परेलीको थोपा कता झर्यो होला
ओंठको कुरा कता पर्यो होला

मनमा बोकेको भारी पनि थियो
फूल र काँडाको घारी पनि थियो

जून आएकै थिएन, अंध्यारोमा
एकलो पाइला कता सर्यो होला

खाली कागज एक हातमा थियो
कसैको नाम अर्को हातमा थियो

कलम पाएकै थिएन, त्यो गाह्रोमा
उसको माया कता मर्यो होला

म मौनतामा अल्झिरहेको एउटा जीवन
कहाँ जाने, कसलाई सोध्ने, कसलाई खोज्ने

शयौं कोसिस गर्दा पनि,
हार मात्रै हात पर्छ,
म भित्रै पो खोट छ कि ?
जन्म दिन जानेपछि,
कर्म दिन नजान्ने त्यो,
भगवानकै पो दोस छ कि ?

हे आमा नेपाल तिमीलाई संसारकै राम्री बनाउँला
एक कोटी जन मिलेर सुसार गर्दै जाउँला

च्यातिएको मायालाई टालिराख्या छु
तिमी आउने आसमा टुकी बालिराख्या छु ।।

मेरो देव मेरो प्रिय सबै तिमी हौ
आशीर्वाद माग्न धूप हालिराख्या छु ।।

खपिसक्नु छैन जाडो चिसो बढेर
तिमी आउँछौ भन्दै ओछिन खाली राख्या छु ।।

नसम्झनु मैले माया मारे भनेर
तिम्रो आशा मनमा सधंै पालिराख्या छु ।।

ढोका खुला राख्न पनि डरमर्दाे छ
तर मैले पारदर्शी जाली राख्या छु ।।

आँसु झार्न नपाएर सारै सकस भो
भित्रै थुन्ने परेलीका आली राख्या छु ।।

तिमीलाई पूजा गर्ने फूलबारीमा
राम्रा राम्रा फूल गोड्ने माली राख्या छु ।।

ईश्वर भनौं दैव भनौं सबै तिमी हौ
पूजा गर्न सजाएर थाली राख्या छु ।।

कुनै दयालुले उहाँ पुगी यति भनिदिए
मेरो मन बुझे उनी तुरुन्त फर्कने थिए
कुनै दयालुले......

न चिठ्ठी पत्र आउँछन् न तार नै पठाउँछन्
कसो गरी विदेशमा बसेर दिन कटाउँछन्
यता म आधी भै सकें उता उनी कसो भए
मेरो मन बुझे उनी तुरुन्त फर्कने थिए

देशबाट बाचा खाएर लेख केही
स्रष्टाहरु सबैले आएर लेख केही ।

हज्जार पाखुरा छन् कामै विना बसेका
यो ठाउँमा सबैले गाएर लेख केही ।।

लेखेर हुन्न केही भन्ने नसोच्नु होला
थोत्रो भएछ छानो छाएर लेख केही ।।

टाढा समीप भन्ने व्यर्थै छ सोच हाम्रो
जे हुन्छ हुन्छ टाढै धाएर लेख केही ।।

तिम्रै अगाडि नौला सन्देश आउँदैछन्
सन्देशबाट माया लाएर लेख केही ।।

नागवेलीको यात्रा मेरो
साहस वोकि हिड्नु पर्छ
मिर्मिरेको उषाकिरण
पलपल रम्न सक्नु पर्छ
चाँदनीझैं पाइला टेकि
संस्कारमा बाँच्नु पर्छ
याद आए बिपनिमा
सपनिमा भेट्नु पर्छ
आँखा चिम्लि यादहरु
दिलमा साँचि बाँच्नुपर्छ
जीवन स्वर्ग वनाउन
कसम पुरा हुनु पर्छ
हाँसिराखे जीवनमा
रोदन त्यसै बिलाउँछ
चंचल मन आकाशमा
जुनताराझै चम्किरहन्छ
कति खेल्नु भावनामा
भावुक बन्न सक्नु पर्छ
जीवनको यात्रा भित्र
पहिचान सजाइ राख्नु पर्छ
हासिँ हाँसि बाँच्न सक्दा
स्वर्ग ढोका खुल्नु पर्छ
के चाहियो र जीवनमा
जीवन खुशी बन्नु पर्छ ।।

