घरी पिलेटतिर कुद्छ
घरी कचौरातिर कुद्छ
मिठो मिठो बोकेर
घरी ओठसित जुद्छ
कहिले यताको कुनोमा खोज्छ
कहिले उताको दुनोमा खोज्छ
के मिठो लाग्छ तपाईंलाई पहिले

बाटोमा होइन
सामाजिक सञ्जालको वार्ता कक्षमा
साथी सित वार्ता हुँदा
के छ मित्र ? भनी सोध्दा
जवाफ मैले दिंदा
सुरुवात मै भनिहालें
म जे भन्छु साँचो भन्छु
साँचो सिवाय केही भन्दिन
यस्तो भन्दा राम्रो सुनिन्छ
मैले झुठ बोलेको नसोच्नु ।

ससुराबा ! टाढैबाट प्रणाम
यो अवहेलित ज्वाईंको देब्रे हातको सलाम
मलाई तिम्री छोरी त फुलबारीकी माली हुन् भनेर भन्थ्यौ त
तर उनी त कालीरूपी ताण्डव नर्तकी पो परिछिन्
तिम्री छोरी त गुलावकी फूल हुन् भनेर मलाई भिडाएथ्यौ त
तर उनी त मरुभूमिकी तीखो काँडे सिउँडी पो परिछिन्

कता झर्छ भन्दै न लागें पछाडि
मठाधीशकाे फेरलाई नछाडी
सफा गर्न छाडें परेकाे छ चाेट
मठाधीशकी पत्नीको पै६ीकोट ।।
(नि) काे पेटी (टि) कोट ।

न छाेराे परें वा परें वा न ज्वाइँ
नपर्दा कहाँ खेल्न पाइन्छ दाइँ
न हड्तालमा बाेक्न झन्डा गएँ म
कहाँ गर्न पाऊँ म सित्यैं रजाइँ ।।

न पार्टीहरू भित्र भर्ना भएँ म
न ‌ओछ्यानमा नै उपर्ना भएँ म
कसैकाे गरें क्यै न मैले बिझाइँ
कहाँ गर्न पाऊँ म सित्यैं रजाइँ ।।

नराखी नराखी कहाँ हुन्छ माग
नमागी नमागी कहाँ लाग्छ भाग
त्यसै प्राप्त के हुन्छ याे राइँदाइँ
कहाँ गर्न पाइन्छ सित्यैं रजाइँ ।।

यसैले पछाैटे परेकाे छु आज
छ बाेधाे भएकाे र साेझाे दिमाग

गफाड्ताल टुक्का महिमा

तिनोटा मु्ख्य छन् हाम्रो चिनारीका नयाँ कडी
बयान गर्न लागें म नहेरी नाडीको घडी ।।

गफ गर्ने गफै चुट्ने पहिचान छ अग्रिम
गफाडीहरुको भिन्नै पहिले गफ गर्छु म ।

आमाले बाबु बिर्सन्छन् पत्नी छन् पति बिर्सने
हडताल भए पुग्छ बेर्थै के अरु सम्झने ।।

रुखबाट खस्यो कोही बाटो बन्द गरे भयो
लोग्ने स्वास्नी गरे लड्डी देशै भन्द गरे भयो ।।

क्षतिपूर्ति लिंदै घिच्तै दारुले पेट भर्दछौं
नेपालै मात्र के हामी विश्व नै बन्द गर्दछौं ।।

थपेर गफमा टुक्का हुक्का झैं टर्टराउँछौं
काम गर्न परैबाट छाडेर थर्थराउँछौं

गफ हड्ताल टुक्कामा गफै केही गिजोल्छु म

सबेरै १० बजेको अलार्म बज्ने बितिकै जुरुक्क उठें
हत्तार हत्तार आँखा मिच्दै "डम्बेल" खोजें
हैट हिजो बेलुकी धेरै चलाएछु क्यारे
"सामसुङ" कम्पनीको मेरो "डम्बेल"
ब्याट्री नै सकिएको रैछ ब्यारे ।

हत्तनपत्त "फास्ट चार्जर" जोडीहालें र चर्पी छिरीहालें
लौन "डम्बेल" नउचाली आज नपच्ने भो
जति बल गरेनी आउँदैन त
थकित हुँदै निस्किएँ म त ।

