अग्ला अग्ला हिम शिखर छन् स्वच्छ बग्दैछ पानी
जस्मा बग्छन् रगत पसिना एकताका कहानी
बस्छिन् हाम्रा घर घर उमा रात होस् वा बिहानी
लागेका छौ पर पर युवा तत्व जान्दै नजानी ।।

पक्कै तिम्रो पनि मुलुक हो हेर बेला नफाल
चाँडै आई नवयुवकहो देशलाई समाल
हाम्रा प्यारा सपुत गणको त्यागको हो निसानी
के चाहन्छौ युवकहरुहो देश होस् यो खरानी ??

नौलो भाका मन भरि लिई हे युवा गीत गाऊ
फर्की आऊ घर बस यतै देशमै प्रीत लाऊ
बाटो हेर्दै जनक जननी, पत्नी गर्छिन् प्रतीक्षा
बोकी आऊ नवयुवकहो एक नौलो सदिच्छा ।।

जस्मा हुन् रमणीय भाव किन त्यो लेख्तैन यो लेखनी
अग्ला शैल हिमालको मधुरिमा देख्तैन यो लेखनी
ठानून् पाठकले पढेर यसमा "पाइन्छ सञ्जीवनी"
मात्रै वर्णनका कुरा फगतमा ओकल्छ त्यो लेखनी ।।

हामीमा अब छैन लेखन कला सामर्थ्य लेख्ने गयो
जस्तो लेख्न सक्यौं छँदैछ अहिले त्यो जे भयो जे भयो
आागामी दिनका अदम्य झरिला स्रष्टाहरू चम्कन
लागून् सिर्जनमा निरन्तर उचा आकाशलाई छुन ।।

बग्दा भेल यहाँ कुनै विपतको उद्धारमा लाग्दछन्
जल्दा त्यो झुपडी विपन्न जनको स्याहारमा जाग्दछन्
खाँचो पर्छ कतै भने रगतको सञ्चारमा रेड्क्रस
जुट्दैछन् सब दु:खमा पनि सँधै उद्धारमा रेड्क्रस
!!१!!

कविताः

प्रभो माफ पाऊँ भयो भूल मेरो
थियो एक मेरै पुरानो कटेरो
गुमाएँ सबै झूटको खेल खेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

जहाँ जे छ मेरो त्यहाँ रम्नु पर्थ्यो
नपाकी नझारी कहाँ आँप झर्थ्यो
थियो एक झुप्रो र चाहें हबेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

भयो बोध ऐले ममा भाव छैनन्
विना भावका सिर्जना नै हुँदैनन्
कहाँ तेल होस् बालुवा मात्र पेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

म पो योग्य त्यो के म झैं हुन्छ भन्थें
नयाँ सिर्जना तुच्छ मात्रै म ठान्थें
कता सक्नु यो हातले सूर्य छेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

बडो स्वार्थको जालमा जेलिएँछु

देशभक्तिः
—होम सुवेदी

हामी देश विकासको चरणमा सारै पछौटे भयौं
अर्काको घरमा गएर उसका मात्रै भरौटे भयौं
हाम्रा पूर्वजका बनेर नमुना यो देशमै बढ्नु छ
टेक्तै पौरख पाइला सगरको माथा छिटै चढ्नु छ ।।१।।

गैंती झम्पल हात हात सबले बोकेर आई जुटौं
हामी देश र देशभक्तजनको सम्मानमा लौ उठौं
यौटा साँघु बनाई उच्च युगको यात्रा छिटै गर्नु छ
बाँझै छन् सब खेत खेत गहिरो जोतेर क्यै छर्नु छ ।।२।।

मैले अम्मरसिंहका पदहरू पछ्याउनै पाइनँ
जानाजान हुँदै गए त्रुटिहरू सच्याउनै पाइनँ
चाहन्थें अझ उच्च नागरिकका उत्कृष्टताका दिन
मैले आत्मीय भाव यो मुलुकमा बिच्छ्याउनै पाइनँ ।।३।।

शुखमय नयाँ वर्ष , कामना शुभ सालको,
छयहत्तर सालको, शुख शान्ति समृद्धिको l

शुभै हेरौँ शुभै बोलौँ ,शुभै सुनौँ सदै भरी ,
सत्य बोलौ नबोलौँ है ,असत्य त कसैगरी ।

छयहत्तर सालको शुभकामना
ंंंंंंंंंंंंंंंं
शुखमय नयाँ वर्ष , कामना शुभ सालको,
छयहत्तर सालको, शुख शान्ति समृद्धिको l

शुभै हेरौँ शुभै बोलौँ ,शुभै सुनौँ सदै भरी ,
सत्य बोलौ नबोलौँ है ,असत्य त कसैगरी ।

