फुकेर बेलुन जस्तै पृथ्वीको आकार बढाउन सक्ने भए
तिम्रो र मेरो सानो टापु हुनेथियो
जम्बु दिप कुश दिप सबै तेसमै हुने थियो
कन्दराको झरनाबाट झर्ने पानीलाई
अङ्कमाल गरेर म तिम्रै नाम लिइ चिच्याउने थिए
शान्ति .....शा.....न् .......ती.......
मेरा आवाजले गुन्जयमान अनेकौ नागबेलीहरु
रातो टीका र कपालमा रिबन गासेर छ्मछ्म नाच्ने थिए
रङ्गी बिरङ्गी पुतलिहरुले तिमिलाइ जिस्काउदै
हामी हुनुको आभास दिलाउने थिए
फक्रीदै गरेका पुस्पगुच्छाहरु
तिम्रो मुस्कानको व्यग्र प्रतीक्षामा हुने थिए
अनि तिम्रो एक उन्माद हासोमा
प्रत्येक निर्जीव प्राणि पनि खुशीले ताली पिट्ने थिए

(एक)

चराको कुनै देश हुँदैन
छल्ने उसको कुनै भेष हुँदैन
खस्दैन जहिले उडिरहन्छ, जहाँ
धोका दिने कुनै परिवेश हुँदैन ।

(दुई)

जलिरहेको मनसित एक्लै बसेर
खेलिरहने थरीथरी रङ्गीन माछा हेरेर
काँचको एक्वेरियमसित आँखा जुधाउन
प्रिय ! कतिन्जेल सकूँला यसरी पागल बनेर ।

हाम्रा दृष्टान्त अनि  बृतान्त
फरक घोषित  अघोषित
युद्धमा होमिएको लडाकु जस्तै
पल पल द्रब्यदान ले बाचिरहेछ
दधिचि ऋषि गुमनाम छन तेसै
यहाँ भुगोल दान दिनेको चर्चा परिचर्चा छ
स्वार्थले कलङ्कित मात्तिएको त्यो रुखोपन
अनि मेरो देशले फेर्न नपाएको नभेटेको अक्सिजन
कपुत ब्वासोले स्वशाशित मेरो राज्यमा
बलात्कारि भ्रष्टाचारी आदमखोरी हैन
सम्पन्नता समुन्नत अमनचयन फासिमा झुन्डिरहेछ्न
यमराजको कोर्‍रा को आवाज अनि तातो तेल
मेरि आमाको दन्ते कथा
कथा हुन या वास्तविकता
सपना हुन या बिपना कुनै फरक छैन
पल पल भय र त्रासले स्वास फेर्न बिर्सिरहेछ्न
राम राज्य भनी फुइ लगाउनु कत्रो लाजमर्दो

२०५७/५/२१
फटा फट अगाडी बढिरहेका पाइला हरु
भुमि पहिरो जना लागे झैँ धर्खराउछ्न
अनि एक सुस्केरा ..हालेर
सखुवाको पात मा बिडी बेर्छु
अनि पोल्टाको सलाई निकाली झ्वारर बाल्छु
हात हरु किन किन थर्थराए झैँ गर्छन
पुन मेरा विक्षिप्त पाइलाहरु
बिरालोको चालमा अगाडी बढ्छन
       तर
तर मेरा यी निरिह आँखा हरु टक्क हुन्छन
ती रगत को आहालमा सुतेका
चिर निन्द्रामा त कोहि
छटपटाइ रहेका
अनि कोहि जीवन र मृत्यु को दोसाधमा
संघर्स गरिरहेकाहरु
मेरो मुटु एका एक
अनियन्त्रित रुपमा धड्किन थाल्छ
जिउ सिरिङ्ग हुन्छ
शरीर ढक्क फुल्छ

म फेरीए
मेरा आफन्त फेरीए
म सङगैका मेरा दौतरी फेरीए
अनि यो समय फेरीयो
यो बदलाव घनिभुत बाध्यताको स्पर्शले
मेरा निरर्थक आवाजहरु फेरिए
जिन्दगिमा गाला चड्किने झापट खादै थिए म
येता मलाइ हेर्ने दृस्टि फेरिए
सजायको भागिदार म
सबको नजरमा अपराधी भए
सबै तपाइकै मर्जिबाट चल्छ भने हे भगवान
कसरी म अपराधी भए ?
म अनि मेरा प्रश्न अनुत्तरित
अब त मैले बोल्ने शब्दै फेरिए
सुन्दर एउटा महल बन्यो म महलको राजा बने
झट्ट आँखा के खोलेथे मैले बस्ने महल फेरियो
कर्मठ्शिल जीवन उजाडताले रङ्गायो
हेर्दा हेर्दै मैले पाइला टेक्ने जमिन फेरियो
बाच्ने अनि जिउने रहर निमोठिन्छ्न तेसै
सुन्छु मैले जिउने भुगोल फेरीेयो

यो सहर को धिप धिपे आगो म
खरानि उडेको बर्सौ भैसक्यो
आकाश गर्जेको युगौ भैसक्यो
देख्या थिन बादल बर्सेको
बिना बादल असिना पानी पर्दा
कयौ दिन येसै टोलाएछु
मेरो अज्ञानको प्रादुर्भाव भनौ या
रुवाइ र सुन्यताको प्रभुत्व
पुष माघको चिसो सिरेटोले
तारे भिरमा हुत्याएका मौलाकाजिका सपनाहरु
त्रासदिले प्रातडित भएर देहत्याग गर्न बाध्य छ्न
वर्सात पछिको खुलेको आकाश हेर्न
लालायित जीवनका हरेक तरंगहरु
मडारिदै भौतारिदौ आइ पुग्छ्न मेरा नगिच
तर अफसोच यो शहरको आगो म
स्थाइत्व कुनै येस्तो चिज छैन
जल्छ बल्छ सकिन्छ अनि बिलाउछ्न एकान्तमा
डुङ्गाको पैतालाको आकार जस्तै
नदिका छाल हरु सङग पौठेजोरी खेल्दै