द्रुतविलम्बितः
कति बिताउनु हो कविता पनि
सकल मानवको रमिता बनी
अब म छाड्दछु यो 'क' बिताउन
गजलमा बरु थाल्छु सुसाउन ।।

मुलुकभित्र भए सरी माफिया
बरु सबैतिर भर्दछु काफिया
अति छ कष्ट यहाँ 'क' बिताउन
छ सिजलो जल मा 'ग' मिलाउन।।

न घिमिरे जतिको हुन पाइयो
न त मिठो कविता रुन पाइयो
अब त दुर्लभ प्राज्ञ छ पाउन
गजलमै बरु थाल्छु सुसाउन ।।

गजलमा रमितै रमिता सब
गजलमै जल थप्नु पर्यो अब
मुख मिठ्याउन क्यै पनि पाइनँ
गजलमै बरु थाल्छु सुसाउन ।।

घनिघसाइ गरी कवि आउँछन्
कथित गर्धव राग सुसाउँछन्
म पछि पर्दछु तैपनि धाउन
गजल नै बरु थाल्छु सुसाउन ।।

गजलमा सजिलै रछ धाउन
बहर गाई र गोरु मिसाउन

आयो दिनदिन
त्यो धिक्का सुन
सरकारी भन्सारमा
छिटो छिटो
सरकारी भन्सारमा
आयो सुन
सरकारी भन्सारमा ।

मान्छेको एक संकारमा अन्तिम अंकमाल गर्ने साथी,
आगो
हेर्दा निश्पक्ष तर असाध्यै पक्षपाती
घरबारी खरवारी गोठ बगैचा किन शुरूशुरू गको
ठुलोठुलो महलतिर किन नग'को
बल्लबल्ल सिहदरबार छिर्न पाको त्यै पनि आदामात्र किन खाको
मलाई शंका छ आगोले घुस खाको

अमेरिका पनि देश नै हो नेपाल पनि देश नै हो
अमेरिका तिनीहरुको देश हो, नेपाल मेरो देश हो

तिनीहरुको देशमा पुलिसले बलत्कारी समाउँछ
मेरो देशमा बलत्कारीले पुलिस समाउँछ

कोही नेता आप झै पाकेका
कोही जोतेको गोरु झै थाकेका
युवाहरू चाहिं
कोही बिदेश भागेका
कोही राजनीतिबाट छेउ लागेका
तर देश चाहिं
यस्तै बुढा गोरुले पो हाँकेका ।

उमेर धेरै भाका छन्
भोज भतेर खाका छन्
जिन्दगीको यात्रामा
धेरैतिर धाका छन् ।
कोही कता गाका छन्
कोही कता गाका छन्
दुखेसोको बाटोमा
धेरै दुःख पाका छन् ।।
कोही हरेस खाका छन्
कोही चरेस खाका छन्
आफ्नो घर भत्काई
अर्काको घर छाका छन् ।।
जेठा माइला थोरै छन्
साइँला काइँला मोरै छन्
धेरै छोरा के पाउँथे
एउटै मात्र पाका छन् ।।
काइँला राइँला हराए
कान्छा मात्र कराए
अझै आउन चाहन्छन्
तर बन्द नाका छन् ।।
हब्बाहरु छाका छन्
कोही अन्कल भाका छन्
अङ्कल हुन बाँकी चैं
कुन्सान काका भाका छन् ।।
सुभाङबाट आका छन्
काठकाडौलाई खाका छन्
अब कता जाने हुन्
एउटै कुन्साङ काका छन् ।।

कागजै सब गरौला
भन्ने महानगर पालिका
तर गर्ने छैन कुनै तालिका
जता हेर्यो फोहरै फोहरको ताज छ
पच्चिस वर्षदेखि यो शहरमा
यही फोहरकै राज छ
अव्यवस्थित घरहरुको फसल छन्
बाटोभरि जात्राको जस्तो पसल छन्

भन धरहरा
तिमी कता हरायौ
मसित डरायौ कि
अन्त कतै मन परायौ ?
भन कता हरायौ ?

बाले सानोमा
तिमीलाई देखाउन ल्याउदा
साच्चै तिमीलाई कति मन पराएकोथे
आज लक्का जवान भएर
तिमीलाई भेट्न आउँदा