पाउजु र चुरा छ्न छ्न बजाउदै
सबैको मनमा, बस्छु लजाउदै
मिलेको फिगर , दुनिया दिवाना
हेरेको मात्रै पनि , लिन्छु हर्जाना

आगोको झिल्को हु म ज्वाला बनी दिन्छु
ओठको मुस्कानले शहर किनि दिन्छु

कानैमा मुन्द्रा गाजल आखामा
सन्सारै गुलाम मेरो मेरै आखामा
रमाइलो गरौ आउ सराबि साझ
दुनियाँ को नियम कानुन तोडिदिउ आज

आगोको झिल्को हु म, ज्वाला बनिदिन्छु
आखाको इशाराले शहर किनिदिन्छु

गोल्डेन मेहेन्दी कालो केशैमा
भ्रमरा आउछ्न खेल्न मेरो बैशैमा
नाम मेरो काली मन पनि खाली
दुनियाँ फिदा पार्ने सबकी दिलवालि

आगोको झिल्को हु म , ज्वाला बनिदिन्छु
बैसालु जवानिले शहर किनि दिन्छु

टुक्रेको मुटु दुखेको छाती के सुनाउ ए साथी
सुन भन्दा चुन टल्किने रैछ के सुनाउ ए साथी

सुर्य लाई निलि जुनलाइ पिइ सागर तर्याथ्यौ
अन्धकार भयो बिजुली चम्की के सुनाउ ए साथी

सम्झिने मुटु बल्झिन्छ झन झन दिन भन्दा रातैमा
काटेको घाउमा नुन चुक छर्कि के सुनाउ ए साथी

बलुन्जेल आगो तापेर बसि स्वार्थ को खेलैमा
बन जङ्गल डढ्दा पग्लेन ढुङ्गा के सुनाउ ए साथी

एक तर्फि माया सारै नै गारो न चिन्नै सकिने
मुखमा राम राम बगलमा छुरा के सुनाउ ए साथी

टुक्रेको मुटु दुखेको छाती के सुनाउ ए साथी
सुन भन्दा चुन टल्किने रैछ के सुनाउ ए साथी

तारे भिरमा गोरु जोते ह ह माले ह ह
आउन सानू माया गासौ ह ह तारे ह ह
नौमती बाजा बजाउदै
लैजाउला डोलिमा तिम्लाइ सजाउदै

हिउद गयो बर्खा लाग्यो पानी झम झम
भाच्देउ साइली फुर्के कम्मर नाच्दै छ्म छ्म
ट्याम्के भिरमा गुरास फुल्यो टिपि ल्याइ दिउला
बाचे सङ्गै मरे सङ्गै जोवन तिम्लाइ दिउला

डोरि राम्रो बाबियो बाटेर
जुनि काटौ सङ्ग सङ्गै हासेर

सिङ्गापुरको रातो सारि हङ्कङको सुन
तिमी मेरि तारा प्यारी म हु तिम्रो जुन
देउरालीका देवि देउता पिपलु र वर
म छु तिम्रो तिमी मेरि के लाइ मान्छेउ डर

बनै राम्रो मुनाल नाचेर
जुनि काटौ सङ्ग सङ्गै हासेर

झुक्किएर तिम्रा हात छुन पाए हुन्थ्यो 2
मृगनयन तिम्रा आँसु पुछ्न पाए हुन्थ्यो

यो भाग्य को के भर भो र !!!नक्षत्रले फेरिदिने 2
मिल्ने भए यी नक्षत्रलाई फेर्न पाए हुन्थ्यो

कति विधि व्यग्र छु म तिम्लाइ भेट्ने प्रतीक्षाको 2
तिम्लाइ भेटी सारा जीवन बाच्न पाए हुन्थ्यो

कस्तो होला त्यो दिन जब लजाउदै तिम्लाइ भेट्ने 2
तिम्रो रुपमा मात्तिएर लड्न पाए हुन्थ्यो

