Skip to content

भोक र मृत्‍यु


मैले उनीहरूलाई भात माँगें-
उनीहरूले मलाई भात र बन्दुक दिए
मैले पेट्भरि भात खाएँ र बन्दुक पड्काएँ |

थुप्रै छातीहरू च्याँतेँ
अनगिन्ती टाउकाहरू पड्काएँ
रगतका फाल्सा र लासका डुंङुरहरूसँग
मनभरी रोंएर पेट्भरि खाएँ |
मैले माटो खाएँ, रगत पिएँ र ढुङ्गा सुतेँ |
घाइतेहरूको आर्तनादसँग
मानवता बाँचिन, क्रुरता ओकलेँ
तिनीहरूलाई निचोरी – निचोरी मारेँ|
र मैले उनीहरूको नुनको गुन फर्काएँ|

ठीक तेसबेला उनीहरू
इन्क्लाब-जिन्दाबादका आवाजहरूले
मृत बस्तीहरूमा बिजय उत्सब मनाउदै थिए|

र मैले यसरी भोकसँग मृत्यु साँटें,
मनभरि रोएर पेट्भरि खाएँ |

हरिहर दाहाल
क्यलिफोर्निया

3 thoughts on “भोक र मृत्‍यु”

  1. अत्यन्त दर्दनाक अवस्थाको
    अत्यन्त दर्दनाक अवस्थाको कारुणिक चित्रण रहेछ, यथार्थ रहेछ हजुरको कवितामा, कविता मर्मस्पर्शी एवं चिन्तनीय लाग्यो।

  2. मैले उनीहरूलाई भात
    मैले उनीहरूलाई भात माँगें-
    उनीहरूले मलाई भात र बन्दुक दिए
    मैले पेट्भरि भात खाएँ र बन्दुक पड्काएँ |…sarai ramro chha

  3. साँच्चै नै दर्दनाक चित्रण
    साँच्चै नै दर्दनाक चित्रण रहेछ कवितामा। राम्रो लाग्यो।

Leave a Reply to mukta Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *