ए कलियुगे मानव पत्थरमा, किन फूल चढाउँछौ
भन त तिमी कस्का निम्ति, त्यो बृद्दाश्रम बनाउँछौ
बर्षको एकचोटी ईलेक्ट्रोनिक मिडियामा फोटो राखेर
बाको साथमा बस्नु छोडि, किन 'फादर्स डे' मनाउँछौ

फेसबुकमा आज उस्ले पनि, बाको फोटो हालेको छ
बाआमा दुबै जनालाई जस्ले,बिद्दाश्रममा राखेको छ
आफूले नखाएरै छोरालाई, हुर्कायो पढायो उतिखेर
यतिखेर कुनै वास्तै छैन,बाआमा कस्ले पालेको छ?

कहिले छोरा ठुलो होला, बसिरहन्थे दिनहरु गनेर
कति दुख गर्थे छोरा पाल्न, रातदिन खेतबारी खनेर
आज म बृद्दाश्रम पुगे जब,बिहानीको शुरुमा यी सब
एक जना बाबा भन्दै थिए, छोरो भेट्न आएन भनेर

ए कलियुगे मानव पत्थरमा, किन फूल चढाउँछौ
भन त तिमी कस्का निम्ति, त्यो बृद्दाश्रम बनाउँछौ
बर्षको एकचोटी ईलेक्ट्रोनिक मिडियामा फोटो राखेर
बाको साथमा बस्नु छोडि, किन 'फादर्स डे' मनाउँछौ

नेताहरु गणतन्त्रलाई क्यास पारेर खाइरहेछन्
जनताहरु भोकउपवास बसेर रुवाइको गाना गाइरहेछन्
बाढीपीडितहरुको दुःखमा नेताको घुँडा धरधरी आँसुले भिजेको छ
तिनका पाल्तुहरुले तिनलाइ विदेशबाट ल्याएका माला पहिराइरहेछन् ।

मुक्तक १

यता मेरो मलामीको लामो लर्को हुँदा
उता तिम्रो सिउदोमा सिन्दूरको धर्को हुँदा
तिम्रो बिहेका जन्ती पनि रुन्छन होला
मेरो शंखको आवाज चर्को हुँदा

खेती गर्दा

खेती गर्दा अन्न मिल्छ काम गरे दाम
अकर्मी त भोकै बस्छ रुन्छ दिवासाम
मन्दिर मस्जिद हिड्नु सन्तोषको लागि
ढुक्क भई कर्म गर्यौं अघि आउँछन् राम ।

मुक्तक १
सधैं ताजा रहिरहन्छ केही खतहरू
अनि बाँच्ने साहास हुन्छ बिगतहरू
पीडाहरू बेला बेला बल्झिदा प्युने गर्छु
मेरा बाँच्ने आधार बनेकाछन यिनै लतहरू

हिन्दू दर्शन
हिन्दू दर्शन मान्यो भने कर्म–फल भन्छन्
परिश्रम गरी प्राप्त फल कर्म–बल भन्छन्
समताको नारा मात्रै फल कहीं भेटिदैन
आखिरमा सन्तोष लिन भाग्य–छल भन्छन्

धेरै नेताहरू जनतालाई ढाँटेर जिन्दगी चलाउँछन्
केही भने जनतासँग बेइमानी साटेर जिन्दगी चलाउँछ्न्
सबैको कुरा ता कसरी भन्न सकिन्छ र ?
तर केही नेता अरुको कुरा काटेरै जिन्दगी चलाउँछन् ।

गाउँ पस्दा नेता बाँझो, त्यो खेतको आली हेर्न लाउनु
फुटेका चुरासँगै नारीको, त्यो सिउँदो खाली हेर्न लाउनु
नेताको स्वागत मात्र गर्ने हैन, हरेक जन-जनका पीडासँगै
दिनहुँ पेट भर्ने जनताको, त्यो भातको थाली हेर्न लाउनु

मुक्तक १

जब म मर्नेछु अनि तिमी एक्लै हुनेछौ
मलामीले शंख फुकी लाँदा कति रूनेछौ
समाज तिमी आफैले बदल्ने हो त्यसैले बिहे गर
गरिनौ भने बाँच्नलाई सधैं मेरै तस्वीर छुनेछौ

एक
**
देख्न पाइन जान्न पाइन देश कस्तो भाको होला
शत्रु पनि मेरै देशको थाप्लोमाथि गाको होला
आफू भने बेचिएर अर्कै देशमा आइएछ
आमा कता भन्दै मेरो काले रोइराको होला ।

#१
मैले बाबाको ऋण तिर्नु थियो
त्यसैले म परदेश छिर्नु थियो
कुनै दिन फर्किएर आफ्नै देशको
वर्षौदेखिको अँध्यारोलाई चिर्नु थियो ।

१
जब सँगै हुन्थ्यौं रातहरू पनि रंङ्गिन हुन्थ्यो
अनि छुटिने बेला आउदा निकै कठिन हुन्थ्यो
हराउथ्यौं एक अर्कामा भुलथ्यौ सारा संसार पनि
त्यसैले त पत्तै हुदैन्थ्यो कति बेला दिन हुन्थ्यो

मान्छेबाटै मान्छकै लागि अनेक जाल रचिन्छ
दुई पैसा झर्छ भने शिरदेखि पाउसम्म घसिन्छ
जति थुपारे नि नपुग्ने भो अब धनको राश
हेर, जमाना आयो कस्तो यहाँ आमाको दुध बेचिन्छ ।

नभनूँ भन्यो भन्न मन हुने
नगनूँ भन्यो गन्न मन हुने
नभनेर नगरेर नसिकने रहेछ जिन्दगी
जिन्दगीमा कहिलेहास्न मन हुने कहिले रुन मन हुने ।