अन्जान फुल गुथिएर एउटै माला बने पछि 2
अङ्गालोले च्याप्प कसि सेल्फी हान्न पाए हुन्थ्यो

कालो बादल घना जङ्गल आवोस बरु जिन्दगिमा 2
कस्सिएर तिम्रो साथ बस्न पाए हुन्थ्यो

सार्थक हुन्थ्यो जीवन मेरो जिन्दगीभर तिमी हुदा 2

मन मेराे रूदा तिम्लाई नि दुख्छ
सम्झेर ती पल मुटु मेराे रूक्छ
धर्ति फाटे जस्ताे लाग्छ मन याे फाटी छिया छिया हुँदा
रै छाै निठुरि अाशु पुछिदिन्छ कसले मन याे रूदा
जता हेरू क्षितिज भरि तिम्लाई देख्छु
चाैतारिकाे भित्ताभरि तिम्रै नाउ लेख्छु
लाग्छ तिमी अाए जस्तै हेर्छन मेरा यी अाखाहरू
साउने भेल झै अझै कति रूने हुन मेरा यी अाखाहरू
कसम खान्थ्याे तिम्ले चाेखाे माया तिम्लाई
तिमिसगै डुल्छु भन्थ्याै न छाेड्नु मलाई
बिस्रेकाे छैन अझै टेकि हिन्छु तिम्रा ती पाइलाहरू
थाहा छैन डाेर्याउने हुन कहाँ तिम्रा यी पाइलाहरू
बिर्सेर हाे कि अझै याे मुटु श्वास फेर्छ
मान्दैन मन याे अझै तिम्रै बाटाे हेर्छ

सिमसिमे पानीमा,
म त मोटर साइकलमा
एक हातले छाता ओडी कसरी आउँ म ?
ए सुन
लौ भन
बरु आज भिडियो कलमा कुरा गरौन
हुन्न हुन्न हुँदै हुन्न, नभेटी त हुँदै हुन्न

जसरी सुत्छन् तारमा, गीतका चारु चरण
हिमालचुली देशमा, दिनको शान्त भेषमा
जसरी गर्छन् विश्राम, सूर्यका स्वर्ण किरण
त्यसरी होस् मरण

हीउँ जस्तै पग्लिएर,सागर भेट्ने रहर थियो
काकाकुलको शहरमा,प्यास मेट्ने रहर थियो
नहर बनेर ती फाँटका, गह्रा भिजाउने धोको छ
सुक्खा खेतहरू सारा, जलको मात्र भोको छ
दिई चुनौती खडेरीलाई, धान झुलाउने रहर छ
नेपाली बारी आँगनमा, फूल फूलाउने रहर छ
लोहोटामा भरिएर, जुठो पखाल्ने मन थियो
गफाडीहरुले बोल्ने, झुटो पखाल्ने मन थियो
रहर थियो अँझै पनि, विकृतिलाई बगाउने
पारम्परिक संस्कारद्वारा, ऐजेरुलाई भगाउने
निर्बाध बग्न पाए सबको, संन्ध्या र स्नान हुञ्छ
हर गङ्गे नित्य जप्दा, नदीको कत्रो शान हुञ्छ

न तिमीलाई पाउने रहरमा बाँचेकी छु।
न तिमीलाई गुमाउने डरमा बाँचेकी छु।

तिमी र तिम्रा यादहरु दुवै प्रिय छन्।
तिनै याद हरुको सहरमा बाँचेकी छु।

नखुलेका कथाहरु तिमिलाइ नै भन्न सक्छु
तिम्रो प्रेरणाले म धेरै बन्न सक्छु।।

मन कहिलेइ सङ्लेन बहलाउन खोजे पनि
रोउ पनि कहिलेइ भएन काडाले घोछे पनि
तर आज तिम्रो सामु दुख गन्न सक्छु
तिम्रो प्रेरणाले म धेरै बन्न सक्छु।।