मोदी तिमी भारतमा राम्रैसँग उदायौ,
छिमेकीहरूमा नयाँ
आशाको पालुवा पलायो
नेपाल भ्रमणमा आयौ
पशुपतिनाथको दर्शन पायौ
तिम्रा गहकिला सम्बोधनले
नेपाली नेता र जनता रमाए,

हुन त नीतिहरुमा
उत्कृष्ट हो राजनीति
तर खै यहाँ त
फोहोरी खेल बनाइएको छ ।
बुझ्न चाहेर पनि नसकिने
जालझेलको पर्याय भएको छ
राजनीति हाम्रो परिवेशमा ।

कालो बादलको छाती चिरेर
निस्केको सुन्दर शरच्चन्द्र जस्तै
अनुभूतिको गहिराइबाट निस्किन्छन्
जीवनका अनेकन छायाहरू
अनि लिपिदिन्छन्
आफ्ना शीतल किरणहरुले
साहित्यको विशाल धर्ती

ललीपप देखाउने
कहिले फकाउने कहिले फुल्याउने
महोदयज्यू
अब कहिले हो त मुन्टो हल्लाउने

कहिले छुमन्तरले
पर तल हूलमै मिसाउने
कहिले रातो दलेर
नजिक माथि समानान्तर बसाउने

आज
मसँग गफ मिल्ने
अर्थात् मलाई बुझ्ने यो घरमा
मेरा यिनै पुराना जुत्ताहरू मात्र
बाँकी रहे अब !

तर यी पुराना जुत्ताहरू
कहिले यो कुना कहिले त्यो कुनामा राख्छु र मिलाउँछु
कहिले यता सार्छु, कहिले उता सार्छु र थन्क्याउँछु
यिनीहरूलाई राख्ने, थन्क्याउने ठाउँ कतै पुग्दैन

सपनाहरूको महलमा,
फुस्रो ओठमा
म रातो लाली लगाउछु ।

हसिया र पोतो समाउने हत्केलामा
म फुलबुट्टा भर्छु ।

हिलो माटोले पोतेका औला
म रातै पालिसले सजाउछु ।

कविता !!????????????

डर !!!

शिवराज कलौनी

मुइ मच्छर कि डर कम माण्णौ
मुइ स्याप कि डर कम माण्णौ
मुइ बाघ कि डर कम माण्णौ !!
डर माण्णौ त याइ मुणि फुतुर्का हाल्ल्या कुकुरका छौनान कि !!!

????????????????????????????????
मुइ बनढड्वा कि डर कम माण्णौ !!
मुइ धार लाया फड्वाकी डर कम माण्णौ
मुइ रिसाइ बोल्ल्या कड्वाकि डर कम माण्णौ
डर माण्णौ त दूध चोरी खाइबरे लादो ओसाना ख्याँ गद्द्या ढड्वा कि
डर माण्णौ त खेती लाई बरेको झड्ड्या झड्वाकि !!!
????????????????????????????????????????????

मुइ दात किट्कौन्याकी कम डर माण्णौ
मुइ हात बट्यौन्याकी कम डर माण्णौ
मुइ जाठो बट्यौन्याकी कम डर माण्णौ

????????????????कविता !!!????????????????

चिमड्या , चिम्म्म्वा रे चिम्स्याकी बानिका हम

- शिवराज कलौनी

चिमड्या, चिम्म्म्वा रे चिम्स्याकी बानिका हम
तीन गैलन छाँचकी खाइबरे चिलिम कि दम
भण्णाकी त भण्णान अच्यालका गिठ्या हम लै के कम ??
उतिमाइका बैक हुन्थ्या लतलतना ठुली धुरी रखच्च्या जम-खम

खिउन्या, तिमुली,बाजुर का रोटा मोडि चपायाका

कोदो,जौ,चिनु,काउनु,गानरो ,मुदुराका रोटा दबायाका

मच- मचानी नाडी रे माँछली खणिखाणी खेत बजायाका

ढिकी,ओखल,तम्या तौला नाज लैजाइ घट्ट नचायाका

पिपलका रुख मनि जो लौथ्या बासुलिकी धुन

विचार को बुलेट !!!

- शिवराज कलौनी

एउटा बुलेट !!!
विचारको बुलेट !!!!
हेर्दा देखिन्न !!! देखे बुझिन्न !!
मनको सिंहासन बाट मस्तिष्कको तार जोडेर बत्ती बल्दा
हृदय मा स्पन्दन गरेर भावुक बनाइ परिवेश सँग मीत लगाउने
महान !! शक्तिशाली !! क्षमतावान !!बुलेट !!
तरंग , तरंग मा फरकपन ल्याउने ज्वालामुखी प्रवृत्तियुक्त
बौद्धिक जमात मा आँधी,तुफान,कम्पन ,पराकम्पन छाँट्ने
जुन बुलेट संसारमा अमृत रस पान नगरेर पनि अजेय छ
हतियार ,शस्त्र ,अस्त्र हरुलाइ पराजित गराउने त्यो बुलेट
कसैैैको आयुर्वेदिक औषधि बनेर टप्किन्छ कतै