editor

आकाशीय मेघार्जनको अट्टहासले
त्रसित कोमल बादल
लडिबुडी गर्दै रुन थाल्छे
उत्ताउला ज्वाला र बज्रनादका
कठोर कर्कसताले आतिएर
क्षितिजमा भौतारिन थाल्छे ।

तिम्रो मायाबिना यो जिन्दगी कसरी चलाऊँ
दिलभित्र प्रेमका नसुनी कथा कसरी निदाऊँ
जुन र तारा कहाँ खस्छ र जमिनमा म देखाऊँ
तिम्रो मायाबिना यो जिन्दगी कसरी चलाऊँ

जनतामा आश मरेको बेला
नेतृत्वले घात गरेको बेला
स्वाधीनता बसाइँ सरेको बेला
राष्ट्रियता बन्धकमा परेको बेला
दुखेको छ प्रत्येक नेपाली मन ।

केदार संकेत सुनुवारजीसँग मेरो दशक पुरानो चिनजान छ। शब्दसिर्जनाले भर्च्युअल दुनियाँमा भेटिएर हामी आजपर्यन्त न्यानो र आत्मीय मित्रतामा बाँधिएका छौँ ।

यो मनै चिसो भयो शिरशिर बतास चलेर
आज तिम्रो याद आयो फेरी यो दिन ढलेर

जम्ला हात गरेर मात्र हुन्न । चाकरी-चाप्लुसीले मात्र पुग्दैन । द्रव्यदान गर्ने हिम्मत छैन भने ढोका नढकढक्याउँदै बेस हुन्छ ।

विश्वभर सोझासाधा र निमुखाहरुको
घरमा अपराधी आएर
अनि उनीहरुलाई सताएपछि ।

वसन्त लय अँगना सजेबै
मीठ-मीठ पुआ हम पकेबै
लाल-हरियर रंग घोरिलेबै
सब रंगक अबीर उडेबै

एक)
तिम्रो काखलाई सिरानी बनाउने मन छ
मुटुमा सजाइ आफ्नी बनाउने मन छ
दुनियाको अगाडि हाम्रो जोडिलाइ
मलजल गरेर नामी बनाउने मन छ ।

यो गोरखा राज्यमा
अढाइ सय वर्षपछि
बिसे नगर्ची बहुलाएछन्
उनले महाराजको सेवा गर्न भुलेछन्
दरौदी उल्टो बगेको देखेछन् ।

परिचय –

भेटिन्छिन् साधना लक्ष्मी श्रमवीर प्रसाधना
सारा प्रगतिमा जुट्ने देवता श्रमसाधना

सुखो भ्वोलि एलोङ झोला फातेङ, परदेस हानिखे
दुखो जिवन पारा पालि बाध्येता, वा बिसार्भि छानिखे,
धन सम्पत्ति खिनिं भ्वोखे दुनियाँ, बोसार्भि धावाइखे
कापालको भाग्य कर्म ग्यान लाखे, हानिखे आवाइखे ।

चोखो मायामा नै छुरी चलाउन अँझै
ए तड्पाएर मलाई नै जलाउन अँझै
मैन सरी पग्लेर जल्ने छु जब म नि,
त्यसैमा तिमी दीपावली मनाउन अँझै

यस लेखमा प्रवासबाट समाजको विकासका लागि लागिपरेका सुदूरपश्चिमका मनकारी अभियन्ता बलदेव चाडको व्यक्तित्वमाथि प्रकाश पार्ने कोशिश गरिएको छ ।

असङ्ख्य मौरीहरूको अथक परिश्रमपछि अमृततुल्य मह चाकामा भरिए जसरी अनेकौं अथकित सर्जकहरूका साहित्यिक सिर्जनाले साहित्यभण्डार भरिने कार्य निरन्तर चलिरहेको छ । यस्तै एक अथकित स्रष्टा हुनुहुन्छ, राममणि पोखरेल !

हे आमा, अर्को जुनी पनि मलाई नेपालमै जन्माइदेऊ
नेपाललाई माया गर्नेसँग नेपालमै अन्माइदेऊ

कवि भएपछि
कविले प्रेम गर्नु हुँदैन,
कविले खुशी मनाउनु हुँदैन,
कसैसँग आत्मीयता बढाउनु हुँदैन
कसैसँग वाचा वन्धन गर्नु हुँदैन ।

मर्यादा पुरुषोत्तम भगवान श्रीरामको जन्मभूमि बारेको विषयमा दुई देशीय विवादको सत्य तथ्यबारे आफ्नो कौतुहलता समाधान गर्न हेतु हातमा एकतारे बोकेर ‘नारायण–नारायण’को भक्ति भजन गाउँदै देवर्षि नारद विष्णुलोकमा आइपुग्छन् ।

वृद्धाश्रम आ अनाथ आश्रमक चर्च छोटेसँ गप्पक क्रममे सुनैत छलहुँ । उमेरकसँग मोनमे एकटा उत्कण्ठा होइत रहल ओही ठाम जाकऽ ओतुका वास्तविक स्थिति देखवाक ।

आखिर अपना लोकसँ तिरस्कृत व्यक्तिकेँ ओही ठाम केहन अवस्थाक सामना करए पड़ैत छन्ही ।

साहित्यिक सर्जक राममणि पोखरेलको उमेरगत, अनुभवगत र सरसंगतको दाँजोमा म एकदमै मामुली मान्छे हुँ । उहाँको छोरानाति कहलिने काँचो माटो नै हुँ । यत्तिखेरसम्ममा म कसैका साहित्यिक कृतिको भूमिका लेख्ने हैसियतमा पनि पुगेको छैन ।