प्रेक्षा गरौं नछाडी नि ,शिर पाउ शरीरको ,
दशै इन्द्रिय ज्ञानीहुन्, गरौं प्रेक्षा शरीरको ।

नाका छ-नाकको छिद्र, दक्षिणी वायु पावक ,
वाम वायु चिसो हुन्छ, मिलाई भर कुम्भक ।

पचहत्तरले ल्यायो, हवा हुरी बमण्डर,
पवित्र रस पीएर, मुख्यैको स्वर लर्बर ।

दक्षिण बाम नासिका, राख संतुलितै गरी ।
विलोम अनुलोमैले, स्वस्थ जीवन हुन्छ नी ।

कुनै वढी भएमा त, स्वास्थ नि हुन्छ ग्रस्त नै ।
हाम्रो नेपाल देशै छ, त्यस्तै असंतुलीत नै ।

म पञ्चचामरा बनूँ कि स्रग्धरा बनूँ यहाँ
कि मालिनी र स्रग्विणी कि चञ्चला बनूँ यहाँ
सकिन्न बन्न मेनका सकिन्न बन्न वाणिनी
सकिन्न बग्न छन्दमा भई कुनै पयश्विनी ।।

श्री महादेव प्रभूका, विद्वान वारिसै गुरु ।
करबद्ध प्रणामै छ, स्वीकारौं है सवै गुरु।

स्नेह मिलन योगीको, वार्षिक चाड भन्दछन्।
मौकामा मुख खोलेरै , गुरु को घ्यान तान्दछन् !

फुर्तिला गुरु साठी नै, नाघ्दा पनि किशोर नै ।
हुने किशोर सदा नै , रहस्य बुझ्नु पर्छ है ।

ब्रह्मचर्य मिताहार, पूर्ण निद्रा निरन्तर ।
भगवत् ध्यानमा डुब्दै, हास्य योग निरन्तर ।

अभ्यास सर्व आसन, देख्दछौँ जो निरन्तर ।
भगवान महावीर, ज्ञान ध्यान निरन्तर ।

प्रेक्षाध्यान विज्ञानै जो, प्रतिपादन गर्दछ ।

आँखा देख्दछ कानैले कुरा सुन्दछ धेर नै।
नाक सुघेर छाला त, छोएर मुग्ध हुन्छ नै ।

जीभ्रो लठ्ठिन्छ स्वादैमा, मान्दैन यो भनेर त।
मन मालिक टेर्दैन, बुद्धिले नै भनेछ त ।

छाती दुख्छ र वेदना अति भयाे सम्झेर याे फागुन
मान्छे मार्न लिएर बन्दुक तिनी यात्रा गरेकाे दिन
कस्ताे क्रान्ति थियो विनाश जनकाे माटाे बन्याे रक्तिम
काँप्याे मानवता र हल्लिन पुग्याे याे सृष्टि नै हर्दम।।

ह्युष्टनसम्म कारैमा , त्यहाँबाट त यानमा।
पुगी आकाश भित्रै ज,श्वेत बादलु साथमा।

ह्युष्टनबाट लस्भेगस् , पुगियो उत्रियो पनि ।
त्यो अक्तुबर सन् सत्र, एक तारिखमा अनि ।

एउटै छाप त हुन्नन्है , रेखा सातै मिले पनि ।
निर्दोष हुन्छ मान्छे त , लागे पन्च खतै पनि।

आठ नै मिल्छ रेखा त , हो भने सत्य छापमा ।
कतै मिल्दैन विश्वमा, त्यो भन्दा कम बिन्दुमा ।

दिन्छ राय कुनैले त , चार-पाँच बुँदा छनि ।
जात मिल्छ एकै हो नि, सत्य लोप त्यहीँ छनि ।

छन्द:-अनुष्टुप्
एउटा जङ्गे चाहियाे
ढुङ्गा पग्लिन्छ हाेला खै तर मान्छे नपग्लिने।
अर्काकाे भरमा बाँच्छ उहीँ झन् अझ गर्जिने।।१।।
बाँडेर सपना फुस्रा बनायाे मख्ख झन्झन।
याैटा जङ्गे बनाेस् छिट्टै हाम्रो देश बनाउन।।२।।

सम्पदामा धनी देश ओठे बिकास मात्र छन्।
ओठे कै राज सत्ता याे गीत गाउन व्यस्त छन्।।३।।
जे जे हाेला रमूँ आज भाेलिकाे किन चिन्तन
याैटा जङ्गे बनाेस् छिट्टै हाम्रो देश बनाउन।।४।।

काला गाेमनका दाउ अनेक छन् यहाँ बुझाैँ।
खाेक्रो पारेर चुस्दैछन् शरीर जनका चिनाैँ।।५।।
राष्ट्रकाे ममता शून्य रित्ताे छ तिनकाे मन।
याैटा जङ्गे बनाेस् छिट्टै हाम्रो देश बनाउन।।६।।