गजलः
नक्कल गरेर नेता थाप्लो ठटाउँदैछन्
काठमान्डु वासीलाई धूलो चटाउँदैछन्,
धूलो चटाउँदै छन् धूलो चटाउँदैछन् ।।

मेलम्चीबाट पानी ल्याएर बाँड्छु भन्दै
आफ्नो उचाइ आफैं नेता घटाउँदैछन्
धूलो चटाउँदैछन्, धूलो चटाउँदैछन् ।।

जनता हरु सबैलाई हालेर पिन्जडामा
तोता सधाउँदा झै राम राम रटाउँदैछन्
धूलो चटाउँदैछन्, धूलो चटाउँदैछन् ।।

नेता हुनै नपाई छन् धेर खुम्रिएका
लौ हेर धुन्दुकारी चप्पल फटाउँदैछन्
धूलो चटाउँदैछन्, धूलो चटाउँदैछन् ।।

केटी: मनको हुन्न केही भर हैन र ?
केटा: मायामा हुन्न केही डर हैन र ?

पर्खाइ छ आँखाभरि रुवाइ छ आँखाभरि
आँखा हिँडे धेरै बाटो थकाइ छ आँखाभरि

धेरैपल्ट झस्काई हिँडे बाटो हिँड्ने बटुवाहरू
कैयौंपल्ट झुक्याई हिँडे उस्तै लाग्ने मुहारहरू
रित्तै हिँडे आँखा मेरा बिझाइ छ आँखाभरि
आँखा हिँडे धेरै बाटो थकाइ छ आँखाभरि

केटी:- हलो जोत्न खेतैमा आऊ न राजै आऊ
जिउमा तागत छँदैमा आऊ न राजै आऊ
केटा:- आउन खोज्छु खै केमा अल्झिरन्छ पाउ
प्यारी मलाई नसम्झाऊ बल्झिरन्छ घाउ
**********************
केटा:- पल्ला घरे दाजुले ढलान घर ठडाए
तल्ला घरे काकाले दुई-तीन तला बढाए
केटी:- घर घँडेरी चाहिन्न पुरानै छ टालौँला
सिलाई बुनाई सिकेर म'नि इलम थालौँला
केटा:- बाछा बाछी भोकै छ्न् खुशी छैन माउ
केटी:- हासौँ खेलौँ साथैमा आऊ न राजै आऊ
*************************
केटी:- लैनो भैँसी पालौँला गुइँठा गाइँठी बालौँला
छोरा छोरी पढाउन गाउँकै स्कूल हालौँला
केटा:- बा-आमा नि भन्दाहुन् थोत्रै घरमा सडाए

युवा हाम्रा रुँदै भोकै उता सौदी पसेका छन्
नपस्ने जो थिए तिनले यता गुन्टा कसेका छन्

कबोलेको पुरा पैसा बरा के पाउँथे होला
दलालीका भरौटेले यहाँ झन् झन् डसेका छन्

अग्लो हिमाल हाम्रो यो देशमै सुहाओस्
चिसो बतास जस्तो माया त्यहाँ सुसाओस्
पारै नपाइने छन् यात्रै हिंडेर आओस्
यो निन्दगी नदी झैं गन्तव्य भेट्न धाओस् ।।

इच्छाहरु अनेकौं बासी हुँनै नपाऊन्
नारी कतै नजाऊन् लोग्ने फिरेर आऊन्
मौका छ न्याउलीले यो प्रेम गीत गाओस्
यो निन्दगी नदी झैं गन्तव्य भेट्न धाओस् ।।
होम सुवेदी

विधाता छन्द याे रोजी सबैले गीत यो गाअाैं
उता खोजेर के मिल्छन् नखोजी देवता पाअाै‌ं
सुनाई सक्नु के हामी स्वयंलाई लखेट्तै छौं
स्वयं भित्रै बरु खोजे मनैमा देवता भेट्छौं ।।

सजाएका सबै मूर्ति यहाँ हामीहरु पुज्छौं
उता यो स्वार्थमा पर्दै यता हामीहरु जुध्छौं
वृथा यो जिन्दगानीमा पराइको गला रेट्छौं
स्वयं भित्रै बरु खोजे मनैमा देवता भेट्छौं
होम सुवेदी