.मौलिक

बच्चा भए ललि पपमा,फकाई दिन्थे सानु
तारा झार्ने गफ सुनाइ,थकाइ दिन्थे सानु

नबुझेरै पण्डित बनी,वेद पढ्दै हिड्यौ
सक्ने भए मन्को जेलमा,जकाइ दिन्थे सानु

आफ्नै ठाने हृदयमा सजाई-सजाई राखे
पराई भए शब्द जालमा,छक्काइ दिन्थे सानु

अबुझ भन्ने जान्दा जान्दै,विश्वास गरे मैले
चाहेको भए दर्शन शास्त्र,घोकाइ दिन्थे सानु

न थुक्नु न चाट्नु भयो,यो जिन्दगीको खेल
तिम्ले देख्ने भए यो देह, सक्काइ दिन्थे सानु