लामो लर्को हुँदा
उता तिम्रो सिउदोमा सिन्दूरको धर्को हुँदा
तिम्रो बिहेका जन्ती पनि रुन्छन होला
मेरो शंखको आवाज चर्को हुँदा

नसोध मलाई
कहाँ जान्छेस भनेर
म जादैछु हिमाल, पहाड, तराई र
मधेशका कुना कुनाहरुमा
जहाँ धेरै वर्ष अघि हराएको मेरो देश
कतै खेटिन्छ कि भनेर

युवा नै खानी हो बुद्धि विवेक अपार त्यो शक्तिको
युवा नै छाती हो शैल सरी अटल त्यो राष्ट्रभक्तिको

युवा नै पौरखी पसिना सिंची मोती फलाउँछ माटोमा
युवा नै हो त्यो ज्यानै अर्पिने हाँस्दै यो माटोले मागेमा

दश वर्ष अघिको कामरेड अग्निधर ! विपुल क्रान्तिको अभियन्ता !

वर्गवैरीको मुटुको शूल । वितराजनको हृदयको फूल !

सो बखत गाउँका छितकी पातकी, कोदेशाहु, कामचोर मास्टर, चर्को व्याजमा पैशा लगानी गरी व्याज खाने सूदखोर, दुइटी तीनवटी स्वास्नी बटुल्ने कामी पुरुष ऊदेखि थरहरि हुन्थे । समाजमा विकृति विसंगति जन्माउने, गरीव निमुखालाई शोषण दमन गर्ने त्यस्ता पात्रपात्रीलाई नम्वर कुँदिएका थरिथरिका भाटाले डाम्ने गर्थ्यो ।

चाहन्छ मुटुले तिमीलाई आफ्नो बनाउन
भन के के गर्नुपर्छ तिम्रो त्यो हात समाउन

मन छ मलाई, चाहन्छु सँगै दुख सुख बाँड्ने
भन के के गर्नुपर्छ तिम्रो खुशीमा रमाउन

आजकल सुन्छु बिहान तिमी मन्दिर धाउन थाल्या छौ रे
मैले हिँड्ने बाटो कुरी थोरै च्याउन थाल्या छौ रे

गर्छ्यौ अरे मात्र कुरा पिरतीका साथीसँग
मन भुलाउने गीत खोजी गुनगुनाउन थाल्या छौ रे

काठमान्डौ, आरम्भ साहित्य मन्चले गाइजात्राको अवसर पारेर आफ्नो पाचौ वार्षिक उत्स्वब भव्य रुपमा सम्पन्न गर्यो ।

आरम्भका अध्य्क्ष प्रेम ओली "ढकालपुरे"को अध्यक्षता भएको उक्त कार्यक्रमका प्रमुख अतिथि डा तुलसी भट्टराई हुनु हुन्थ्यो भने चट्याङ मास्टर, ज्ञानु वाकर विशेष अतिथि रहनु भएको थियो ।

शिक्षिका राधिका पल्लोगाऊँको प्रशासकीय अधिकृत, रमेशसँग विवाह भएपछि राधाम्याम कहलाइन् तर श्रीमान कर, भन्सार, मालपोत, आन्तरिक राजश्वजस्ता कमाऊ अड्डामा जागिरे भै शहरमा वंगला, गाडीसहित कुश्त कमाए पछि शिक्षिकाबाट राजीनामा दिएर राधिका गाऊँदेखी शहरका महिला समूह, जमघट, ढिकुटी, जुवातास, सेकुवा, रक्सीसित भोजहरुमा सरिक हुँदै गइन् ; कारण पैसाको खोलो वगाउन सक्ने हैसियत देखिन्थ्यो । यो हैसियत बढेर उनी सरकारी सचिवको अर्धाङ्गिनी, एयरलायन्स तथा हाईड्रोपावरकी हिस्सेदार र उद्योगपतिसम्म बन्न पुगिन् ।

थाहा छैन उनी कुन ग्रहकी परी थिइन्
हावासरी उडेर मेरो दिल भित्र बस्न आइन्
यो धरतीमा बास बस्न मेरो मात्र दिल थियो र ?
दैवको नियम रहेछ त्यसरी नै उनी बिलाइन्

समयको खेल थियो, दैवको झेल थियो
खोज्न हिडे सात समुद्रपारि त्यो तिर्सना मेरो थियो
बादलुको घुम्टोले ढाकिएकी उनी लजाउदै हेर्दै होली
मुटुभरि माया बोकी मलाई पनि खोज्दै होली