फागुन महिनाका अन्तिम दिन गनिँदै थिए । यस वर्षको जाडोले बिदा लिने क्रममा थियो । पहाडको हिमालीखण्ड र त्यस आसपासका पर्वत शृखतामा पटक पटक हिँउ परेको कारण यस वर्षको जाडो केही तिखो अनुभव भएको थियो । दिन लम्बिने क्रममा थिए । समय अप्ठ्यारो र उराठ भएको थियो । जंगलका कतिपय बोट बिरुवा पुराना पात झरेर सिङरिङग भएका थिए । नयाँ पात र चिउला पलाउने क्रममा थिए ।

१. शुरुआत

धेरै समय भयो साहित्यकार मित्र राजेश विद्रोहीमार्फत् एउटा सानो आकारको पुस्तक हात परेको ।

आजसम्म सेकेन्ड ह्यान्डले नै धानिरहेछ जिन्दगी । नयाँ चढ्ने मन भएर पनि काम चलाउमै अल्झिएको छ रहरहरू ।

लाल सारीमे हरिएर किनारी
पहिरि ओढिए धिया सुकुमारी
जखन पुजलाय बैसल पावनि
गोरनार धिके निहारल रघुरारी

हर राति हर सपनामा तिमीलाई देखे मैले
जिन्दगीका हर समय तिमीसँग बिताए मैले

भाषा त्यो साधन हो, जोद्वारा मनुष्य सुनेर, बोलेर,लेखेर वा पढेर आफ्नो मनको भावना या विचारहरुको आदानप्रदान गर्न सक्दछ ।

म घरमै साग र सिस्नु खाएर कहाँ म अघाउँछु
नदी बिर्सिएर पानी प्युन मरुभूमिमा म आउछु

१५५औ मोती जयन्तीको अवसरमा विश्व नेपाली साहित्य महासङ्घ नेपाल शाखाले मोती बिमर्श, रचना वाचन तथा विनेसाम लुम्बिनी प्रदेश समिति गठन गरेको छ।

गायिका मेलिना राई र प्रदिप ग्लानको स्वरमा रहेको गीत “आँसु झर्दा पुछी दिने तिम्रै निम्ति म थिएँ नि, धेरै माया गर्ने पायौं कि त मभन्दा नि” गीतको म्युजिक भिडियो सार्वजनिक भएको छ ।

१५६ औं मोतीजयन्तीको अवसरमा गीतल प्रतिष्ठान नेपाल तथा नाटक मञ्च र विश्व नेपाली साहित्य प्रतिष्ठान, तनहुँको संयुक्त आयोजनामा भर्चुअल रचना वाचन कार्यक्रम सम्पन्न भएको छ।

हिजोआज दसगजामा धेरै भीड बढेको छ । अघिअघि शून्य हुने सिमानाका र दसगजा अहिले मानिसको घुइँचोका कारण थेगिनसक्नु छ । सिमानामा आएपछि भारतीय पुलिसले सबैलाई रोक्यो । १४ दिन क्वारेन्टिनमा नबसी नछोड्ने भएपछि सबैका ओठतालु सुके ।

घाम लागेको बेला पानी परेको बेला
आकाशैमा देखिन्छ रङ्गीचङ्गी मेला
तीन रङ्ग चार रङ्ग जम्मा सात रङ
इन्द्रेनीलाई देखेर परेँ म त दङ्ग

भगवानले यो संसार सृष्टि रचेका छन्
कोही त यस्या लाज सरम पचेका छन्

विश्व मानचित्रलाई नियाल्ने हो भने मेरो देश सिन्धुमा हराएको बिन्दु जस्तै लाग्ला । भौगोलिक हिसाबले सतहीरूपमा हेर्दा सानो जस्तो लाग्ने मेरो देश नेपाल वास्तवमा सानोभन्दा पनि मूल्यवान् छ ।

सुन्दा पनि अचम्म के–के भन्छिन् सानीले ?
सफा पारी सर्लक्क भाँडा माझिन् रानीले !

लेखेका ती गीतहरू च्यातिदिनु धुवासँगै
साचेका ती प्रीतहरू पुरिदिनु कुवासँगै
पाइलाका डोबहरू आलै होलान अँझै पनि
कतै सुने हल्लाहरू बगाइदिनु गङ्गासँगै

कम ज्ञान हुनेहरू त्यति नै हठी ज्यादा कहलिन्छन्
प्रेम गरेको भन्दै फूल चुँडेर ठुलो ब्याधा कहलिन्छन् ।
संसारमा आफू हुनुको खास कारण नबुझेर अचेलको मान्छे
सत्य आफैँमा नखोजी बाहिर खोज्ने भ्रमको प्यादा कहलिन्छन् ।

दिनमा एक छाक खाएर
आफू मौन बसी
नून, भुटुन र तेल सबैथोक बार्दैछु
पितृलाई पार लगाउने उदेश्यले
हिजोआज म, जुठो बार्दैछु ।

धेरै वर्षपछि बाल सखा सुकुन्दको फोन आयो । वर्षौ सम्पर्क नभएको उसले कताबाट सम्झेछ कुन्नि उसको फोनले एकातिर म खुसी थिएँ भने अर्कोतिर अचम्भित पनि ।

आयल मधु सावन केर मास
पुरब सभहक मोनक आश
पहिराक हरिएर हरिएर चुरी
मिटालीय बाँचल कुचल दुरी