मन्द मन्द चिसो वायु, मुख चुम्बन गर्दछ ।
खैरो सिरक ओडेर, खै कता रवि लुक्दछ।

माथिबाट गरी बर्षा, हाँस्छ बादलु बेस्गरी,
हरिया फरिया लाई, धरणी अझ सुन्दरी ।

क्षणैमा रवि चम्केर, धरालाई तता उँदै,
बटुवा हिन्नु पर्ने नै, ज्याकेट हातमा लिँदै ।

झिल्काले घर नै डढेर यसरी आगो र हावाहुरी
ईर्ष्याले रिसमा जलेर त्यसरी चल्दैन माया लुटी
अर्काको घर भाँड भन्छ जसले के नीति धर्मै रहे
के ठान्छौ कति बाँच्छु लाग्छ मनमा यो श्वास निस्की गए ।

आमाबाबु भए सधैँ बसिदिने दासैसरी चाकरी
स्याहार्ने घरका भुरा र तिनले हेपून् अँझै बेसरी
छोराले किन सुन्छ वृद्ध बिलना बाँचेर के काम भो
यो धर्ती नभमा उमेर सकिए मान्छे त बेकाम त्यो

भाषा कला हो म कला सजाऊँ
सजाउने गीत सधैं म गाऊँ
जस्ले पुनर्जीवन दिन्छ त्यस्मा
त्यस्तो कलाकार बनेर आऊँ ।।

हुन्थ्यो ममा भित्र नितान्त यस्तो
समुद्र उर्लेछ कि भन्नु जस्तो
लाग्दैछ यस्तो अहिले मलाई
मानौं सबै स्रोत सुकेछ जस्तो ।।

धन्यवाद

कामना शुभ यात्राको , व्यक्त गर्ने हरूकन,
यौगिक बन्दना धेरै, प्रे़क्षाध्यानी सवैमन ।

दिदी र बहिनी भाई, हास्य गोग सदा गरौँ,
यात्रा अन्तर गर्दा नै, बाह्य यात्रा पनी गरौँ l

पंच भौतिक ब्रह्माण्ड, यस्तै यात्रा गरी बुझौँ,
आकाश जल मार्गै मा, अनुभव गरी रहौँ ।

यूरोपमा विभिन्नै छन्, भाषा भाषी र काम नि,
तातो चिसो सुखा गर्मी, भेष विभिन्नता पनि ।

पशु पंक्षी बनैका नि, संरक्षित सवै सदा,
अणुव्रत यहाँ हुन्छ, जल वायु त सर्वदा।

शुभ चिन्तकमा मेरो , धन्यवाद सदै छ नि,

स्पिनिकर टावर

पाँचसय र साठी नै, फीट उच्च रहेछ नि,
समुन्द्र तलमा गाडी, स्पिनिकर स्तम्भ नि ।

हार्बर पोर्टमाऊथ , छ इंगल्यान्डमा अनि,
उनन्तीस जुलाईमा, चढियो माथि नै पनि ।

देखियो सागरैमाथि, आवास घर निर्मित ,
टावरको शिरैमा नि, बाटिका पुष्प पुष्पित।

नबिर्ष जननी भाषा

अमेरिका र यूरोप,मिलन बिन्दु एशिया ,
विश्व नै खुम्चिएरै नि, बनी रहेछ चेतिया।

फलोस फैलियोस्हाँगा, ब्रमाण्ड भर ज्ञानले,
फैलाऊ ज्ञान सारा, जहाँ छौ बस शानले !

नबिर्ष जननी भाषा, नमेट इतिहास नि,
बालक बालिकाले त, नेपाली सिक्नु पर्छ नि ।

सूर्य -अप्सरा : लुकामारी

जुलाई त्याइसैमा ज, एकादश बजे दिवा,
उन्नाईस सनैको त, सपत्नी निस्कियौँ यता।

वायुयान कतारैको, एघार चालिसै बजे,
भित्रै उदरमा राखी, उडायो वायु बेगले ।

अप्सरा स्वर्गका आई, स्वागत गर्न लाइ नै,
आसनमा बसालेर, थाले सोम रसै दिनै ।

बाहिर सूर्य झल्केका, भित्र तिनै ज ढल्कँदै,
सुरा पात्रैज हातैमा, हिन्दै नाचेर मस्किँदै ।

वायुयान सकेसम्स, पश्चिम तिर लम्किँदै ,
नभमा रवि यानकै, पछि पछि पछ्याउँदै ।

चारै घण्टा उडेरै नै, दोहा विश्राम गर्दै छ,
भयो तयार उठ्दै नै, भानुको पथ छेक्द छ।

हिथ्रो सम्म पिछागर्दै, रवि हे ! अप्सरा भनी ,

टोकेरै घरको कवित्व मरि ‘गो आमा भइन् दुर्बल
भाषा भेष बने ढलेर घरमै बेछन्द ती निर्बल
ती भत्तैm कवि भानु आज सुनिए एकै दिन हो यहाँ
फालेरै सब धर्म, पर्व घरको बढ्डे मनाए जहाँ ।।

