महिनौ अघिदेखि राखिएको छ नछोइकन
रजस्वला भएकी स्त्री जस्तो
दलितले छोएको पानी जस्तो
एकसेट दौरा सुरूवाल
एउटा अन्धकार दराजभित्र ।

मेरो स्वार्थ एउटै मात्रै थियो
तिम्रो धेरै माया पाउने
तर तिमी भन्छेउ भने म स्वार्थी सही ।

मेरो उदेश्य ठूलो थिएन
तिमीलाई बस् सम्झाउनु थियो
तर तिमी भन्छेउ भने म जिद्दी सही ।

आँशु त झार्दिन र झर्दैन पनि भनेको सुन्दा
पीडा सब सहेर घोलेर पिए छ कि जस्तो
चर्को आवाज निकालेर बोलेको सुन्दा
कसैले कमजोर नभनिदिउन भनेर की जस्तो ।

उडछ मन गुडछ मन
कहाँ कहाँ पुग्छ
चञ्चल चपल मन
यता-उता कता-कता छरिन्छ
हेर्दाहेर्दै कता गई अडिन्छ
कहिले आँखापछि, कहिले बोलीमा
मर्छ कहिले योवनाको लोलीमा

मलाई निलो रङ्ग मनपर्छ
तिमीलाई रातो मन पर्ला ।
किनकि म म हुँ, तिमी तिमी हौ
त्यसैले मलाई म हुन दिनु, तिमी तिमी हुनु ।

मेरो आफ्नै छ ढंग
तिम्रो आफ्नै होला उमंग
किनकि म म हुँ, तिमी तिमी हौ
त्यसैले मलाई म हुन दिनु, तिमी तिमी हुनु ।

लेख्ने कुनै आँट नै आउँदैन
उनी छैनन् भन्ने जस्तै लाँउदैन
झल्झली उनका तस्बिरहरू मात्रै
आँखा अघि ओछ्याइरहेछन्
उनकै सम्झनामा सबैका आँखा
लोलाइरहेछ्न् रसाइरहेछ्न्
केही लेख्न खोजिरहेथे
मनले शब्दहरू छाट्नै सकेन

अँझ पनि भन्नेहरू भनिरहेका छन्
देशमा अन्धकार र अज्ञानताको खलिकपूर छ
कसैलाई काठमाडौं नै दूर छ त कसैलाई
चन्द्रलोकको सएर गर्ने सुर छ
खै कसरी कुरा बुझाउँ त
आफ्नो ता भाग्य खोटो

आउ साथी आउ ...
कामभन्दा भ्रष्टचार बढी गराऔँ ।
सरकारी कार्यालयलाई
भ्रष्टचारको अखडा बनाऔँ ।
मन्त्रालय र पार्टी कार्यालयलाई
सबैभन्दा मालदार कम्पनी बनाऔँ।

ए सरकार
मेरो सानो अनुरोध
यो नेपालमा
गाई गोठ बचाऊ
भेडीगोठ बचाऊ
तर
तर यो ज्यान लिन
छाउगोठ मसाऊ सरकार ।

किन विवश यो जिन्दगी
हाँस्न खोज्छ नाच्न खोज्छ
उमङ्गमा बाँच्न खोज्छ
तर विवश किन यो जिन्दगी

आजसम्म प्रिय मैले केही सोचिन,
किन थाहा छ,

सहरका गल्ली गल्लीमा हिड्दा साथ दिने
त्यो चोर औला थिएन
नेपाल यातायात र टेम्पोमा निदाउदा अडेस लाग्ने
काध थिएन,
सिनेमाहल र रेस्टुरेन्टमा प्रर्फिउमको
बास्ना थिएन,

आज रोज डे रे
तिमीलाई फकाउन गर्नुपर्ने अनगिन्ती
डेहरू आउदैछन रे,
तिम्रो खुसीको लागि परदेशी मुलुकबाट
रोज ल्याएर दिनुपर्ने भो रे,
थाहा छैन प्रिय त्यो रोज चोखो छ या जुठो,
म चाहन्छु पूर्ण चोखो होस

न त नायक बन्न सकें
न त गायक बन्न सकें
न त कसैको लायक नै बन्न सकें
बने त मात्र सबैको माझमा खलनायक ।

न त चित्रकार बन्न सकें
न त गीतकार बन्न सकें
न त कलाकार बन्न सकें
न त साहित्यकार बन्न सकें
बने त मात्र सबैको माझमा जोकर ।

या त तिमी मलाई निष्ठुरी भने हुन्छ
या आफै बने हुन्छ
कतिलाई रुवायौ गने हुन्छ
अब तिम्रो पालो खाल्टो खने हुन्छ ।

तिमी त आविष्कारक रहिछौ
एकलाई अनेकमा जनाउन सक्ने
सोझो साधारण व्यक्तिलाई पनि
सजिलै प्रख्यात बनाउन सक्ने ।

पलपलको तड्पाई भन्दा पनि
एक चोटि तड्पिनु बेस हुन्छ
रुन्दिन आफू भन्दा पनि
कोमल यो मन रोई दिन्छ ।

छोडी दियौ की भन मलाई
संजोगमा नराख कसैलाई
सक्दिन जिउन यस्तो चालाले
फेर्दै रङ्ग धेरै पाराले ।