कस्तो डडेलो सल्कियो न रहर बाचे न भावना
हिड्दै नहिडी कुजिएछु कुन श्राप लाग्यो जिवनमा
मेरो हात थामी देउ म अघि बड्न सक्छु
तिम्रो प्रेरणाले म धेरै बन्न सक्छु।।

म के भनौ, तिमी आफैँ बुझ न
मेरो ओठले तिम्रो नाउँ लिएको बेला
मेरो आँखा लाजले सर्माएको बेला
म के गरौ, तिमी आफैँ भन न

गजल
कुरी बसेक‍ो छु इशारा कसैको
पाउँछु कि भनी सहारा कसैको

खोज्दैछु बस्न अन्तरमन भित्र
बनेर चन्द्र अनि तारा कसैको

भुलेर सबथोक पनि भुलिएन
नजरै नजरका झटारा कसैको

प्यासीहरूले मेटाउँदैमा प्यास
रित्तिंदैन फेवा, रारा कसैको

भन्दैछ गरीब चाहियो राहत
भोभो पुग्यो अब नारा कसैको

बचाइ प्राण उम्किदैछ सिकार
चिनेर पासो अनि चारा कसैको

केदार थपलिया
नुवाकोट

बालकबाट बृद्दसम्म उमेर सरे जस्तै
झर्छ जीवन बोटबाट फूल झरे जस्तै

सुखदुःख जीवनमा आउनेजाने हुन्छ
हरेक दिन साँझ,बिहान,रातपरे जस्तै

संतुष्टी र खुशियाली भर्दै जानु पर्छ
कुवाबाट गाग्रीभित्र पानी भरे जस्तै

विश्वास र भरोसालाई छरौं जताततै
किसानले अनाजको बीउ छरे जस्तै

भाग्नु हुन्न डराएर जीवनको दुःखबाट
जंघारबाट पार लागौं खोला तरे जस्तै

केदार थपलिया
नुवाकोट

साँझ परेपछि मसँग
तिम्रो तस्वीर अनि गिलास हुन्छ
म हुन्छु, तिम्रो कल्पना हुन्छ
तिम्रो याद अनि गीलास हुन्छ, गीटार हुन्छ
निष्ठुरी गीलासले मेरो घाउ अझै छुन्छ
झन् झन् दुख्छ, अझै दुख्छ

जति पिउदै जान्छु, उति रित्तो हुन्छु
जति मात्दै जाँन्छु, त्यती एक्लो हुन्छु
फेरि पनि यो सबै झुटो हो कि भनी
रुने गर्छु, कराउछु

मेरी प्रीय भन्दै सिरानीमा खोज्छु
सिरानीमा छाम्दै कता गयौ भन्छु
वरीपरी यही कतै छ्यौ कि भनी
तड्पीन्छु, बर्बराउछु

नशा लागेपछि मसंग
तिम्रो हाँसो अनि झझल्को हुन्छ, गीलास हुन्छ
तारा खसेपछि आकासमाा
तिम्रो आत्मा मेरो साथमा हुन्छ, गीटार हुन्छ
२०६४।४।२५

लजालु रुप घुम्टोले छोप
सानुमाया डर हुन्छ बैशमा
हितको माया छानेर लाए
सानुमाया भर हुन्छ अभरमा
ख्याल ख्यालैमा स्वह्र सालैमा

उभोमा उभो गुराँसै फुल्दा लेकैको रमाइलो
सोचेको कुरा पुगेर आए मन हुन्थ्यो उज्यालो
ख्याल ख्यालैमा, स्वह्र सालैमा

सिरिमा सिरि बतासै चल्दा सम्हाल पछ्यौरी
कुटुक्कै खान्छ यो मन मेरो नजाउन दिल तोडी
ख्याल ख्यालैमा, स्वह्र सालैमा

सङ्गीतः डेनी निरौला
स्वरः कमल श्रेष्ठ