अमर न्यौपाने

अचानक युवक अगाडि देखा पर्दा त्यही भयो । ऊ रिसाए पनि आँखा र ओठ मन्दमन्द मादक मुस्कुराइरहेजस्ता भए । युवक त उसलाई देखेपछि मुस्कुराउने नै भयो । संयोगले उसको आडको सिट खाली थियो । मुस्कुराउँदै युवक आडमा आएर बस्यो । ऊ असहजजस्तो भई । एउटै सिटमा भए पनि युवकले सामान्यतया अल्लारेहरूले देखाउने अशिष्टता देखाएन र स्पर्शमा आतुरता पनि देखाएन तर उत्सुकता भने देखायो । बसको एउटै सिटमा कोचिएर बस्नुपर्दा जसरी जहाँजहाँ छोइनुपर्ने हो, त्यसरी छोइयो । यसको अतिरिक्त युवकले उसको हात छुन खोज्यो, हत्केला र औँलाहरू । सकेन । उसले युवकलाई देख्तै नदेखेजस्तो, वास्तै नगरेजस्तो गरी । त्यसो नगरेको भए सायद युवकले उसको हात समाउने साहस गर्ने थियो ।