रारा घुम्ने निहुँ सँग यहाँ पार्वती बस्न आऊन्
भोले बाबा त्यसपछि यतै बस्न पाई रमाऊन्
चौतारीका डिलनिर बसी बाँसुरी यो बजाऊन्
कान्छाकान्छी मधुर लयमा प्रेमका गीत गाऊन् ।।

रह्यो तिन साँवै रह्यो ब्याज तिर्न
यता भोकभोकै उता छन् अजीर्ण
कतैबाट मागी कतै तिर्न खोज्दा
नसक्ने भएँ जिन्दगीबाट फिर्न ।।

सबै तिर्न पाए हुँदो हो हलुङ्गो
हलुङ्गो भए लाग्दथ्यो एक टुङ्गो
ऋणैभित्र डुब्दा छ छाती गरुङ्गो
मलाई भएको छ संसार ढुङ्गो ।।

हरि जया र आरोही, आहनाको त प्यारमा ,
बृटेनमा रमाएर, झुल्यौँ लन्दन नेत्रमा ।

नेपालमा जया पढी, आंग्ल देश गएर नै ,
पढी विज्ञान शास्त्र नै, बनेकी ज्ञान दात्री नै।

विद्यावारिघि सम्पूर्ण, ज्ञान सिन्धु तरीकन ,
बिन्दु सित घुल्यौ आफैँ . जल सिन्धु बनीकन ।

यूरोप यात्रा : उपसंहार

बैनी ज्वाईँ बधूभाइ,नातिनी नाति प्यारा नि,
विबिध विषयै ज्ञानी, गहन सागरै पनि।

महाध्यापक विश्वकर्मा, छन् प्रतिष्ठित आँग्लमा ,
आमन्त्रण बिदामा यो, यूरोप घुम्न जानमा ।

कार्यक्रम बन्यो हाम्रो, यात्रा तीस दिने पुरा ,
सपत्नी पुगियो त्यता, बिर्सी नेपालका कुरा।

आँग्लका देशमा पूर्ण, श्वेतलाई सिकाउने ,
मरासिनी र नेपाल, उनैलाई कज्याउने ।

बहिनी नातिनी प्यारा ,सहायक प्रति घडी ,
बनी चिकित्सकै दुवै, प्राणदान दिने पनि ।

पश्चिमका पुराना , सभ्यता पूर्वका कुरा ,
सानासाना भुरे राजा, त्यहाँका द्वन्दका कुरा।

पन्चतत्व जहाँ पनि
ंंंंंंंं
नेपाल-१
गाउँ बेँसी पहाडको, गाई गोरु धपाउँदै,
स्कूल बोकेर झोला नै, हिडियो नि रमाउँदै।

महाकाली र मेची नी, हिन्यो न्याय दिलाउन,
बाग्लुँग पोखरा पाल्पा, धनकुटा र इलाम ।
भारत-२
काशी प्रयाग बम्बै नि, कोल्काता देहली,
भारत घुमियो हेर्दै, लखनौ पटना पनि ।
एशिया-३
बाँग्ला देश र बैन्कक, सिंगापुर मलेशिया,
चीन र पाक बाहेक, घुमी सकेँ त एशिया ।
अफ्रिका-यूरोप-४
नैरोबी र कतारैको,गरियो देश दर्शन,
एथेन्स ग्रीसको केन्द्र, प्लेटो अरस्तुको थल।

मन्द मन्द चिसो वायु, मुख चुम्बन गर्दछ ।
खैरो सिरक ओडेर, खै कता रवि लुक्दछ।

माथिबाट गरी बर्षा, हाँस्छ बादलु बेस्गरी,
हरिया फरिया लाई, धरणी अझ सुन्दरी ।

क्षणैमा रवि चम्केर, धरालाई तता उँदै,
बटुवा हिन्नु पर्ने नै, ज्याकेट हातमा लिँदै ।

झिल्काले घर नै डढेर यसरी आगो र हावाहुरी
ईर्ष्याले रिसमा जलेर त्यसरी चल्दैन माया लुटी
अर्काको घर भाँड भन्छ जसले के नीति धर्मै रहे
के ठान्छौ कति बाँच्छु लाग्छ मनमा यो श्वास निस्की गए ।

आमाबाबु भए सधैँ बसिदिने दासैसरी चाकरी
स्याहार्ने घरका भुरा र तिनले हेपून् अँझै बेसरी
छोराले किन सुन्छ वृद्ध बिलना बाँचेर के काम भो
यो धर्ती नभमा उमेर सकिए मान्छे त बेकाम त्यो

भाषा कला हो म कला सजाऊँ
सजाउने गीत सधैं म गाऊँ
जस्ले पुनर्जीवन दिन्छ त्यस्मा
त्यस्तो कलाकार बनेर आऊँ ।।

हुन्थ्यो ममा भित्र नितान्त यस्तो
समुद्र उर्लेछ कि भन्नु जस्तो
लाग्दैछ यस्तो अहिले मलाई
मानौं सबै स्रोत सुकेछ जस्तो ।।

