गद्य कविता
प्रेम मातृभूमिप्रति
छु म आमा, सात समुद्रपारि
ठुलो शहरमा
किनेको छु मैले सुन्दर एउटा महल
त्यही शहरमा
नग्नताको एकता
अचेल
नयाँ कालिदासहरूको
ह्वात्तै बजार बढेको छ
हिजोआज
नयाँ क्रोचे र नित्सेहरूको
भाउ अचाक्ली चढेको छ
यतीम
म त हारेको मान्छे
आफैसँग आफन्तसँग
यो अजनबी दुनियाँसँग
लर्बराइरहन्छ्न मेरा पाइलाहरू
चिप्लिरहन्छ्न भाग्योदयका नक्षत्रहरू ।
म जुठो बार्दैछु
दिनमा एक छाक खाएर
आफू मौन बसी
नून, भुटुन र तेल सबैथोक बार्दैछु
पितृलाई पार लगाउने उदेश्यले
हिजोआज म, जुठो बार्दैछु ।
पर्मेश्वर पानी हाम्रो जिन्दगानी हो !
वाटर, वाटर, वाटर निरन्तर
पानीकै लागि आवाज बोकेर
एकसाथ हामीहरू काठमाण्डौं शहरबाट हिडेर
त्यो टाढाको मेलम्चीसम्म पुग्यौ ।
देशको लोरी
जतिखेर
आस्थाको जीर्ण दरबारमा बसेर
अर्ती दिँदै श्री६ राजाहरू
समृद्ध नेपाल
र कोही पनि भोको नहून भन्ने सारांशका
गुलिया कविता लेखिरहेका थिए
एक चिकित्सक
हरायो पूर्णिमा
औँसी छाएको छ छातीमा
बिलायो वसन्त
आएको छ शिशिर छातीमा
कहाँ गयो हरियाली ?
धनमाया र मनमाया
धनमायाले धनको कुरा मात्र गर्दिनन्,
मनको कुरा पनि गर्छिन्,
मनको पीडाहरू सुनाउँछिन्,
खुशी भएको बेला
लजाउने र काउकुती लाउने कुरा गर्छिन्,
कहिलेकाहीँ मेलापातको कुरा पनि गर्छिन् ।
सबैलाई हातमा राख्नु पर्छ
मीठो, मीठो खाँदाखाँदै
कहिलेकाहीँ तितो पनि चाख्नु पर्छ,
सजिलो बाटो हिँडदा हिँडदै
घात, संघात पनि तर्नु पर्छ ।
शहरको मित्रलाई गाउँमा स्वागत्
मित्रलाई मनैदेखि स्वागत छ आऊ
दुई छाक खुवाउने तागत छ आऊ
प्रफुल्लित भई निश्चिन्त बनेर आऊ
जे बन्छ त्यही खाँउला भनेर आऊ ।
अविजित
आफ्नो र भाडाको घर
आफ्नो घर भनेको आफ्नै हुन्छ,
आफ्नो घरमा
चैनको स्वास फेरे हुन्छ,
केही नभए पनि
उफ्रिपाफ्री गरे हुन्छ
मेरो बाबाको साइकल
हिरो रेञ्जर
दुई ठुला चक्का बीचमा क्रस बार
पछाडिको चक्कामा डाइनामो
खिन्द्रिङ्-खिन्द्रिङ् बज्ने घण्टी
हाम्रो फरारी लेम्बोर्गिनी
हाम्रो मज्राती हाम्रो बेन्टिली ।
प्यासी पृथ्वी, वर्षात र सुहागरात
कयौं महिना भएको थियो
तात्तिएर पृथ्वी
माथिमाथि अनि बाफ्फिएर बाफ
र धुँवाहरू एकसाथ उठिरहेको
यमराज
हिमाल उत्तरमा
बीचमा पहाड
तराई दक्षिणमा
पूर्व मेचीदेखि पश्चिम कालीसम्म
डाँडाकाँडा, पाखापखेरा ।
सम्बोधन
महोदय !
उमङ्ग साँचेर सुने, पढेँ
राष्ट्रको नाममा भनिएको सम्बोधन
तर
अनुत्तरित रहे थुप्रै प्रश्नहरू आफैँसँग ।।