अमेरिका
१२ को परिक्षा दिइसकेपछि वुवाले भन्नुभएको थियो–“छोरा, अब तिमी अमेरिका जाऊ । उतै अन्कलसँग बसेर पढ । देशको हालत यस्तै छ । म अन्कंलसँग कुरा गरिदिउला ।“
त्यतिवेला अमेरिका सपनाको देश थियो । अहिले पनि नभएको होइन । नाउँ सुन्दै जिउँ फुरुङ्ग हुने देशमा जान पाउने अवसरलाई लत्याउदै मैले यसो भनेको थिए–“देशको हालत त ठिक छैन वुवा तर यदि हामी पढे लेखेका सबै मान्छेहरू युरोप अमेरिका भनेर कुद्यौ भने आखिर कोनै आएर ठिक बनाइदिन्छ त ? उताका मान्छेहरूले आएर त पक्कै बनाइदिदैनन् होला । त्यसैले वुवा म जति दु:ख गर्नुपर्छ यही गर्छु । देश राम्रो भयो भने हामी सबैलाई राम्रो हुन्छ ।”
झिंगा मरे जत्ति नि पिर्, पर्ला र सानु ?