ए मन वोलाऊ तिमी लाई कसरी म भित्रै रमेकी छौं
तरंगमा हुन्छौ कतै मलाई नै छाडेकी छौ
खोजी न सक्नु भै सकेऊ के के रोजी हिडदछौ
सक्ती न वुझी आफनो ईच्छा लाखा धरदछौ

आगो सक्छु म उकल्न
सक्छु क्रान्ती म छर्न
म युवक हो रिड हो म देशको
म सक्छु सब बदल्न

खान्छु मुटु अब दुष्ट को
फेर्दीन्छु नजर फिरङी को
म गर्छु वार अब
देशको बन्छु म सार अब

हेर रक्त्त उम्ली रहेछ
ज्वाला पनी भडकी रहेछ
नास्छु अब देश शत्रु त
जुका चुस्ने रक्त्त त

हामी सङ छैन केहि आज धर्म कर्म
मार लूट सत्ताको बन्यो आज धर्म
बोल्ने गर्ने हात खुट्टा बाहीरै बिदेश पठाउ
मोज गर सन्तान संगै अरु चिता जलाउ

गायो कोयलले मधूर स्वरले गुञ्जी दियो यो मन
हाँस्यो त्यो वन कुञ्जका अधरमा सौन्दर्य फैलाउन
फैलेथ्यो रविको सफा किरण त्यो छायो नयाँ जीवन
देख्दैछौँ भन ! आज लाल नयनै आँसू लिएको किन ?

नौलो त्यो पथमा नयाँ प्रहरमा हिँड्यौँ र पो भेटियौँ
साथै भै छिचल्यौँ अनेक पिरलो हामी चुलीमा पुग्यौँ
केही खोज गर्यौँ सहर्ष सबले नौलो कुरा थालियो
लोक्‌तन्त्रै विधि कानूनै हुन गई सम्मान ठुलो भयो

श्री ३ हरु हुकुमी भका
उनका बंशज सल्बलाई रका
सुन्दरी चेलीहरु देख्नै नहुने
कलुसित नजरबाट लुकाउनै पर्ने
चाहिने जति पूरा पूर लुटेर लिए
आखिर लुटिने त जनता नै थिए !!

अब्बल जमिन तिनकै नाममा
शयन गर्थे बेलायती शैलीका महलमा
रैतिले खेपे निर्माण सास्ती
तिनैले गरे मोज मस्ती
चाहिने जति सीधा कब्जामा लिए
आखिर लुटिने त जनता थिए !!

शाह ज्यादा उन्मुक्त रमाउदै रहे
जुन कुरा नि आफ्नै झै गरे
भरौटेहरु अघि पछि लागे
देबी र देउता रुपमा सम्मान मागे
त्रास दिएर चाहिने जति लिए
लुटिने आखिर जनता नै थिए !!

प्रजातन्त्रधारी सत्ता उदायो
मनपरि गरी सास्ती बढायो
पजेरो, प्राडो उपहार लिए

प्रतिभा निकुञ्ज अभ्यास श्रृङ्खला ३५८
मितिः २०७५ फाल्गुण १६
समयः साँझ ७।३० देखि ९बजेसम्म
छन्दःपञ्चचामर

विषयः स्वतन्त्र लेखन

****************
थिएन चित्तमा कतै हुरी चलेर अाउला,
हराभरा छ वाग याे कसाेगरी उँडाउला।
भएछ काल निष्ठुरी कठाेर वाँण बर्सियाे,
चुँडेछ फूल वागकाे समस्त देश तर्सियाे ।।
-हरिप्रसाद न्याैपाने

****************
स्वदेशको विकासमा सधैं सधैँ समर्पित
बनेर जिन्दगी बितोस् छ चाहना स्वयंसित
परन्तु विघ्न मार्गमा हजार छन् अजङ्गका
म चाल्छु पाइला सधैँ लिई कथा उमङ्गका ।
-जीवन काश्यप

****************
म भेट्छु देवता यहाँ हरेक पाखुराभरि

सुख दुखको दोसाधमा अल्झेछ जिन्दगी
आसा र सपनामा बल्झेछ जिन्दगी
तातो तातो खाडीमा अनि मलेशियाको झाडीमा
पीर ब्यथाको भूमरीमा रुमलिदैछ नेपाली जिन्दगी ।।

आमाको मायाँ, बाबाको शितलु छायाँबाट बिछोडिएछ जिन्दगी
तोते बोल्ने छोरी, मायाँको अंगालोबाट टाढिएछ जिन्दगी
मनमा सपना सजाउदै, मरुभूमिमा ऊट र भेडी धपाउदै
नेपालको माटो, बचपनमा खेलेको पाटो सम्झी रुन्छ नेपाली जिन्दगी ।।

बारीमा हलो जोत्दा खरबारी घास काट्दा मिठो कति जिन्दगी
माघे सक्रान्ती मेलामा तन्नेरी बेलामा आफ्नैपनको जिन्दगी
रंगीन सपना बोकेर, देउरालीलाई भाकेर परदेशीको काम
रहरको सपनीमा, बाध्यताको बिपनीमा रुदैछ नेपाली जिन्दगी ।।