मासेरै अति गर्व संस्कृति यहाँ ढोङी र सोखी बने
आफ्नो के अब भो र गर्व गरुँ खै मासेर जोगी बने
भारो पर्म गरेर गाउँ समता के जात के भेद हो ?
पल्टन्छन् समयै छ प्रेम रसमा हेपिन्न संसार यो ।।

रिषि किशोर हाम्रा नै, ‘गु’ धपाउन तल्लिन,
रवि सरी ‘रु’ ल्याउने, निरन्तर सवै तिर ।

बगाई योग धारा नै, बाग्मती नै सक्भर
शीत ताप र वर्षा नि, सही सदै ज तत्पर ।

अग्ला अग्ला हिम शिखर छन् स्वच्छ बग्दैछ पानी
जस्मा बग्छन् रगत पसिना एकताका कहानी
बस्छिन् हाम्रा घर घर उमा रात होस् वा बिहानी
लागेका छौ पर पर युवा तत्व जान्दै नजानी ।।

पक्कै तिम्रो पनि मुलुक हो हेर बेला नफाल
चाँडै आई नवयुवकहो देशलाई समाल
हाम्रा प्यारा सपुत गणको त्यागको हो निसानी
के चाहन्छौ युवकहरुहो देश होस् यो खरानी ??

नौलो भाका मन भरि लिई हे युवा गीत गाऊ
फर्की आऊ घर बस यतै देशमै प्रीत लाऊ
बाटो हेर्दै जनक जननी, पत्नी गर्छिन् प्रतीक्षा
बोकी आऊ नवयुवकहो एक नौलो सदिच्छा ।।

जस्मा हुन् रमणीय भाव किन त्यो लेख्तैन यो लेखनी
अग्ला शैल हिमालको मधुरिमा देख्तैन यो लेखनी
ठानून् पाठकले पढेर यसमा "पाइन्छ सञ्जीवनी"
मात्रै वर्णनका कुरा फगतमा ओकल्छ त्यो लेखनी ।।

हामीमा अब छैन लेखन कला सामर्थ्य लेख्ने गयो
जस्तो लेख्न सक्यौं छँदैछ अहिले त्यो जे भयो जे भयो
आागामी दिनका अदम्य झरिला स्रष्टाहरू चम्कन
लागून् सिर्जनमा निरन्तर उचा आकाशलाई छुन ।।

बग्दा भेल यहाँ कुनै विपतको उद्धारमा लाग्दछन्
जल्दा त्यो झुपडी विपन्न जनको स्याहारमा जाग्दछन्
खाँचो पर्छ कतै भने रगतको सञ्चारमा रेड्क्रस
जुट्दैछन् सब दु:खमा पनि सँधै उद्धारमा रेड्क्रस
!!१!!

कविताः

प्रभो माफ पाऊँ भयो भूल मेरो
थियो एक मेरै पुरानो कटेरो
गुमाएँ सबै झूटको खेल खेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

जहाँ जे छ मेरो त्यहाँ रम्नु पर्थ्यो
नपाकी नझारी कहाँ आँप झर्थ्यो
थियो एक झुप्रो र चाहें हबेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

भयो बोध ऐले ममा भाव छैनन्
विना भावका सिर्जना नै हुँदैनन्
कहाँ तेल होस् बालुवा मात्र पेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

म पो योग्य त्यो के म झैं हुन्छ भन्थें
नयाँ सिर्जना तुच्छ मात्रै म ठान्थें
कता सक्नु यो हातले सूर्य छेली
कहाँ भोज राजा कहाँ गङ्गु तेली ।।

बडो स्वार्थको जालमा जेलिएँछु

देशभक्तिः
—होम सुवेदी

हामी देश विकासको चरणमा सारै पछौटे भयौं
अर्काको घरमा गएर उसका मात्रै भरौटे भयौं
हाम्रा पूर्वजका बनेर नमुना यो देशमै बढ्नु छ
टेक्तै पौरख पाइला सगरको माथा छिटै चढ्नु छ ।।१।।

गैंती झम्पल हात हात सबले बोकेर आई जुटौं
हामी देश र देशभक्तजनको सम्मानमा लौ उठौं
यौटा साँघु बनाई उच्च युगको यात्रा छिटै गर्नु छ
बाँझै छन् सब खेत खेत गहिरो जोतेर क्यै छर्नु छ ।।२।।

मैले अम्मरसिंहका पदहरू पछ्याउनै पाइनँ
जानाजान हुँदै गए त्रुटिहरू सच्याउनै पाइनँ
चाहन्थें अझ उच्च नागरिकका उत्कृष्टताका दिन
मैले आत्मीय भाव यो मुलुकमा बिच्छ्याउनै पाइनँ ।।३।।

शुखमय नयाँ वर्ष , कामना शुभ सालको,
छयहत्तर सालको, शुख शान्ति समृद्धिको l

शुभै हेरौँ शुभै बोलौँ ,शुभै सुनौँ सदै भरी ,
सत्य बोलौ नबोलौँ है ,असत्य त कसैगरी ।