धन्यवाद

कामना शुभ यात्राको , व्यक्त गर्ने हरूकन,
यौगिक बन्दना धेरै, प्रे़क्षाध्यानी सवैमन ।

दिदी र बहिनी भाई, हास्य गोग सदा गरौँ,
यात्रा अन्तर गर्दा नै, बाह्य यात्रा पनी गरौँ l

पंच भौतिक ब्रह्माण्ड, यस्तै यात्रा गरी बुझौँ,
आकाश जल मार्गै मा, अनुभव गरी रहौँ ।

यूरोपमा विभिन्नै छन्, भाषा भाषी र काम नि,
तातो चिसो सुखा गर्मी, भेष विभिन्नता पनि ।

पशु पंक्षी बनैका नि, संरक्षित सवै सदा,
अणुव्रत यहाँ हुन्छ, जल वायु त सर्वदा।

शुभ चिन्तकमा मेरो , धन्यवाद सदै छ नि,

स्पिनिकर टावर

पाँचसय र साठी नै, फीट उच्च रहेछ नि,
समुन्द्र तलमा गाडी, स्पिनिकर स्तम्भ नि ।

हार्बर पोर्टमाऊथ , छ इंगल्यान्डमा अनि,
उनन्तीस जुलाईमा, चढियो माथि नै पनि ।

देखियो सागरैमाथि, आवास घर निर्मित ,
टावरको शिरैमा नि, बाटिका पुष्प पुष्पित।

नबिर्ष जननी भाषा

अमेरिका र यूरोप,मिलन बिन्दु एशिया ,
विश्व नै खुम्चिएरै नि, बनी रहेछ चेतिया।

फलोस फैलियोस्हाँगा, ब्रमाण्ड भर ज्ञानले,
फैलाऊ ज्ञान सारा, जहाँ छौ बस शानले !

नबिर्ष जननी भाषा, नमेट इतिहास नि,
बालक बालिकाले त, नेपाली सिक्नु पर्छ नि ।

सूर्य -अप्सरा : लुकामारी

जुलाई त्याइसैमा ज, एकादश बजे दिवा,
उन्नाईस सनैको त, सपत्नी निस्कियौँ यता।

वायुयान कतारैको, एघार चालिसै बजे,
भित्रै उदरमा राखी, उडायो वायु बेगले ।

अप्सरा स्वर्गका आई, स्वागत गर्न लाइ नै,
आसनमा बसालेर, थाले सोम रसै दिनै ।

बाहिर सूर्य झल्केका, भित्र तिनै ज ढल्कँदै,
सुरा पात्रैज हातैमा, हिन्दै नाचेर मस्किँदै ।

वायुयान सकेसम्स, पश्चिम तिर लम्किँदै ,
नभमा रवि यानकै, पछि पछि पछ्याउँदै ।

चारै घण्टा उडेरै नै, दोहा विश्राम गर्दै छ,
भयो तयार उठ्दै नै, भानुको पथ छेक्द छ।

हिथ्रो सम्म पिछागर्दै, रवि हे ! अप्सरा भनी ,

टोकेरै घरको कवित्व मरि ‘गो आमा भइन् दुर्बल
भाषा भेष बने ढलेर घरमै बेछन्द ती निर्बल
ती भत्तैm कवि भानु आज सुनिए एकै दिन हो यहाँ
फालेरै सब धर्म, पर्व घरको बढ्डे मनाए जहाँ ।।

मासेरै अति गर्व संस्कृति यहाँ ढोङी र सोखी बने
आफ्नो के अब भो र गर्व गरुँ खै मासेर जोगी बने
भारो पर्म गरेर गाउँ समता के जात के भेद हो ?
पल्टन्छन् समयै छ प्रेम रसमा हेपिन्न संसार यो ।।

रिषि किशोर हाम्रा नै, ‘गु’ धपाउन तल्लिन,
रवि सरी ‘रु’ ल्याउने, निरन्तर सवै तिर ।

बगाई योग धारा नै, बाग्मती नै सक्भर
शीत ताप र वर्षा नि, सही सदै ज तत्पर ।

अग्ला अग्ला हिम शिखर छन् स्वच्छ बग्दैछ पानी
जस्मा बग्छन् रगत पसिना एकताका कहानी
बस्छिन् हाम्रा घर घर उमा रात होस् वा बिहानी
लागेका छौ पर पर युवा तत्व जान्दै नजानी ।।

पक्कै तिम्रो पनि मुलुक हो हेर बेला नफाल
चाँडै आई नवयुवकहो देशलाई समाल
हाम्रा प्यारा सपुत गणको त्यागको हो निसानी
के चाहन्छौ युवकहरुहो देश होस् यो खरानी ??

नौलो भाका मन भरि लिई हे युवा गीत गाऊ
फर्की आऊ घर बस यतै देशमै प्रीत लाऊ
बाटो हेर्दै जनक जननी, पत्नी गर्छिन् प्रतीक्षा
बोकी आऊ नवयुवकहो एक नौलो सदिच्छा ।।