पाखामा सजाउँ कि आँखामा सजाउँ
धनले सजाउँ कि मनले सजाउँ
भन सुवा ! तिमिलाई के के ले सजाउँ ?

मुहार तिम्रो पूर्णेको जून जस्तो
यौवन तिम्रो अकबरे सून जस्तो
तूलमा सजाउँ कि फूलमा सजाउँ
सूनले सजाउँ कि जूनले सजाउँ
भन सुवा ! तिमिलाई के के ले सजाउँ ?

मृग नयनी तिमि रेशमी केश छन्
तिम्रा सामु कुन अप्सरा शेष छन्
पारामा सजाउँ कि तारामा सजाउँ
चुराले सजाउँ कि कुराले सजाउँ
भन सुवा ! तिमिलाई के के ले सजाउँ ?

मयुरी चालमा बजेका मृदंग छन्
सुनकेस्रा ओठ तिम्रा सुकोमल अंग छन्
गहनामा सजाउँ कि चाहनामा सजाउँ
हातले सजाउँ कि मातले सजाउँ
भन सुवा ! तिमिलाई के के ले सजाउँ ?

तिम्रो मेरो संवन्ध, ताजा वनोस कुरै त हो
सपनामाथी तिम्रो म, राजा वनोस कुरै त हो

हल्ला हल्लामा हल्लियोस, संसार यो हाम्रो नामले
हाम्रो प्रेम दुनियांको, वाजा वनोस कुरै त हो

प्यासीको प्यास मेटियोस, भोकीको भोजन होस्
सुन्दा यो कहानी सब्लाई, खाजा वनोस कुरै त हो

व्यस्त तिमी
अव्यवस्थित म
हतारिएको मेरो माया
कुरी बसे म
त्यो आकाशेपुलको मुन्तिर
तिमी आइनौ
तर पनि पर्खिबसे
घाम नजाउन्जेल ।

भरम हो भरम हो भरम हो
यो जिन्दगानी एउटा भरम हो

आलो पालो गर्नु पर्ने
ऐंचो पैंचो तिर्नु पर्ने
गर्नु पर्ने तिर्नु पर्ने
यो जिन्दगानी एउटा परम हो
परम हो परम हो परम हो
यो जिन्दगानी एउटा भरम हो

दिन रात खट्नु पर्ने
मरी मेटी जुट्नु पर्ने
खट्नु पर्ने जुट्नु पर्ने
यो जिन्दगानी एउटा करम हो
करम हो करम हो करम हो
यो जिन्दगानी एउटा भरम हो

सफल मात्रै हुनु पर्ने
नाफा मात्रै लिनु पर्ने
हुनु पर्ने लिनु पर्ने
यो जिन्दगानी एउटा चरम हो
चरम हो चरम हो चरम हो
यो जिन्दगानी एउटा भरम हो

आफु पहिलो हुनै पर्ने
जीत आफ्नो हुनै पर्ने
हुनै पर्ने हुनै पर्ने

दु:ख गरे दह्रो हुन्छ सुख गरे दुख्छ
कुकुर चांहि लमक लमक हात्ती किन भुक्छ?

आकाशको जून पनि बिना बादल लुक्छ
कुवामा छ ज्वारभाटा सागर किन चुप छ?

फलेको रुख ठाडो छ रे नफलेको झुक्छ
सधैं अचूक मेरो तारो आज किन चुक्छ?

रामनामी साधु पनि बिहान देखि धुक्छ
कोठा भरी सुगन्ध छ लिखे किन थुक्छ?

डांडा कांडा हिन्ने मान्छे कालोपत्रे फुक्छ
हूलका हूल केटालाई केटीले पो ढुक्छ

/

कतार बसें दुबै बसें नेपाल बस्न सकिएन
बन्दुक बोकी भाइ मार्न जङ्गल पस्न सकिएन ।।

खानै पर्यो लाउनै पर्यो परिवार पाल्नै पर्यो
छाती माथि यसै तिखो छुरा धस्न सकिएन ।।

रात दिन घरबार धान्न धौ धौ हुँदा पनि
कसैलाई सामन्तीले जस्तो डस्न सकिएन ।।

आफ्नो ठाउँ आप्नो गाउँ किन किन प्यारो लाग्छ
अमेरिका छिर्ने सोखले कुम्लो कस्न सकिएन ।।

बेइमानीको कौडो पनि खाइएन जिन्दगीमा
इमान्दारी बेची बेची तल खस्न सकिएन ।।

के गर्नु र व्यवहार चलाउनै पर्दो रैछ
थाप्ला भरि सेतो विभुत घस्न सकिएन ।।

/

कतार बसें दुबै बसें नेपाल बस्न सकिएन
बन्दुक बोकी भाइ मार्न जङ्गल पस्न सकिएन ।।

खानै पर्यो लाउनै पर्यो परिवार पाल्नै पर्यो
छाती माथि यसै तिखो छुरा धस्न सकिएन ।।

रात दिन घरबार धान्न धौ धौ हुँदा पनि
कसैलाई सामन्तीले जस्तो डस्न सकिएन ।।

आफ्नो ठाउँ आप्नो गाउँ किन किन प्यारो लाग्छ
अमेरिका छिर्ने सोखले कुम्लो कस्न सकिएन ।।

बेइमानीको कौडो पनि खाइएन जिन्दगीमा
इमान्दारी बेची बेची तल खस्न सकिएन ।।

के गर्नु र व्यवहार चलाउनै पर्दो रैछ
थाप्ला भरि सेतो विभुत घस्न सकिएन ।।

बिर्सेको घाउ बल्झाउन तिमीसंग बोल्दिनँ म
सत्ये अब तिमी सामु हृदयलाइ खोल्दिनँ म

मन पराई तिमीलाई के भूल गरें अखिर
भइ गो! अब पिरथिका चिट्ठीहरू कोर्दिनँ म

न ता माया दियौ तिम्ले न ता घृणा गर्यौ मलाई
अब तिम्लाई विश्वास दिन यो छात्ती फोर्दिनँ म

एकपल्ट भूल गरेछु तिम्रो मन मागी हेर्नु
तर,अब कहिल्यै नि तिम्रो मन चोर्दिनँ म

नदीको दुइ किनारा भयो तिम्रो-मेरो मिलन
अब भेट्न आऊ भनी हात कहिल्यै जोड्दिनँ म

ढिँडाे पनि पाेलेर खाकै हाे
चाेखाे मायाँ पनि लाकै हाे
माेबाइल सुबिधा थियन
हामिलाइ भाग्गेले दियन ।

मेलापात पनि धाकै थियाै
असारे गीत नि गाकै थियाैँ
पहिलाकाे पिरति बलियाे
अहिलेकाे पिरति खै के हाे ।।

पहिलेकाे पिरति दिगाे थियाे
अहिलेकाे पिरति खै के हाे
बिग्रेकाे मायाँ भत्केकाे चाल
कतिकाे भाछ याहाँ बेहाल ।।।

बिग्रेकाे मायाँ भत्केकाे चाल
कतिकाे भाछ याहाँ बेहाल

देउरालि उकालि चडेर
जीवनभर सङ्घर्स गरेर
तैपनि टुँगोमा ज्यान छैन
पर्नु पिर पर्यो मलाई पर्नु पिर पर्यो ।

दिन र रात गन्दैमा
केही होलाकि भन्दैमा
सबैले भन्लान् कस्तो मन
खल्तीमा छैन चाहेको धन ।।
पर्नु पिर पर्यो मलाई पर्नु पिर पर्यो

सोचाइमा गलतमै हुँला
सबैको हुन्न उस्तै मन
दिन दुखिको सेवानै
ठान्छु मैले ठुलो धन
पर्नु पिर पर्यो मलाई पर्नु पिर पर्यो ।।।

गौरदहको बजारमा माया हाम्रो बस्यो
कसो गरी भुल्ने होला मन उडी गयो

यो अनौठो यात्रा को टुंगो छैन
झरी पर्यो लाग्न कुनै ओत छैन
मुटु भरी याद को पोको तिम्रो
बिर्सु भने सम्झनाको टुंगो छैन

मनको हुन्न केही भर हैन र
मायामा हुन्न केही डर हैन र
यो मनलाई त्यो मनको खबर छैन र
मायामा बग्दै जाने रहर छैन र

किन तिमीले यस्तो बनायौ ?
सुन्दरता देखाई पागल बनायौ ।

सम्बन्ध थ्यो हाम्रो नटुटिने
साथ तिम्रो मेरो नछुटिने
धारिलो शब्द खनायौ
किन तिमीले यस्तो बनायौ ?

अब आँशु नै मदिरा भो
अनि व्यथा सबै आहारा
हरेक पल उदास छ
जसले मरेको भाव दिलाउँछ ।

म छायाँमा पल्दै छु
प्रिय छ छायाँ नै
म एक्लो कोही छैन सामु -२
हरेक पल उदास छ ।