भोको उदरलाई जसोतसो भर्न सिकायौ
सुन्दर जीवनमा हाँसी हाँसी मर्न सिकायौ
पीडालाई दबाई अधरमा मुस्कान भर्न सिकायौ
हे समाज ! आज तिम्ले मलाई लेख्न सिकायौ
रित्तो यो मनलाई अनेकौँ भाव बोक्न सिकायौ

मैले लेखिन आमाको सपना
सपना त हिजै चुँडिसकेको थियो
मैले लेखिन उनको
गन्तव्य, गन्तव्य त हिजै अपुरो भइसक्यो
मैले सोधिन आमा तिम्रो जीवन कहानी
कहानी त हिजै सुनेकी थिएँ
लेखेकी थिए र देखेकी पनि थिएँ
जहाँ तिमीले पीडा र वेदनाको भारी बोकेकी थियौ

पढाइ र स्रोत साधन भए यो देशमा
दःखी हुने थिएनन नेपाली हेर तहाँ
स्रोत साधन भए नेपाल फल्किन्थ्यो
हिरा र मोती पनि नेपालमा झल्किन्थ्यो

पाखन बेद र ठुलो औषधी नेपालमा
शक्ति छ कति यो दबाईमा
यस्ता अमूल्य चिज अन्त पाइन्छ कहाँ
पाइँदैन खोजेर अन्त विश्वभरिमा

कहिलेकाहीं घडीले घुम्न बिर्सन्छ
नाकले वास्ना लिन अनि
कानले सुन्न बिर्सिदिन्छ
मात्र आँखाहरू टुलुटुलु हेरिरहन्छन।

केही वस्तुहरू
मूर्तिझै लाग्ने केही मान्छेका टाउकाहरू
चलायमान एउटा मानव आकृति
केही बोलेजस्तो
केही देखाएजस्तो
वरपर चलिरहेछ!!!

मेरो प्रेम,
कसैले पाना भर,
पाना पाना भर,
सिन्चिएर लेखिदिएको मात्रै भए पनि,
.
मेरो प्रेम,
यसरी बग्दिएर,
हरफ हरफ,
हरफ भर,
बोलिदिएर सजाँइदिएको भए पनि,
.
यसतरी,
.
त्यसतरी,
.
कुनै उपन्यासमा झैँ हामी पात्र बन्ने थिएनौँ,
कुनै कथा जस्तै कथा हुने थिएनौँ,
किनकि,
मेरो प्रेम,
नदेखिएको प्रेम,
नयनले बोलीरहेको,
आवाजहिन बात,
मष्तिषकमा, मनमा,
म बोलिरहेको,
मेरो प्रेम,
नदेखिएको प्रेम ।

जननी
र ममतामयी साँझहरू
किनकिन
फूलका कालीनभन्दा प्राप्तिमय हुन्छन्
पिरो छ
एउटा साँझको वितण्डा
अमिलो छ
एउटा साँझको कथा

हो म हुतिहारा
अनि
ऊ पौरखी मान्छे
भन्छ यो समाज
समाजको नजरले मलाई
हुतिहारा देख्दा
उसलाई
पौरखी म देख्दिन खै !

आइपुग्यौं आज हामी
जिल्ला रुपन्देही ।
नेपाल र नेपालीको
दुर्दशा छ यहीँ ।।
मर्चवार क्षेत्र हो यो
सीमास्तम्भ हो यो ।
तीस नम्बर लेखिएको
खडा यहीँ छ यो ।।

लडाइँ गर्नु हुँदैन देशमाहा
लडाइँले क्षति पुग्छ राष्ट्रको विकासमा
ए दाजु भाइ हो माया गरूँ यो देशको
आफ्नो राष्ट्र जस्तो हुदैन अरुको

हाम्रो देश हेर नेपालमा
विकास गर्नु यही देशमा
दाजु भाइ र दिदी बहिनी
हाम्रो राष्ट्रको विकास गरुँ अँझ पनि

मनभरि चाहना छन् चाहनामा मन
दिऊँ भने माया तिम्लाई रोक्छ मेरै मन्
आँखाभरि निदरी छ, छैन रैछ चैन
मोह माया जिन्दगीको यस्तै रैछ बन्धन

राणा शासन ढल्यो, प्रजातन्त्र आयो
पछार्दै 'शाही सत्ता' लोकतन्त्र आयो
राजतन्त्र नै फाली लोकतन्त्रपश्चात
अन्तत: हाम्रो राष्ट्रमा गणतन्त्र आयो

तन्त्रहरू बीचमा के भेद, छैन खुलेको
त्यसैले होला गलत प्रयोग भइरहेको
भनेनि कतिले लोकतान्त्रिक गणतन्त्र
लागेन शहीदहरूकै बलिदान बुझेको

माटोले प्राणी र बनस्पतिलाई
अस्तित्व बचाउने आधार बनिरहेको छ
जसरी निस्वार्थ प्रेमी बनेर

पहराले कत्ति विचलित नभै निरन्तर
काँधमा बोकेर बसेको छ विशाल पहाड
जसरी निस्वर्थ प्रेमी बनेर

उदयपुरको ठुलो लेख चित्रेथाम पो
त्यस ठाउँमा अन्न फल्छ आलु मकै पो
त्यस ठाउँमा सुरुबुरु र तिते फापर
गारो लाको पनि बन्यो त्यस ठाउँमा घर

घास पनि काट्छन खाली हेर खर्सेको
बतासको पनि हेर ढोका पर्छ त्यो
त्यस ठाउँमा बादलुले नढाकेको होइन
त्यस ठाउँमा बतास पनि नचलेको होइन

अघि हेर्दा नेपाल फेरियो
नेपालको नेता पनि हेरियो