गजल

जुन सिरानीमा निदाउँछु, त्यही खोज्छ शीरले पनि!
जसको छातीमा रमाए, त्यही खोज्छ शरीरले पनि!

हजार जुनीसम्म उनकै यादमा बसेको छ
किन आज आएर आकाशबाट खसेको छ

यसरी माया मार्छौ, सोचेकै थिइन
दुर बसाइँ सार्छौ, सोचेकै थिइन

सरकार हामी उखु खुवाउने श्रमिक हो
र हामीहरुलाई रुवाउने हाम्रै मालिक हो

आलोचना गर्ने बानीले सम्बन्धमा, धमिलो बनाउँछ।
जसरी आफ्नैं चप्पलले पनि शिरमा, हिलो बनाउँछ।

हजारौ मान्छे भेटिन्छन जीवनमा सबै हराउँछन्
लाखौको यो भीडमा मात्र एकले मन पराउछन्

भमरा हुँ म नयाँ नयाँ फूलमा डुल्ने बानी छ
हजारौको भीडमा सबैभन्दा फरक रानी छ

आऊ हात समाऊ, गुनासो छैन
म यतै, तिमी उतै रमाऊ, गुनासो छैन

तिम्रो कमाउने शैली देखेर, लोभिने धेरै भए
अरे जसरी सक्छौ कमाऊ, गुनासो छैन

कुकुर भुक्थ्यो, भुक्छ र फेरि भुकेको देखें
दुलो भित्र सर्प लुक्थ्यो आज लुकेको देखें

साँझको दियो अँझै केही बेर, बल्न दिनुपर्छ
तिमी आगो हौ मैनलाई पनि, जल्न लिनुपर्छ

हरेक घडीलाई, कहिलेकाहीँ सच्याउनुहोला
जिन्दगीलाई जिन्दगी जसरी, चल्न दिनुपर्छ

धनले सुख मिल्दैन तापनि पछि दगुर्छ मान्छे
भुलेर सेवा हिं परमो धर्म आफै हसुर्छ मान्छे

खुशी भए भुक्छ मेरो कुकुर
दुखी भए भुक्छ मेरो कुकुर

सबेरै उठ्छ रुन्छ कराउँछ
मलाई देखे नुघ्छ मेरो कुकुर

लिएर दुरबाट तिम्रो सिउदोको सिन्दुर आउँछ
पर्खिएर बस अवश्य ऊ एकदिन जरुर आउँछ

त्यो उदाङ्गो आकाश गरीबको घर धुरी हो
यो समय र सरकार कति सार्हो निष्ठुरी हो

आऊ हात समाऊ, गुनासो छैन
म यतै, तिमी उतै रमाऊ, गुनासो छैन

तिम्रो कमाउने शैली देखेर, लोभिने धेरै भए
अरे जसरी सक्छौ कमाऊ, गुनासो छैन

मान्छेको मन किन यति चञ्चल हुन्छ
तै भएर सायद ऊ सधैं असफल हुन्छ

बहुत माया गरेको या धोका खाएको हुनुपर्छ
नत्र भने यार मान्छे कहाँ त्यसै पागल हुन्छ ?

रघुवर दुलहा के दुलहिन चान हे
राम–सीया के जोडी दिव्य समान हे

पारल अरिपन गजमोती सजाओल
शुभ–शुभ गाउ सखी छिटु दूभि–धान हे

यहाँ यौवन बेचेर बाँच्नुपर्छ बदन बेचेर बाँच्नुपर्छ
गरीबहरुलाई जीवननभर जीवन बेचेर बाँच्नुपर्छ

भ्रष्टाचारीलाई छल गरिदिए पुग्छ गूजारा गर्न
भिखारीलाई भने आफ्नै कफन बेचेर बाँच्नुपर्छ

जनता-जनता, यो देशको जनता मारमा छ
सरकार यहाँ पार्टी र सरकार धारमा छ

धन भएर पनि यो मनमा यत्ति खुशी छैन
कत्ति! धेरै बहुमूल्य बस्तुहरू बजारमा छ

आउने आउछन् र जाने जान्छन, यस्तै हो
कसैलाई पनि छैन बाधा अड्चन, यस्तै हो