गीत, सङ्गीत, चित्र लेखनबाट निरन्तर तीन दशकभन्दा बढी समयदेखि नेपाली साहित्य, चित्रकारी, गायन र सङ्गीतमा समर्पित हुँदै आउनु भएको कवि, गीतकार एवं साहित्यकार सुरेन्द्र महर्जन अमरको २२औं कृति पाँच, सात र पाँच हरफबाट सृजना भएको सत्र अक्षरमा तयार हुने जापानी शैलीबाट सृजना हुने हाइकु जसमा भूत, भविष्य वर्तमानदेखि लिएर वातावरणसम्म अटाउने ब्याख्या गरेमा धेरैभन्दा धेरै कुरा एउटै सृजनामा भेट्न सकिने साहित्य विद्यामा हाइकु नामबाट प्रख्यात सुरेन्द्र महर्जनको बाइसौं कृति 'सरिता-२' हाइकु सङ्ग्रह ओएसनेपालको आयोजनामा ओएसनेपाल म्युजिक अवार्ड-२०७६मा एक समारोहबीच सार्वजनिक गरिएको छ ।

दु:ख चिन्तामा परेकाछौ, हामीलाई हाँस्न देऊ ।
केही त अब गर्न सक्छौ , खुसीहरू साट्न देऊ ।।

बरु हामी मर्न तयारी छौ , टाढा भाग्न देऊ ।
दुख पिडा नदेऊ हामीलाई, सक्छौ भने बाँच्न देऊ ।।

अभागी गोविन्द
कालिकोट
हाल जिल्ला निर्वाचन कार्यालय कालिकोट

यो जिवन आज मरुभुमीको बास हुने भो ।
फुल्न नपाई कोपीलीमा नै नास हुने भो ।।

बुन्दै थिए म हजारौ सपना केही छीन वाचुन्जेल ।
पराईको मुलुकमा आज दास हुने भो ।।

म बाचुन्जेल मेरा सपनाहरु अधुरा हुने भए ।
जिन्दगी आज धड्कन विनाको लास हुने भो ।।
गोविन्द बहादुर बिश्वकर्मा
कालिकोट

यो जिवन आज मरुभुमीको बास हुने भो ।
फुल्न नपाई कोपीलीमा नै नास हुने भो ।।

बुन्दै थिए म हजारौ सपना केही छीन वाचुन्जेल ।
पराईको मुलुकमा आज दास हुने भो ।।

म बाचुन्जेल मेरा सपनाहरु अधुरा हुने भए ।
जिन्दगी आज धड्कन विनाको लास हुने भो ।।
गोविन्द बहादुर बिश्वकर्मा
कालिकोट

कालो केसमा रातो मेहन्दी टल्काई रणकीले ।
हातमा मोबाइल काखमा केटा पल्काई रणकीले ।।

उनको लागी मैले भने ,जिबन जिउन सिक ।
मैले बोले हाइ भनि मुन्टो ढक्काई रणकीले ।।

मर्ने होईन बाच्न सिक,संघर्ष गरेर भएपनि ।
बल्झीएको यो मुटुमा ,आगो सल्काई रणकीले ।।,

मैले गरे विहेको कुरा ,फोन गर्दा पनि ।
कुरा गर्दा गर्दै गरे ,अल्काई रणकीले ।।

गोविन्द बहादुर अभागी
रकु ४ सेरीज्युला
हाल जिल्ला निर्वाचन कार्यालय कालिकोट

म सोझोलाई झुटो माया लाएर के पायौ ।
दीन रात मलाई तिमिले रुवाएर के पायौ ।।

आफ्नो ठाँनि माया गरे पराई ठानी गयौ फेरी ।
तिम्रो नाममा तड्पीएको म तड्पाएर के पयौ ऽ।।

तिमिले मलाई जिवनमा विर्सिने गरी कीन ।
मुना मदन जस्तै कथा बनाएर के पयौ ।।
गोविन्द बहादुर विक

यतिबेला बडो बिस्मातका साथ भन्नुपर्ने भएको छ– कोक्रो हरायो लोरी हरायो, ढिकी–जाँतो हरायो लोकगीत हरायो।

नेपाली गीत–संगीतको विकासमा राजारानी, नेता, मन्त्री, सभासद्, प्रशासक, उद्योग–व्यवसायीदेखि सैनिक र प्रहरीसम्मको योगदान छ।

टाढाबाट हेर्नेले सिनेमालाई 'मनोरञ्जनको दुनियाँ मात्र भन्छन्।

रंगमञ्चलाई जीवन र भविष्य ठानेर नाट्यकर्ममा होमिन आउने विभिन्न अनुहार, आवाज र परिचय बोकेका ती नाम र पहिचान अब हराइसकेको छ।

उर्दुका महाकवि गालिबको लेखनी र जीवनीमा विचारको फरक कलकत्ता गएपछि आएको भनिन्छ।

भारतीय सिनेजगत्का चर्चित संगीतकार एव म गायक एआर रहमानले हलिउडको सिनेमा स्लम डग मिलिनियरका निम्ति पहिलो पटक ओस्कार पुरस्कार पाए र उनले ओस्कार पाएपछि आफ्ना माता करिना बेगमलाई सम्झिए र भावकुतावश भने, मेरे पास माँ है।

'म गाउँछु केवल जनताका लागि गाउँछु। जनताले मन पराउन्जेल म गाइरहन्छु।'

नेपाली चलचित्रको अधबैंसे परम्परामा महिलाको चौतर्फी सहभागिताको स्थिति भने बल्ल युवान्मुख हुँदै छ।

एउटा निबन्ध छ, एउटा फुच्चेले लेखेको। जापानका प्रसिद्ध उपन्यासकार सिगा नायोयाको नातिले लेखेको निबन्धको शीर्षक छ, ‘मेरो कुकुर’।