विश्व योग दिवस
हिमालैमा कुण्डै छ जल भरिएको त बनमा,
शिवालाई त्याहीँ शिव सरल मायालु धुनमा।
सिकाऊँदै छन् आसन पनि बसेरै मन दिई,
सुनेरै माछोले पनि सुरु गरेको मन दिई ।

माघे संक्रान्ति मागै हो, विश्व दिवस योग को,
सुनेन सरकार्ले त छत्तीस साल देखिको।

लगेछन् नि छिमेकीले जून एक्काइसै दिन,
सवैको लागि सधैको योग दिवस यो दिन।

राष्ट्र संघ सितै उन्ले प्रस्ताव पेश गरेर,
विश्वभर सवै ले नै गर्छन् योग दिनै भर।

जून एक्काइसै मात्र, होइन गर्दछौ सदै,
विविध साधना हामी यो केन्द्रमा सवै सदै।

किन यस्तो विचित्र
कतै ढुंगा माटो भल सित मिलीबग्दछ नी,
कतै धाँजा फाटी थल जल बिना सुख्दछ पनि।
कतै लावा मुस्ला घर भरि भई बस्न न हुने ,
कतै आँधी आई घर सव उडी बस्न नहुने ।

उदाए रवि आकाश उनको दर्शनै गरौ,
हेर्दै सूर्य नमस्कार समेत आसनै गरौ |
नभका सूर्यलाई नै, प्रणाम गर्नु पर्दछ,
प्रात: सूर्य नमस्कार सदानै गर्नु पर्दछ।

आई सकी कली हेर डोर्याई बालकै कर,
भित्रै पसी सकी सोझै रहेको संसदै घर।

भन्छे मेरो बिहे हुन्न गर्दै गर्दिन भन्दछु
जन्माएँ एउटा हेर छोरै देखाई आज भन्दछु

नपरोस् गर्न आन्दोलन् बनोस् कानून आज नै,
बिना बिहे सवै पाउन् आमा बन्न म जस्त नै।

सवै जन्मेका हुन् बदन सव नाड०गै ज थलमा,
सवै रोएकै हुन् उस बखत जन्मी जगतमा।
नपत्याए सोधौँ जगत भर आमा सित ता,
यसैले होला आज अधिक त क्षाड्०गै बदन मा।
शिखरिणी छन्द २०७४।२।५

नेपाली उच्च आकाश छुने शिखर को छ त ,
शिव शक्ति निवासै त त्यही राम्रो रहे छ त ।

शिव शंकर त्रिशूल डमरु करमा लिने,
गलामा नागको माला चन्द्रमा शिरमा लिने।

हिमाल माथि उच्चमा ध्वजा लिएर जाउँला
पुगेर त्यो हिमालमा नयाँ म गीत गाउँला
भनेर धाउँदै थिएँ अनन्त यो अटव्यमा
निकुञ्ज सिर्जनाहरु पुगी उतै सुनाउँला ।।

नभकी टल्किने चन्द्र साथै तारा समेत नै,
बादलुको पछ्यौरीमा, लुकायौ किन रूप नै ?

पूर्णेँकी जून आकाशै , लुक्यौ तिमी कतातिर?
हामी नै जून भन्दै छन्, जुनकिरी यतातिर।

भोटको मोलको भेटी चढाई पाउमा अनि,
प्रसाद प्रभुको पाएँ थाप्छु दश करोड नि !

आफ्नो काम त आफै नै गर्न आदेश गर्दंछु
हामी भन्ने र गर्ने त तिमी आफै ज भन्दछु ।

पूर्ण यौवन सम्पन्न अत्यन्त रूप सुन्दरी ,
ताराका बीच झल्केकी शीतल शशि सुन्दरी।

प्रतीक शान्तिकी खानी विश्वकै शान्ति दायिनी,
बनौ त्यस्तै सवै हामी पूर्णेकी नभ वासिनी।

मन चन्चल घेरै नै नभ थल धुमीकन,
क्षणमा आउँने गर्छ नयाँ सृष्टि गरीकन।

सवैको मनले गर्छ काम त अविराम नि,
नमाने तनले गर्न स्मृतिमा रहला पनि।

मनको दास बन्दै छ तन पनि सदै भरी।
बुद्धिले हुन्न भन्दै छ गर्छ तन मनै परी ।

बखान यसको लेख्न छैन कलम कागज,
घोट्नु यी कति औँला नै सक्दिन लेख्न भन्दछ ।

त्रासदीले सतायो
हाम्रो धेरै नराम्रोे पहुँच हुन गई पालमै सुत्न थाल्यौं ।
छोराछोरी रुँगेरै प्रभुपद सबका आसमै बस्न थाल्यौं
झन् त्यो बेला धरामा अतिशय कटिलो त्यो पराकम्प आयो ।
खै के भन्ने तुरुन्तै छिन छिन मरिने त्रासदीले सतायो ।।
होम सुवदी

फूलका बाटिकामा ती तिर्खाई जब पुग्दछन्
भ्रमर नै उडाएर तिनका रस चुस्दछन् |
पीडिल भमराको त फिराद सुन्द को छ र ?
निर्धाहरू मरेको त कसले देख्दनै छ र ?