गद्य कविता

विकासको नाममा
परिवर्तनको बहानामा
समृद्धिको सपनामा
आशाको स्तम्भ हल्लाउँदै
पहिचान आयो; सम्मान आएन ।

Read More »सिंह आयो; सान आएन 

हेरेर परसम्म विक्षिप्त क्षिजितलाई, किन हुन्छ यो वह कतै पोखिदिउँ । देखेर आँधीझैं उर्लिएका यादहरुलाई,… Read More »आजभोली

सुस्त पवनको झोक्कासँगै, शितलताको अनुभूति गराउदै देखा पर्छे, मुस्कुराउदै विलाइदिन्छे बादलसरी, छिनमै उदाउछे उसैगरी फेरि… Read More »सानी मान्छे

गन्तव्य मेरो टाढा छ
त्यहाँ लैजाने नत कुनै गाडा छ
हिडेर जानू छ
नत कोही सहारा छ
तैपनि बाटोभर कठिनाइको बहार छ ।

Read More »गन्तव्य

म भन्छु
तिमी ननिदाउनु
तिमी ब्यूँझनु ।

Read More »तिमी ब्यूँझनु

स्पर्शले बताउँछ कि नियत कस्तो हो ?
ठक्करले बताउँछ कि ध्यान कस्तो हो ?
आँसुले बताउँछ कि पीडा कस्तो हो ?

Read More »हरि मोहनको डायरीबाट

पात पनि फूल जस्तै भएका लालुपाते अनि
लटरम्म फलेका च्युरीका बोट देख्दा
मनमनै सोचे
बैँस त सबैलाई आउने रहेछ नि!

हिमालका
निधारबाट
निर्झर
हाम्फालेर
चुली थुम्की हुँदै

समयले बाँधिरहेछ
म भाग्यका खुड्किला चढिरहेछु
दैदिन्न संसारमा महक छ
म कतै तुच्छ बनिरहेछु

नसा भोकीनसा धोकीनसामै छ कि जीवननसा मेरो हो किपिलायो कसैलेनसाकै छ चिन्तन         

कालरूपी भाइरसको परी संङ्क्रमणमा
हामी हप्ता दश दिनको अन्तरालमा
प्रवेश गरिसक्यौँ, हामी यमलोकमा

मन अघोरी छप्यास अघोरी छबन्द छ यी आँखाहरूतर देख्छप्रीत अघोरी छ         

दिगन्त सारथि
प्रेमिल मुस्कान
कुनै नफक्रेका फूलहरूका बास्ना
खोल नहालिएका सिरकहरू
पुल नबनाइएका खोलाहरू

समदृष्टि समभावमा बाँच्न सिक्ने हो
मायाको कुनै सीमा बाध्यता हुदैन
हर लोकमा हुन्छ मधुर भाव
हो जस्को सम्झनाले मात्र
अलौकिक आनन्द दिन्छ

वकिल साहेब
फिराद, प्रतिउत्तर वा
मिलापत्र मध्ये
के हो त कविता ?

मान्छे ! किन ? यति निर्दयी हुँदै छ ।
मान्छे ! किन ? यति कठोर हुँदै छ ।

नढाँटी भन्नुस् त
जीवनमा
कतिपटक श्रीमतीभन्दा
ठाढा बस्नुभएको छ ?

हल्का पिरो,
हल्का अमिलो
अलिकति भए प्रशस्त हुने
भान्साको कुनाकानी लुक्ने
अचारले पेट अगाउँदैन
बिना अचार जिब्रो रमाउँदैन ।