नेपाल आमा जिन्दावाद
नेपाल आमा जिन्दावाद
लिपुलेक कालापानी जिन्दावाद।
हराए ओलीजी प्रचण्ड हराए
कालापानी लिपुलेकमा खुट्टा कमाए
मोदीले नेपाल भूमि क्वाप्प टोक्दा
नेपाल र नेपालीलाई लाजमर्दो बनाए ।

आज म आज कमसल कमल छु
कपासको भुवा
वा सिसा या यस्तैकै छु,

प्रत्येक पटक म दुखहरुबाट भागेर
र
नुवाएर सुकिला बाटाहरुमा हिन्न खोज्छु

बिन्ती आज मेरो यो छातीमा बन्दुक नपड्काऊ
मेरो देशमा दीपावली छ
बरु आऊ तिमी पनि मेरी बहिनीको टीका लगाऊ
मेरो देशमा दीपावली छ

म निदाउनुअगावै
एक रात मेरो झयालको पर्दा उघारेर
अनि मलाई सुटुक्क चियाएर
आकाशको एक

धुलोधुवा र रुघाले मलाई पिनास भयो
डियनयस भयो अलर्जी राइनाइटिस भयो

जीवन एक अशान्त नदी
हिमाल पग्लिएर सिर्जित जिन्दगी
बग्दो छ, झर्दो छ
पहाडबाट तल तल
कान्ला कन्धरा नाग्दै
घस्रिदो छ,लम्किदो छ
धरतीको छाती कोपर्दै
किनाराका अस्तित्व लुछ्दै

जब म कविता लेख्न भनेर कलम र कागज समाउछु,
रातमा तब म मेरा दुई चार शब्दहरुमा थकित भएर
शब्दहरुकै डोजले म लट्टिन्छु,

ऊ भन्छ कि यो जिन्दगी
कविता प्रतियोगिता हो
म मान्छु कि जिन्दगी नै
स्वयम एउटा कविता हो

उसले मलाई नदी-किनार ताल
वा,
कुनै कुवा नजिकै ल्याएर

मैले एकदिन त्यो विशाल आकाशलाई सोधे कि
"आकाश तिमीलाई आफ्ना सन्तानहरू मध्ये कस्को
बढी माया लाग्छ?"
उसले भन्यो सबैको बराबर

एक हुलचरा
अनि
एउटा हवाइजहाज आकाशमा उँडेर गयो,

दिदी र बहिनीले आशीर्वाद दिंदै
लगाइदिए टीका मज्जाले मिला'र

दीर्घायु जीवन फूल झै चम्कियो खुशी
चम्किलो हातले रङ्गियो निधार

मेरो मन पागलहरुको बस्ती भएको छ
र मेरो मनलाई पागलहरुले कब्जामा लिएको छ
मन अचेल स्थिरमा छैन बसमा छैन
भित्र भित्रै धुवैधुवाले बलेको आगो जस्तो भएको छ

यसैपाली बाढी आएर
खाएका ती गैरीखेत
अनि पाखापखेराहरुमा