सुन्य भइ रहेछ मन तिमी बसेर हो कि
सुन्य भइ रहेछ मन तिमी नभयर हो कि
अवाक भाई रहेछ मन तिमी न देखेर हो कि
यसै मरे झै छ मन तिमी न बोलेर हो कि

के छ यो शुन्यमा जो म खोजी रहेछु
दीन रात को भ्रम छ सास चाली रहेछु
जागा छु सुती सुती उठने चाह छैन कि
मृत्यु छ साथी यक हाँस्ने चाह हुन्न कि

शून्यबाट शून्य अर्को, घटाउँदा हुन्छ शून्य ।
शून्यमाथि शून्य जोड्दा, हुन्छ योग पनि शून्य ।

अपानमा प्राण जोड्दा, हुन्छ योग पनि प्राण ।
अपानबाट प्राण फाल्दा, शेष पनि हुन्छ प्राण ।

१
बिर्सेको छैन
क्याम्पसमा भेटेको
सम्झना लाई !

२
हेरेको किन
नदेखेको भएर
भन्नै सकिन !

उघारेर पर्दा हेर्न खोजेछु तिमीलाई
मेरो चन्द्र लाई
मेरो सहारलाई
मेरो किनारालाई
चहक आँखामा परेर आँखा निस्तब्ध छ
मन सुन्य छ
कता छु म भ्रमित भइ रहेछु
तिम्रो जिस्मानी गन्ध्ले आन्दोलित छु
शरीरका पुर्जा पुर्जा उन्मादमा उद्गेलित छन
संयम तोडदै बाँध भत्काइ रहेछन
बाँधियर अंगालोमा स्वर्णिम आनन्द मा निर्लिप्त स्वर वीहिन
निस्चल गती हीन
आत्मा प्रोज्वलित भय झैं
लालित्यको पुन्ज मा समाहित छु म
भो न चलाउ
म निश्चल अभिभुत छु म

द्रोणचार्य माथी बदला लिन
जब गरियो पुत्राकामेस्ठी यज्ञ
त्यही यज्ञकुण्डबाट जन्मिएकी हुँ म
म अर्थात द्रौपती !

खोइ कहाँबाट सुरु गरौ
सुनाउँन मेरो काहानी ?
कसरी बताउँ मेरो
जिवनको उकाली ओराली ?
कहिले कुन्तीले आदेश दिइन
मलाई बाडी खान पाच पाण्डवलाई
र म बनाइएँ - पन्चामी !
जब मती भ्रस्ट भयो युधिस्ठिरको
हानिएँ म जुवामा
फगत एक मुठ्ठी कौडाले गर्‍यो मेरो लीलामी !
दुर्योधन आदेश दिन्छन मलाई नङ्याउन दुशासनलाई
र भरी राजसभामा हुन्छ - मेरो चिरहरण !
कहिले पर्छु जयद्रथको अपहरणमा
त कहिले चिथोरिन्छु किचकको कामुक नजरबाट !

जसरी मैले भोगे कैयौ आरोह-अवरोह
सयौ हण्डर र घामपानी

हिडेका यी पाइलहरु
डोब बसेका छन
तप्त घाम्मा आँखाका पसीना पुछियका छन
मर्न अब पर्खन पर्दैन
मृत्यु बोलाउदै छन
बात्वर्णिय पिडाले
आयु छोटाउदै छन
मन्का उदगार रहित धुलो र धुँवाले
यो मृत्युको शहर
भानुभकत्त्को ऋड०गार छोटाऊदै छ
आयु खोटाऊदैछ
असहज बोकेर थलियको छ
यहाँका नेता बहुरिन न सकेर
खाई भट्टीमा लडेका छन
ब्यभिचार पाखण्ड्मा अल्झियार चिच्याइ रहेछन
छत बीक्षत पारेर देश
मराणसन छन
वृद्ध झैं ती मराणासन्न छन

सुन डकारे
ठेक्दार डकारे
सिन्डीकेट डकारे हे
उखान टुक्का भोट संगाली
देश डकारे हे
पारे नाक पचाहत्तरको
शैली सुन्य काम को
न टेर्नी भय ज्यामी
सेवक
जहज डकारे हे

बन्स को पिटाइ झ्याली बालुवाटार भाँडे हे
सर्बोच्चमा धोती फेराइ
बिरालो डाके हे
खेदेउँ देउवा कानुन नासक
खेद ओलि हे
काम लाई जागीर
ठेक्का होइन
भोट फिर्त आज तिमी माग हे
यी अत्याचारी
भ्रष्टाचारी
बलत्कारी का पोषक हे
ढाल्न अब
बाली राँको आज यीन्लाई झम्ट हे
पोल यीन्लाई
झोस यीन्लाई
गाउ गाउ खोच पाखा समतल हे
बनाई नागो ठोकी कोर्रा
अब ठिक गराउ हे
हाम्रा रगत पसीना ती
तप्त घाम्का कमाई