तिमी छैनौ सायद मेरो भाग्यमा
तिमी छैनौ सायद मेरो कर्मैमा

गजलः
रागविराग

बुढेस कालमा मायाप्रीति लाउनु पर्या छैन मैले
हुन ता हो लगनगाँठो सम्म गर्या छैन मैले ।।

दोधार हुन्छ मनमा अझै किन हाेला अहिलेसम्म
मायाको बिउ जथाभावी कतै छर्या छैन मैले ।।

माया गर्न कठिन खोलो तर्नु पर्छ भन्दा रैछन्
कता खोलो तर्नु जँघार सम्म तर्या छैन मैले ।।

पक्कै पनि बुढेसकाल अाएकै हाे जान्दछु म
तरै पनि कपालमा ध्वाँसो छर्या छैन मैले ।।

फुक्का साँढे जस्तै केही राखापाखा चर्दा रछन्
तिनका जस्ताे जथाभाबी खेत चर्या छैन मैले ।।

गजलः
शहर मात्र हेर्नैहरू गाउँकाे पनि याद गर
आफू तिमी जन्मिएकाे ठाउँकाे पनि याद गर ।।

सधैं भरि ब्याजै मात्र तिर्न कति मरिहत्ते
कहिले काहीं ऋण तिर्दा साउँकाे पनि याद गर ।।

एकै पटक उफ्रिएर अकास कहाँ छुइन्छ र
माथि कतै ठाेकिएला टाउकाे पनि याद गर ।।

बाेकेका छाै बाेकेका छाै ऋणकाे भारी राताे दिन
संसार भरका अाशामी हाै साहुकाे पनि याद गर ।।

अासामीका रूपमा सधैं परेका छाै भड्खालाेमा
असुल्रनलाइ थाापिएकाे दाउको पनि याद गर ।।

गाँस केही कटाएर देशकाे ऋण तिर्नु अब
शरीर झिर्न भाका अामा बाउकाे पनि याद गर ।।

सबै याद मनबाट अस्ताई जाउन्
भन्यो फेरि झन् झन् उदाउँदा रहेछन् ।।

नजीकै बसेमा असल् हुन्छ भन्थे
उनी दूर बस्तै सताउँदा रहेछन् ।।

हुँदा दूर देशमा हुँदै हुन्न माया
कहाँ हुन्छ झन् झन् फसाउँदा रहेछन् ।।

उता खाडीका गर्मीको देशबाटै
मुटुमा निसाना लगाउँदा रहेछन् ।।

नसोचूँ भन्यो लौ धरै पाइएन
नयन आँसु धारा बगाउँदा रहेछन् ।।

म ता स्नेहले प्रेम सञ्चार गर्थें
उनी ता रगत नै चुहाउँदा रहेछन् ।।

परिवारको गर्न थालेर चिन्ता
नखाई नखाई अघाउँदा रहेछन् ।।

गजलः
फलेको वृक्षको हाँगो झुेक झैं झुक्तथ्यो नानु
म केही छिन नबोल्दैमा सलक्कै सुक्तथ्यौ नानु ।।

अलिक घुर्की लगाएरै म हिंड्थें केही तर्केर
नजारे झैं गरी बाटो निरन्तर ढुक्तथ्यौ नानु ।।

भएको छैन क्यै गल्ती भएमा माफी चाहन्छु
क्षमा गर्नै ढिलो गछ्र्याै स्वयं नै दुख्तथ्यौ नानु ।।

म तिम्रो स्पर्शको तृष्णा मुटुभित्रै लिई हिंड्थें
तिमी गल्ती स्वयं गथ्र्यौ त्यसैमा चुक्तथ्यो नानु ।।

अगाडि आउने इच्छा मलाई ता हुने गथ्र्याे
नदेखे झैं गरे जस्तो गरेरै लुक्तथ्यौ नानु ।।

चाैपाल छन्द

आसै थिएन भेट्ने यो के भएछ नानू
बिर्सिसकेको छु मैले सम्झाउँछ बाँसुरीले ।।

धेरै भएछ हाम्रो सम्बाद शून्य नानू
झङ्कार गर्छ पैदा तिम्रै नयाँ चुरीले ।।

खाडी पसेर मैले धेरै कुरा गुमाएँ
कैले नसोच नानू बिर्स्यो नि निस्ठुरीले ।।

खाई कसम अनेकौ हामी अलग भएथ्यौ
बाचाहरु उडाई लग्ला कि यो हुरीले ।।

पक्का गरी समाऊ बलिया ती पाखुरीले
छाती म थाप्छिदिउँला रोप्नु त्यहाँ छुरीले ।।

एउटा हातले चुरोट तानें अर्को हातले बोतल
कुलतैमा फसें म त धाउन थालें होटल

के सोचें मैले के भयो अहिले
कसम हाम्रो अल्झाइराख
नलैजाऊ टाढामा

पिरती आफैं हुँदो रैछ
तिमी कहाँ म कहाँ भेट हुँदो रैछ

कस्तो छ गाउँले ?
यस्तै त छ हेरिहाल्यौ !

आँखा-आँखा बोलिरहे ओठले बोल्नै सकेन
भोक प्यास निद हरायो आफ्नो मुटु आफ्नै भएन

इशाराले बोलाउन पर्दैन
माया भए डराउन पर्दैन

चियाबारीमा हो चियाबारीमा
सधैं उँडी हिंड्ने बादललाई
सधैं फुलिरहने फूलहरूलाई
कुन खुसी आज नौलो भई
फैलियो मेरो चियाबारीमा

तीन पाते डाँडा काटेर
कहाँ जान लाग्यौ सारंगी दाइ
पिरतीको भाखा बोकेर
उकालो ओरालो देउराली भिरालो
यो मायाले लौ न सतायो

एक्लो रहन उ लागि परेको छ
सुरु कै दिन तिहार माघि परेको छ

राम्रा फल हावाले चलायमान गरे
एउटा छ तर त्यो दागी परेको छ

जन्मेकै दिन आमा गुमाएको बच्चा
भाग्यले झन राम्रो काखि परेको छ ! !