मेरो मनको दैलो, बार्दली,
बगैँचा, आँगनको वरपर
घरि भुनभुनाउदै घरि गीत गाउँदै!

वसन्तको मधुमास, टुना पलाउदै थ्यो,
अङ्कुराउदै थे सुन्दर बन्न पालुवाहरु,
मादकता थपिदै थ्यो प्रकृतिमा ।

गाउँले केटो सहर छिर्यो त
सहरिया भइदियो,
एक दुई अङ्ग्रेजी बोल्यो त
बिदेशी भइदियो,
एक दुई सेर गजल लेख्यो त
ऊ गजलकार भइदियो,
त्यही सेरमा म, तिमी र ऊ, उनी
थपिदियो समाजमा प्रेमी भइदियो

लम्पसारवाद
हामी टाउको हराएको मान्छे
आफैलाई खोज्दै र सोध्दै भौतारिन्छौ
एकले अर्कोलाई लम्पसार पार्दछौ र फलाक्दछौ म राष्ट्रवादी
आफ्नो घर झगडा छिमेकीसँग रुन्छौ उस्को चिसा हातको पिठ्युमा धाप पाएर नतमस्तक हुने गर्दछौ
निर्बिकल्प मेरो देश सन्तानलाई भन्छिन किन टाउको गुमेका अगुवा छान्छौ

अ आ अनि ककहराबाट सिकाउन थालेको
बाह्रखरीबाट उफृदै" आकार ", इकार, उकारसम्म
बच्चाको हातमा पेन्सिल समाती छोटा शब्द कोर्न थालेको
व्यावहारिक दुनियाँमा हिडाउने बाटो जब खन्नेछु
साच्चिकै म गुरु तब बन्नेछु !!!!

यो सुन्दर संसारको लालची दुनियाँमा,
एक यक पलले अर्थहिन पाईला चालिरहँदा,
म निशब्द छु ।
जहाँ हरेक दृढ सोचमा शङ्कालु नजर हुन्छ,
तर पनि यही समाजमा बाँचिरहेछु।
केही पाउने आशामा ताकी आफूमा सन्तोष गर्न सकुँ ।

आमा जब म तपाईंको गर्भमा आएँ
तपाईंहरुको युगल देखेर अलिअलि लजाउँदै मुस्कुराएँ
आफ्नो सानो शरिर यताउता तन्काउँदै पौडन थालें
पौडदा पौडदै थाक्थें अनि फेरि आराम गर्थें

गलत को परिभाषा नै के छ र साथी ???
यहाँ त सही कुरो पनि गलत साबित बन्छ ।
सभ्यताको भ्रुण मेटाउन प्रयत्न हुन्छ यहाँ
कुरो त आकर्षक यतिसम्म हुन्छ कि ....
जून र धरती यही हुन्छन
काडा तुरुन्त झिकेर बल्सीमा माछा पर्छ
किनकि सही विश्लेषण हुदैन यहाँ
झोले को बाहुल्यता हुन्छ जहाँ ।

क्रीडाकेली
अपरिमित छ
व्योम छुने हतासामा
छिर्केमिर्के
भालेपोथी पुतलीहरू
सग्लो जीवन निखन्न
उद्गम
विरेचनका खातिर

हरेक बिहान उठेदेखिको
राती ओछ्यानमा नपुगुञ्जेलसम्मको
धमाधुस मात्र हैन
जन्मेर हिड्न थाले देखि
जवान हुँदासम्म उनले गरेको
साराका सारा मेहनतहरु,
फेरि जन्मघर छोडेर
कर्मघरलाई जन्मघरलाईभन्दा पनि

नयाँ वर्षका गीतहरू गाउँदै उड्दै आएका
एक हुल चराहरुको बीचैबाट
फेरि खस्नेछ उल्का र
डढाइजानेछ
मेरो मस्तिष्कको हाइपोथ्यालामस

मबाट हराइजानेछ
दृष्टिकोण
र विलाइजानेछ - चेतना

आकाशमाथि बारिरहेछ
सायद म कल्पना सागरमा डुबेँ
कविता बनाएँ
भाव देखाएँ
वास्तविकताको कल्पना
अनुभवको सँगालो
युगबाट पिछडिएको मान्छे म

प्रिय मल्लिका...
हेर त म पत्थर भएको छु
तिम्रो अभावले,
तिम्रो स्पर्शको अभावले
बिस्तारै बिस्तारै म
जड हुँदै गैरहेको छु
पग्लनलाई त म हिउँ बन्नु पर्छ
तिमी घामको प्रकाश बन्नु पर्छ

हे दाह्री !!
नकाटेमा साह्री !!
तिमी धन्य छौ दाह्री !!!
तिम्रो त विशेषता नै गजबको छ ।

कसैको फुस्रो दाह्री, कसैको चिल्लो दाह्री !!
कसैको नियास्रो दाह्री, कसैको हशिलो दाह्री कसैको कालो दाह्री, कसैको रातो दाह्री
कसैको घुमृएको दाह्री, कसैको सुम्लिएको दाह्री
तिमी धन्य छौ दाह्री !!!
तिम्रो त विशेषता नै गजबको छ ।

अद्वितीय आकारको मेरो देशको झन्डा
अलग प्रकारको सस्कृती र सम्पदा
बिभिन्न जातजात्तिय भेषभुसाले सजिएको
प्राकृतिक जडिवुटिले वनजङल भरिएको

यात्रा मेरो कठिन सरहको
हरपल चन्द्र उदाउनै नसक्ने
गाउँछु गीत विलासै विलासको
कस्तो भाग्य सजाउन नसक्ने