गजल

डुबिरहेछ डुङ्गा सुतिरहेछ माझी हारगुहार के गर्नु?
जति नै चिच्याए पनि यहाँ हुँदै हुदैन उद्दार, के गर्नु ?

अब त्यस्तो समय होस
कमजोरको विजय होस

सुमधुर धुन गुञ्जियोस
जहाँ, प्रचुर सुर र लय होस

अब सम्बन्ध जोड्नु छ, शरीर छोप्ने च्यादरसँग
चिसो रात बिताउन सक्छौ, एउटा स्वीटरसँग!

मौनताले हजार शब्द बोलेको आभास भयो।
जस्को निम्ति दिल धड्कन्छ,उस्कै खास भयो।

नगर्नु धेरै नै लोभ गर्नु जीवनको बर्वादी हो
अवश्य एकदिन हामी सबै जाने माथि हो

मेरो सपनाको आकाशमा उड्ने वायुयान आएन
पानी थिएन सायद समुद्रमा गुड्ने विमान आएन

मैले सपना देखेको छु र केपिको जस्तै कविता पनि
लेखेको छु तर मलाई उसको जस्तो उखान आएन

वन पिस र टु पिसमा फरक छ
राम्री म्याडम र मिसमा फरक छ

स्वाभिमान कतै डगमगाएको त छैन
झुक्ने त्यो ईमान र सीसमा फरक छ

ए ! जिन्दगी यो हार कतिञ्जेल चल्छ ?
खै घाटाको व्यापार कतिञ्जेल चल्छ ?

दुःख छ, पीडा छ, अभावले बेचैन मन
सोध्छौ आँखा असार कतिञ्जेल चल्छ ?

निल्नु अगावै घाँटी अनि चपाउँदा दाँत याद गर
र बोल्दा जहिल्यै पनि आफ्नो औकात याद गर

उमेर गयो चाउरी पर्यो फेस फेरियो
स्टाइल पारीपारी हिंड्ने केश फेरियो

त्यो अर्कैको थियो मेरो भाग्यमै थिएन त म के गरूँ
मेहनत गरेकै हो समयले साथ दिएन त म के गरूँ ?

ठुलो दरबार छ मेरो दिलमा घर छ
केछ आउछौ मलाई तिम्रो अभर छ

मैले यस्तो भने भने तिमी के गर्छौ नानी
तिमीसँगै जिन्दगानी, बिताउने रहर छ

किन जिन्दगी रहरभन्दा नि कर हुन्छ
भूत सताउँछ भविष्यको सधैं डर हुन्छ

बिग्रदैमा सबै कुराको महत्त्व घट्दैन
नाम बिगारेर लेखेसी नै हस्ताक्षर हुन्छ

लाख आओस जीवनमा मात्रै तिमी खास हुनेछ
दुखसुख जस्तो होस यो मनमा तिम्रो बास हुनेछ

खाना खानकै लागि खुर्सानी, चबाउन दिनुस्
आज मेरो बिहे हो साथी कोट, लगाउन दिनुस्

म घरमै साग र सिस्नु खाएर कहाँ म अघाउँछु
नदी बिर्सिएर पानी प्युन मरुभूमिमा म आउछु

भगवानले यो संसार सृष्टि रचेका छन्
कोही त यस्या लाज सरम पचेका छन्

जुन सिरानीमा निदाउँछु, त्यही खोज्छ शीरले पनि!
जसको छातीमा रमाए, त्यही खोज्छ शरीरले पनि!

हजार जुनीसम्म उनकै यादमा बसेको छ
किन आज आएर आकाशबाट खसेको छ

यसरी माया मार्छौ, सोचेकै थिइन
दुर बसाइँ सार्छौ, सोचेकै थिइन