रूपमाया र गुणबहादुरको बेलाबेलामा ठाकठुक परिरहन्छ र आज पनि रूपमायालाई गुणबहादुरले त्यति वास्ता गरेजस्तो लागेको छैन त्यसैले उनी गुणबहादुरलाई आफ्नो महत्ता दर्शाउन खोज्दैछे ।

रूपमाया: मेरो चौतर्फी प्रशंसा छ ।

गुणबहादुर: हो ।

नेपाली साहित्यका मानक स्रष्टा तथा वरिष्ठ समालोचक प्रा.

एउटा फोटोकपी पसलमा नागरिकता लिएर ग्राहक आउनु भयो ।

ग्राहकः नचिनीने कालो बनाएर फोटोकपी गरिदिनुस, NTC को सिमकार्ड झिक्नुछ, नागरिकता अर्कैको छ फाराम भर्दा टाँसिने फोटो अर्कैको छ त्यसैले ।

(पसल्नी दिदीले ग्राहकको अनुरोध अनुसार फोटोकपी निकाली दिइन)

ग्राहकः कति पैसा हो ?

(ठट्टामै एकजनासँग आज बिहानै प्रातःभ्रमणमा कुरा भए ।)

मः यी शिवभक्तहरूलाई किन चाहिएको गाँजा ?

साथीः उनीहरूको इष्टदेवलाई नै चाहिएपछि किन नचाहियोस् त !

(मन्चमा बिचार १, बिचार २, बिचार ३ देखि क्रमश:२० सम्म छन् । बिचार १ उठ्छ र बोल्न थाल्छ, उसको कुरा सुनेर अरू पनि बोल्न थाल्छन, कोही प्रश्न गर्न थाल्छन )
बिचार १ - नहुने काम भयो !
बिचार २ - कस्तो काम ? कस्तो नहुने काम ?
बिचार १ - नसोचेको काम, हित बिपरीतको काम, लापर्बाहीको, सत्य लिलामीको काम !

गजल ( वर्तमान परिवेशलाई )
--- दिंग्लाली कान्छो

मेरो देश राम्रो बनि देशवासी बाँच्नु पर्छ
सुख दु:ख सबै बाँडी हामी साथै नांच्नु पर्छ

घर रहे सबै जात अट्छ होला यसै भित्र
फोर्छु भन्ने लाई आजै हात खुट्टा भांच्नु पर्छ

छेपाराको रंग जस्तै बोलि संधै फेरिनेको
राष्ट्रीयता छ की छैन कसी घोटी जाँच्नु पर्छ

पराईको आँखा हाली आमा चुस्ने हरुलाई
एक दिन ठिक पार्न बल बुद्धि साँच्नु पर्छ

हल्लिएको भित्तो थाम टाल टुल पारिकन
मनै देखि आफ्नो भए सारा मिलि खांच्नु पर्छ

** [ खांच्नु = माया गर्नु , चुम्नु ]

-- बिराटनगर - ४, नेपाल

(नारद, हनुमान् कहाँ आउँछन्........)
नारद - हनुमानजी यो भगवानको नाम जप्न छोड्नुस् तपाइँको नाम त भगवान्को डायरीमा छैन ।

स्थानः बाटोछेउको पोखरी
समयः शनिबार दिउँसो
पात्रहरूः राज, पप्पु र पेम्बा (आठ वर्षे बालकहरू)
काजी र लाक्टी (पाँच वर्षे बालबालिका)
(बाटोमा पुल छ । उत्तरतिरबाट सानो खोल्सो बग्दै आएको छ । पुलको तलतिर निकै ठूलो पोखरी बनेको छ । राज, पप्पु र पेम्बा त्यही पोखरी छेउको पुलमाथि उभिएका छन् । उनीहरू त्यस काठको पुलमाथि कपडा खोल्दै छन् । उनीहरूका साथमा भाइबहिनी पनि छन् ।)

(भक्त आफ्नो घरको आँगनमा खेलिरहेको हुन्छ । उसका दुई भाइ पनि ऊसितै खेलिरहेका हुन्छन् । त्यत्तिकैमा उदिन भक्तको आँगनमा आइपुग्छ ।)

उदिनः खेलिरहेछौ भक्त ?

भक्त ः (उदिनलाई हेर्दै) हो, खेलिरहेको छु ।

महिला- 'मलाई अर्को नजरले हेर्नुहोस् ।'

पुरुष- 'म मेरै नजरले हेर्दछु ।'

महिला- 'सक्कली होस् त्यो नजर ।'

पुरुष- 'म तिमीलाई घृणा गर्दिनँ ।'

हीरामायाः यो छोरी पनि कहाँ गइ होली ? (बोलाउँछिन्) छोरी! ए छोरी! (जवाफ नआएको देखेर जुरुक्क उठ्छिन् र ढोकामा आएर फेरि बोलाउँछिन् ।) छोरी ! ए मनमाया ! सुनिनस् कि क्या हो ? (जवाफ आउँदैन । आफूले बोलाएको स्वर आफँैतिर फर्किएर आउँछ । छोरीले नसुनेको देखेर तिनलाई दिक्क लाग्छ र फेरि गुन्दि्रमा थुचुक्क बस्छे र फत्फताउन थाल्छे ।)

हरिः यति मात्र होइन दिदी लात्तैलात्ताले मलाई पेटमा पनि हाने । त्यही भएर पेट दुखिरहेको छ । -रूँँदै) म यो घरमा एकछिन पनि बस्न सक्दिन दिदी । मेरो बालाई बोलाइदिनोस् दिदी । म घर जान्छु ।

गीताः हरि तिमीलाई तिनीहरूले सारै नराम्रोसँग पिटेछन् तर के गर्छौ ? न त मलाई तिम्रो बा को ठेगाना थाहा छ न त घर नै । तिमीलाई यहाँ कसले ल्याएको भन त ?

रङ्गमञ्चको मध्यभागमा एउटा विशाल क्यानभास देखिन्छ । क्यानभासमा पुस्तकको अर्धअमूर्त चित्र देखिन्छ । मञ्चको दायाँखण्डको अघिल्तिर कुर्सी , टेबल, कपी, किताब, कलम, टेबल ल्याम्प, डस्टविन, पानी भरिएको जग अदि सामग्रीहरू राखिएका छन् । अर्को कुनामा पुरानो दराज, सोफासेट, कम्प्युटरका साथै भित्तामा क्यालेन्डर, केही सम्मानपत्रहरू झुन्ड्याइएका छन् ।

पर्दा खुलेपछि रङ्मञ्चको मध्यखण्डमा एउटा ठूलो पिँजडा देखिन्छ । मञ्चको दायाँभागमा ठूलो सेतो स्त्रिmन देखिन्छ । जहाँ ब्रम्हान्डका विभिन्न दृश्यचित्रहरू चलिरहेको हुन्छ । बाँयाखण्डमा टुटेफुटेका शालिक, कङ्काल र प्रयोशालामा सामग्रीहरू छरिएका देखिन्छन् । अनौठो आवान सहितम मञ्चमा रङ्गिन धुँवा मडारिन थाल्छ । मञ्चको स्त्रिmनमा एउटा यान उड्दै गरेको दृश्य देखिन्छ । भयानक आवाजसहित त्यो यान नजिक देखिन्छ । एक्कासी अलोक हराउँछ ।