दोषबिहीन टुहुरी

फर्केर आएँ सम्झिएर तिमीलाई
तिम्ले सम्झनाको दियो बालिछौ संघारमा

थाहा थ्यो तिम्ले सधैं सधैं सम्झिएकी छौ
मेरो मनको मझेरीमा बास बस्ने तिमीनै हौ
खोलेर ओठ तिमी मुस्काइदेऊ मेरोसामु
अभावमा कति रोयौ हृदय तिम्रो नापुँ

तिमीलाई देख्दा मलाई,
मेरी आमाको याद आयो
गाउघरमा बसी मलाई कुर्ने,
तिनै गाउँ बेँसी र सन्तानको आद आयो
तिमीलाई देख्दा मलाई ….

अल्झिरहे यी आँखा तिम्रो तस्बिरमा
बल्झिरह्यो त्यो व्यथा तिम्रो सम्झनामा
कथा छ तिम्रो मेरो पिरतीको
सम्झना अँझै आउछ सधै सधै साँझमा